در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۹۰ مطلب
آقای پزشکیان، مشکل اساسی کشور، چیزی نیست به جز، بیرون افتادگی از حیات جهان مدرن، بیرون افتادگی از ارتباط با جهان امروز. مشکل اساسی مملکت همین است و بهتر است شما روی حل این مسئله متمرکز باشید. اگر توانستید در این سطح عمل کنید، ان وقت است که بسیاری از مشکلات امروز از بین رفته یا به حاشیه رانده می شوند و بسیاری از مشکلات دیگر دیده می شوند یا ظهور می کنند که شاید تا دیروز این مشکلات را نمی شناختید. مشکل اصلی کشور این است.
روابط عاشقانه، خانوادگی و اجتماعی، نقشی تعیین‌کننده در سلامت روان و رضایت از زندگی ایفا می‌کنند و این تأثیر، فراتر از تفاوت‌های فرهنگی یا اقتصادی است.
یک جامعه شناس می‌گوید:«هر چه سطح تحصیلات بالاتر باشد، سن ازدواج افزایش می‌یابد. علاوه بر آن، ناپایداری بازار کار و نبود امنیت شغلی بویژه برای مردان، نقش تعیین‌کننده‌ای در تأخیر ازدواج دارد. در شرایطی که جوانان قادر به تأمین حداقل‌های معیشتی برای تشکیل خانواده نیستند، تصمیم به ازدواج به تعویق می‌افتد.»
تقی آزاد، جامعه شناس معتقد است: «پروژه اسرائیل اشغال سرزمین ما بود اما منتفی شد. ترامپ غیرقابل پیشبینی است اما راه پایان جنگ مذاکره است. طراحان فروپاشی کشور، رادیکال های افراطی در ایران هستند. باید در جامعه جهانی با تغییر مواضع مشارکت فعال داشته باشیم.»
بهترین استراتزی، «استراتژی واقع بینی» است. میگویم واقع گرایی بلکه تاکید دارم واقع بینی، چون واقع بینی مبتنی بر یک «بینش همه جانبه» است. در واقع بینی، واقعیت ها را انکار نمی کنیم. جامعه ما حداقل در 2 دهه اخیر به شیوه های گوناگون دچار شکاف هایی شده بود. این شکاف ها در گروه های سیاسی، اجتماعی و فرهنگی شکل گرفته بود. حفظ وحدت کلمه، حفظ وحدت ملی کشور ما در طول سالهای اخیر آسیب بسیاری دیده بود و بارها در گفتگو با فرارو نیز درباره آسیب های ناشی از این وضعیت صحبت کرده بودم. نکته مهم این است که جامعه…
این کتاب می‌کوشد پاسخ دهد چه عواملی باعث می‌شوند برخی جوامع، نمایندگی سیاسی گروه‌های کوچک و بزرگ را در ساختار دولت بپذیرند، در حالی که جوامعی دیگر به انحصارطلبی قومی یا حتی قوم‌سالاری نژادی از نوع رژیم آپارتاید نزدیک می‌شوند. آیا پاسخ در تاریخ است یا در دموکراسی؟ یا فراتر از آن، باید به دنبال توضیحی ساختاری‌تر بود؟
«جامعه‌شناسی» علمی همراه با مسئولیت اجتماعی برای بهبود شرایط جامعه است؛ بنابراین این علم تنها به شناخت جامعه منحصر نمی‌شود. البته «شناخت علمی» شرط لازم برای ایفای مسئولیت اجتماعی جامعه‌شناسی است اما نقش جامعه‌شناسان و پژوهشگران، انجام فعالیت‌های علمی صرف نیست.
تقی آزاد به فرارو گفت:«ما در باب هویت و ملیت ایرانی بحث جدی نکرده ایم و در حوزه فرهنگی، تمدنی کشور بحث نکرده ایم که چه کسانی باید در کشورمان باشند و چه کسانی نباید باشند. اگر تکلیف ما مشخص بود می گفتیم راههای کدام جهت جغرافیایی کشور باز باشد و کدامها بسته. ما نگاه کاروانسرایی به کشور داشته ایم و در نتیجه با کشورمان کاروانسراگونه برخورد شده و هر نوع تعبیر و نگاه خطرناکی درباره کشورمان انجام شده. حتی عرصه سیاسی کشورمان نیز کاروانسراگونه شده است. یک روز با یک کشور دوست می شویم و فردا دشمن.»
تقی آزاد ارمکی به فرارو گفت:«وقتی جمعیتی که از خارج از کشور می آید هر کجای این سرزمین می تواند برود و هر کاری می تواند انجام دهد و فرمان دست خودش است، چیز عجیبی است. باید این جمعیت مهم اتباع در یک قسمت کشور باشند و سازندگی کنند. اتباع در همه جای دنیا رفته اند و نمی شوند پیدایشان کرد و ماجرا اینقدر امنیتی و سیاسی شده که خود سیاست هم گرفتار شده و آن را نمی فهمد.»
تقی آزاد ارمکی در گفتگو با فرارو مطرح کرد:«مردم چه گناهی کرده اند که باید هزینه همه اتباع را بدهد؟ ما این همه جمعیت اتباع در کشور داریم اما متخصصان اتباع در ایران کجا هستند؟ ما هیچوقت بحث جدی درباره هویت و ملیت ایرانی ها نکرده ایم. گویی ایران کاروانسراست.ما اصلا نمی دانیم چقدر مهاجر نیاز داریم و چقدر مهاجر را باید از کشور خارج کنیم.»
