در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۳۹۵۱ مطلب
در پی مذاکرات اخیر، احتمال پذیرش عضویت اوکراین در اتحادیه اروپا از سوی روسیه به‌عنوان بخشی از توافق صلح مطرح شده است؛ اقدامی که اوکراین را نظامی بی‌طرف، اما سیاسی و اقتصادی به اروپا پیوند می‌دهد. پوتین شرط اصلی خود را توقف گسترش ناتو و احیای مذاکرات کنترل تسلیحات اعلام کرده است. این روند می‌تواند ثبات، شکوفایی اقتصادی و بازگشت پناهجویان اوکراینی را تقویت کند و به‌عنوان ابزاری برای صلح سازشی عمل نماید.
در مصاحبه‌ای، نتانیاهو تأکید کرد محافظه‌کاران آمریکایی ضد اسرائیل یا طرفدار ایران، عضو واقعی ماگا نیستند. مارجوری تیلور گرین و تاکر کارلسون، با وفاداری به ترامپ، سیاست‌های اسرائیل در غزه را نسل‌کشی می‌دانند و نقد می‌کنند، اما در تعارض با مواضع سنتی جمهوری‌خواهان مانند تد کروز قرار دارند. اختلاف داخلی ماگا نشان می‌دهد که اصول «اول آمریکا» با حمایت بی‌چون‌وچرای اسرائیل همخوانی ندارد و تعاریف جنبش مورد مناقشه است.
تروئیکای اروپایی با فعال‌سازی مکانیسم بازگشت خودکار، شمارش معکوس ۳۰ روزه برای تحریم‌های شورای امنیت علیه ایران را آغاز کرد؛ اقدامی که با استقبال آمریکا و اعتراض روسیه و ایران همراه شد. منتقدان می‌گویند نخستین ضربه به برجام خروج ترامپ بود و اروپا استقلال راهبردی ندارد. همزمان، تنش‌های نظامی و سیاسی اعتماد را از میان برده و ابتکار روسیه و چین برای تمدید قطعنامه ۲۲۳۱ با مخالفت اروپا روبه‌روست. تحلیلگران این روند را خطای محاسباتی و تهدیدی برای دیپلماسی می‌دانند.
نشست صلح واشنگتن به میزبانی ترامپ با پاراف معاهده صلح ارمنستان و آذربایجان و توافق بر سر پروژه «مسیر ترامپ» برگزار شد؛ دستاوردی مهم اما پرابهام. آذربایجان با تکیه بر پیروزی نظامی شروط سختی تحمیل کرد از جمله حذف اشاره به قره‌باغ در قانون اساسی ارمنستان، درحالی‌که مرزهای ایروان برای نخستین‌بار به رسمیت شناخته شد. توافق حمل‌ونقلی فرصت اتصال اقتصادی تازه‌ای ایجاد می‌کند، اما نبود ضمانت بین‌المللی، سرنوشت آوارگان و اسیران و رقابت قدرت‌ها صلح پایدار را در هاله‌ای از تردید گذاشته است.
نشریه فارن‌افرز گزارش می‌دهد که حملات آمریکا و اسرائیل هرچند خسارت‌هایی به برنامه هسته‌ای ایران وارد کرده، اما عزم تهران برای حفظ غنی‌سازی را تغییر نداده است. واشنگتن میان دو راهی قرار دارد: اتکای پرریسک به گزینه نظامی یا مذاکره بر سر توافقی تازه که غنی‌سازی محدود و تحت نظارت سختگیرانه را بپذیرد. ایده‌هایی مانند توافق موقت یا کنسرسیوم چندجانبه سوخت مطرح شده، اما مخالفت ایران، دشمنی اسرائیل و موانع سیاسی در آمریکا دستیابی به توافق پایدار را دشوار کرده است.
«آیا ترامپ مرده یا زنده است؟ این مساله ای که در ساعات گذشته جنجال های زیادی را در فضای مجازی به راه انداخته است. بسیاری از همان ابتدا بر شایعه بودن این موضوع تاکید داشته اند. اگر این روایت را بپذیریم، باید این سوال را مطرح کنیم که براستی ترامپ از این اقدام خود و غیب شدن ناگهانی از پیش چشم افکار عمومی و رسانه ها، چه اهدافی را مد نظر داشته است؟
بریتانیا، فرانسه و آلمان با استناد به نقض «قابل توجه» برجام از سوی ایران، سازوکار ماشه را فعال کردند که بازگشت تحریم‌ها را در پی دارد. عباس عراقچی این اقدام را غیرقانونی دانست و گفت ایران برای دفاع از منافعش پاسخ خواهد داد. همزمان، اروپا شرط ادامه مذاکرات را بازگشت بازرسان آژانس اعلام کرده است. ترامپ همچنان بر سیاست فشار حداکثری تأکید دارد. آژانس می‌گوید بازرسی‌ها در ایران از سر گرفته شده و امکان احیای گفت‌وگوها وجود دارد.
مقاله فارن پالیسی می‌گوید سیاست‌های اسرائیل بارها ابتکارات خاورمیانه‌ای ترامپ را ناکام گذاشته و واشنگتن باید رابطه «حامی–مشتری» با تل‌آویو را تغییر دهد. تعهد امنیتی آمریکا مشروط شود و کمک‌های بلاعوض قطع شوند تا اسرائیل هزینه بیشتری بر عهده گیرد و از ماجراجویی پرهیز کند. این تغییر می‌تواند خطر اخلاقی را مهار، همکاری‌های منطقه‌ای را تقویت و حتی مسیر تشکیل کشور فلسطین را هموار کند.
مقاله فارن پالیسی دوره دوم ترامپ را دوره‌ای شتاب‌زده و آشوبناک توصیف می‌کند که از سیاست خارجی تا اقتصاد، الگوی حکمرانی او بر پایه تصمیم‌های شخصی و لحظه‌ای است. ترامپ با حمله به فدرال رزرو، تحمیل تعرفه‌ها، دخالت در صنایع تراشه و انرژی و خرید سهام شرکت‌ها، اصول سرمایه‌داری بازار آزاد آمریکا را زیر پا گذاشته و مدلی شبیه «سرمایه‌داری دولتی» پیش برده است. سکوت محافظه‌کاران نیز ناشی از ترس و بهره‌مندی آنان از کاهش مالیات‌هاست.
