ماه کم‌کم زمین را تنها می‌گذارد؛ چه آینده‌ای در انتظار ماست؟
ماه آرام آرام از زمین دور می‌شود، اما نگران نباشید: این تغییر میلی‌متری روزهای ما را طولانی‌تر می‌کند و هنوز میلیون‌ها سال برای لذت بردن از خورشیدگرفتگی و جزر و مد فرصت داریم!
فرارو-ماه هر سال کمی از ما دور می‌شود؛ به اندازه ۳.۸ سانتی‌متر! دانشمندان اکنون می‌توانند با استفاده از پیشرفته ترین فناوری ها، این فاصله را به طور دقیق اندازه گیری کنند.
به گزارش فرارو به نقل از ساینس الرت،آنها با تاباندن لیزر از زمین به آینه‌های نصب‌شده روی سطح ماه، مسیر رفت و برگشت نور را ثبت کرده و می توانند روند آرام دور شدن ماه را با جزئیات شگفت‌انگیزی بررسی کنند.
ماه در فاصله حدود ۳۸۵ هزار کیلومتری (۲۳۹ هزار مایل) از زمین قرار دارد، اما مدار بیضی شکل آن موجب می شود این فاصله تا ۲۰ هزار کیلومتر (۱۲۴۰۰ مایل) تغییر کند. همین تفاوت باعث می‌شود برخی زمان ها بزرگ‌تر و روشن‌تر دیده شوند؛ پدیده‌ای که به آن «سوپر‌مون» گفته می شود.
نیروی جزر و مد؛ دلیل فاصله گرفتن ماه
دلیل اصلی دور شدن ماه، نیروهای جزر و مدی است. جزر و مد به دلیل تفاوت در شدت جاذبه روی نقاط مختلف زمین ایجاد می‌شود. نیروی گرانش ماه در قسمتی از زمین که به ماه نزدیک‌تر است، حدود ۴ درصد بیشتر از قسمت دور زمین است. این تفاوت جاذبه باعث می‌شود آب اقیانوس‌ها در دو برآمدگی تجمع کند: یکی به سمت ماه و دیگری در سمت مقابل آن. این برآمدگی‌ها کمی جلوتر از موقعیت ماه حرکت می‌کنند و نیروی گرانشی‌شان، ماه را به جلو می‌کشانند. در نتیجه ماه به تدریج از زمین فاصله می گیرد.
ماه دور می‌شود، زمین کمی کندتر می‌چرخد
با دور شدن تدریجی ماه، چرخش زمین کمی کندتر می شود. نیرویی که زمین برای افزایش سرعت ماه به کار می‌برد، از سرعت چرخش خود زمین می‌کاهد و موجب طولانی تر شدن روزها می شود. با این حال، این تغییر بسیار جزئی است: ماه در هر سال تنها ۱.۵ اینچ از زمین دور می شود. این تغییر در مقایسه با فاصله ۳۸۵ هزار کیلومتری ماه تنها حدود ۰.۰۰۰۰۰۰۰۱٪ در سال است. بنابراین، ما هنوز میلیون‌ها سال دیگر می توانیم از خورشیدگرفتگی، جزر و مد و روزهای ۲۴ ساعته لذت ببریم.
نگاهی به گذشته ماه
حدود ۴.۵ میلیارد سال پیش، پس از برخورد زمین با یک سیاره‌کوتوله به اندازه مریخ، ماه شکل گرفت. در آن زمان، این قمر بسیار نزدیک‌تر بود و در آسمان زمین بزرگ‌تر و خیره‌کننده‌تر دیده می‌شد. بررسی ساختار رشد روزانه صدف‌ها و دیگر موجودات دریایی فسیل‌شده نشان می‌دهد که ۷۰ میلیون سال پیش طول روز تنها ۲۳.۵ ساعت بود، درست همان چیزی که داده‌های نجومی پیش‌بینی کرده بودند.
آینده ماه
آیا روزی ماه می‌تواند از گرانش زمین فرار کند؟ پاسخ خیر است. در آینده دور، چرخش زمین ممکن است آنقدر کند شود که زمین و ماه به قفل جزر و مدی برسند؛ یعنی زمین آنقدر کند بچرخد که یک چرخش کامل زمین هم‌زمان با یک دور گردش ماه به دور زمین طول بکشد. در این حالت، ماه همیشه از یک سمت زمین دیده می‌شود و سمت دیگر هرگز قابل مشاهده نیست.
دو عامل جلوی قفل جزر و مدی زمین و ماه را می‌گیرند. در حدود یک میلیارد سال آینده، خورشید روشن‌تر شده و اقیانوس‌ها را تبخیر می‌کند؛ بدون آب، دیگر برآمدگی‌های جزر و مدی وجود نخواهند داشت تا ماه را از زمین دور کنند. چند میلیارد سال بعد، خورشید به یک غول سرخ تبدیل می‌شود و احتمالاً زمین و ماه را نابود خواهد کرد.این اتفاقات میلیون‌ها سال دیگر رخ خواهند داد و فعلا ما می توانیم از جزر و مد، خورشیدگرفتگی و زیبایی های ماه لذت ببریم.
