در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۱۴۷ مطلب
باید ایمان داشت که در یک نظام جمهوری، برای رسیدن به دموکراسی و توسعه پایدار راهی غیر از صندوق رأی وجود ندارد. این مسئله باید نهادینه شود که مشروعیت قدرت تنها از درون صندوق رأی تأمین می‌شود و راه دیگری برای مشروعیت‌زایی و مقبولیت سیاسی وجود ندارد و این امر را تاریخ و تجارب طولانی کشورهای پیشرفته کاملا اثبات کرده است.
تمایل ترامپ به نادیده گرفتن پروتکل‌های دیپلماتیک، کنار گذاشتن توافق‌های بین‌المللی و نامطمئن نگه‌داشتن مخالفانش موجب شده است تا ترامپ نزد آن‌ها به‌عنوان یک رهبر مقتدر در برابر دیکتاتور‌ها جلوه‌گر شود و او را حامی دموکراسی‌های خارج از کشور نشان دهد، حتی اگر در داخل خانه وی در حال از بین بردن آن (دموکراسی) باشد.
بادکنک‌های اردک‌های زرد به نماد دموکراسی خواهان تایلندی تبدیل شده اند.
صالحی‌اصفهانی عضو دپارتمان اقتصاد دانشگاه ایلی‌نوی گفت: اساسا برای نیل به توسعه، وجود جامعه و حاکمیتی مردم‌سالار الزامی نیست و در برخی شرایط ممکن است نتیجه معکوس داشته باشد؛ برای مثال تجربه چین و ویتنام و چندین کشور دیگر شرق آسیا نشان می‌دهد که در فقدان مردم‌سالاری حرکت به طرف توسعه می‌تواند تحت شرایطی موفق باشد.
محمد ستاری‌فر، معاون اسبق سازمان برنامه‌وبودجه گفت: وقتی ما درگیر این سطح از معیشت باشیم، نمی‌توانیم راجع به توسعه حرف بزنیم چراکه توسعه لشکر قوی و آدم‌های امیدوار می‌خواهد. با وجود اینکه مهم‌ترین مشکل معیشتی امروز مردم در حوزه اقتصادی است، اما گرفتاری‌های بازار اقتصاد و معاش مردم را در نارسایی‌ها، واگرایی‌ها و فسادِ بازار سیاست می‌دانم. بازار سیاست باعث شده مردم تا این حد به مشقت و گرفتاری بیفتند. پس راه‌حل مسئله اقتصادی مردم که مهم‌ترین درد کشور است، در درجه اول در حوزه سیاست خواهد بود.
محمد طبیبیان، اقتصاددان ایرانی گفت: حرکت بشر به سمت بلوغ ادامه می‌یابد، یعنی بلوغ اجتماعی یعنی آزادگی همه. برخی جوامع این راه را ساده‌تر طی می‌کنند، این‌ها جوامعی بوده‌اند که قشر فرهیخته آگاه و دارای ذهنی منظم و برخوردار از دانش اجتماعی بوده‌اند و مردم نیز بهتر به روند‌ها توجه کرده‌اند. برخی با زحمت بیشتری در این راه پیش رفته‌اند، آن‌هم برحسب درجه سردرگمی، شعارزدگی، تسلیم در برابر نیرو‌های مسلط، سرسپردگی و مزدوری قشر تحصیل‌کرده و روشنفکر. برخی جوامع هم کاملا ناموفق بوده و خواهند بود.
مکارم شیرازی گفت: خوشبختانه با افتضاح و رسوایى اخیر، که در جریان انتخابات آمریکا پیش آمد، ماهیّت حقیقى این نوع دموکراسى براى همگان روشن و هویدا شد. آن‌ها که تمام صنعت و ادارات و کشور خود را با سیستم هاى الکترونیکی اداره می‌کنند بر سر شمارش ده الى پانزده هزار برگه رأى دعوى دارند، که آیا آن را به صورت دستی شمارش کنند یا به صورت الکترونیکی! این دعوى چه معنى دارد! کارى که به هر شکلى انجام دهند نهایتاً در یک روز به اتمام می‌رسد.
سخن بر سرِ آن بود که در دموکراسی هیچ نقطه‌ی غیرقابل بازگشتی وجود ندارد. هیچ چیز خطرناک‌تر از آن نیست که مردم کنار میدان قرار یابند و همچون مأمورانِ معذور، منفعلانه به تماشای آنچه می‌گذرد بایستند. جداسازیِ دموکراسی از عنصرِ انسانیِ آن و گمان بردن به اینکه دموکراسی همچون ماشینی اتوماتیک به کار خویش مشغول است و می‌تواند پیش برانَد وهمی است خطرناک و آسیب‌زا.
قدرت ایده‌ها و اندیشه‌های کیسینجر، اشتراوس و آرنت برگرفته از ارزشی است که آن‌ها برای تفکر آزاد و بی‌طرف قائل بودند که - در استنتاج هر سه نفر - به بهترین شکلی در کشور تازه اختیار شده‌شان [آمریکا]به دست می‌آمد؛ و با این‌حال، هیچ‌یک از آن‌ها مدافع پروپاقرص نهاد‌های آمریکایی نبودند.
صادق زیباکلام نوشت: آیا به‌واسطه این احتمال که مردم ممکن است در یک انتخابات آزاد، لزوما انتخاب نادرست را انجام دهند، باید اصل انتخاب مردم از آنان سلب شود؟ آن را واگذار به یک جمع محدود مصلح یا خیّر کنند تا به‌جای مردم انتخاب کرده یا خودشان کشور را اداره کنند؟ تجربه تاریخی مبین آن است که اگرچه در مواردی مردم ترامپ‌ها را انتخاب می‌کنند، اما در بلندمدت، سلب حق انتخاب از مردم، هزینه به‌مراتب سنگین‌تری به بار می‌آورد.
