در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۱۴۵ مطلب
سیاست خارجی دونالد ترامپ تحت تأثیر منطق رئالیسم خام قرار دارد که در آن قدرت و منافع ملی بر اصول اخلاقی اولویت دارد. ترامپ به‌جای ترویج دموکراسی، به تسلط بر قدرت‌های ضعیف‌تر و حفظ موقعیت آمریکا تمرکز دارد. این رویکرد به‌ویژه در مسائل اوکراین و تهدیدات اقتصادی و نظامی‌اش مشهود است.
حمایت از ترامپ، که در ابتدا با شعار‌های ضدنخبگانی شروع شد، حالا به دست گروه‌های نخبه و ثروتمند آمریکا هدایت می‌شود؛ از جمهوری‌خواهان محافظه‌کار گرفته تا ملی‌گرایان اقتصادی و جناح راست فناوری. این گروه‌ها، با وجود اختلاف‌های عمیق به‌خاطر منافع مشترک کنار هم ایستاده‌اند. با این حال، تضاد منافع و تفاوت‌های ایدئولوژیک میان آنها، خطر فروپاشی این ائتلاف را بیشتر کرده است. در این میان، همان طبقه کارگر کم‌تحصیل که زمانی موتور اصلی حمایت از ترامپ بود، همچنان بیشترین آسیب را تحمل می‌کند.
ایلان ماسک و دونالد ترامپ با بهره‌گیری از قدرت‌های اجرایی و فناوری، ساختار دولت آمریکا را دستخوش تحولات بی‌سابقه‌ای کرده‌اند. از تغییر نام نهاد‌های دولتی و افشاگری درباره ناکارآمدی‌ها تا ترویج روایت‌های سیاسی در شبکه‌های اجتماعی، این تحولات همراه با چالش‌های قانونی و اجتماعی بسیاری بوده‌اند. در نتیجه، ساختار بوروکراتیک فدرال، با اتهامات گسترده به فساد و اسراف مالی، دچار تغییرات چشمگیری شده است.
بانکی پور: حکومت اقلیتی که بخواهد بر اساس ترس حاکم شود، موقتی هست ولی ادامه دار نیست!
دموکراسی آمریکا در برابر تهدیدات اقتدارگرایانه ترامپ با چالش‌های جدی مواجه است. تلاش او برای تصاحب نهاد‌های قضایی، سرکوب رسانه‌ها، تغییر قوانین انتخاباتی و اجرای برنامه‌های اقتدارگرایانه مانند اخراج مهاجران، دموکراسی را به سمت نظامی غیرلیبرال سوق می‌دهد. با وجود شکاف‌های عمیق اجتماعی و کاهش اعتماد عمومی به دموکراسی، مقاومت نهاد‌های لیبرال و بسیج مردم می‌تواند آینده این نظام را تعیین کند.
جهان در دوران گذار با فروپاشی نظم کهن و ناتوانی در شکل‌گیری نظمی نوین مواجه است. سیاست «اول آمریکا»ی ترامپ، با معامله‌گرایی و یک‌جانبه‌گرایی، می‌تواند به انزوای استراتژیک آمریکا منجر شود. از چالش با چین و تایوان تا مدیریت جنگ اوکراین و آشفتگی خاورمیانه، ترامپ باید میان کاهش تعهدات و حفظ رهبری جهانی توازن برقرار کند وگرنه اعتماد متحدان و ثبات جهانی آسیب خواهد دید.
در سال ۲۰۲۴، افزایش مشارکت مردمی در انتخابات و بحران‌های جهانی، از تورم تا درگیری‌های منطقه‌ای، نشان‌دهنده نارضایتی عمومی از وضعیت موجود بود. دموکراسی همچنان انعطاف‌پذیری خود را نشان داد، اما خاورمیانه و اوکراین تحولات پیچیده‌ای را تجربه کردند. سیاست‌های آمریکا در قبال روسیه، چین و گروه‌هایی، چون بریکس نشان‌دهنده چالش‌های نظم جهانی تحت سلطه دلار و جستجوی راه‌حل‌های جایگزین توسط کشور‌های نوظهور است.
بحران اخیر ناشی از اعلام ناگهانی حکومت نظامی توسط یون سوک یول، رئیس‌جمهور کره جنوبی، آشکارکننده چالش‌های عمیق سیاسی و اجتماعی این کشور بود. این اقدام که با واکنش سریع و گسترده مردم، سیاستمداران و نهاد‌های قانونی مواجه شد، نه تنها اختلافات حزبی و شکنندگی وضعیت سیاسی داخلی را برجسته کرد، بلکه اعتبار بین‌المللی کره جنوبی را نیز تحت تأثیر قرار داد.
محمد جواد لاریجانی، مدیر پژوهشگاه دانش‌های بنیادی در گفتگو ویژه خبری: در کل منطقه غرب آسیا هیچ دموکراسی به این قوت ایران وجود ندارد. ژست تعاملی ایران مثبت است. اگر مقصود اروپایی‌ها این است که ایران باید سیاست‌های سازنده خود را در منطقه رها کند، انتظار بی خودی داشتند. دید مثبتی از رفتار اروپا ندارم به خصوص بعد از همراهی آنها با رژیم صهیونیستی.
انتخاب مجدد دونالد ترامپ و رویکرد او در سیاست خارجی، به ویژه گرایش به ملی‌گرایی و فاصله‌گیری از تعهدات جهانی، می‌تواند پایه‌های نظم بین‌المللی به رهبری آمریکا را به‌طور جدی تضعیف کند. این تغییر رویکرد، با تمرکز بر مسائل داخلی به بهای نادیده گرفتن منافع متحدان، نه تنها احتمال بروز درگیری‌های منطقه‌ای و بی‌ثباتی در نقاط حساس جهان را افزایش می‌دهد، بلکه زمینه‌ساز فرصت‌هایی برای کشور‌هایی مانند چین و روسیه است تا نقش رهبری جهانی را بر عهده بگیرند.
