مطلب دریافتی- مهران صادقیان؛ Oligarchy دریونانی به معنای حکومت گروه اندک،بر ساختارهای حکومت و انحصار طلبی و سرکوب اکثریت می باشد.
همچنین فرمانروایی گروهی محدود، بر سازمان ها ونهادهای اجتماعی مانند: سازمان های دینی واتحادیه های کارگری وامثال آن را اولیگارشی می نامند.
در این نوع از حکومت، به هرشخص و گروهی که شبیه طبقه حاکم نباشند، به دیده شک وتردید نگریسته واجازه ورود به لایه های بالاتر حکومتی به آنها داده نمی شود.
افلاطون، اولیگارشی یا گروه سالاری را نوع فاسد حکومت به شمار می آورد.
مهمترین پیامد حکومت های اولیگاریشی، گسترش ریاکاری و ظاهرسازی در مردم خواهد بود.
درتصویرهای بجا مانده از حکومت بعث عراق، مردان عراقی،با سبیل های مستطیل شکل شبیه صدام دیده می شوند که امید داشتند با قرار گرفتن در حلقه خودی ها،پله های ترقی را آسان بپیمایند و یا مردان شوروی کمونیست با سبیل های تاب داده، گویا کپی برابر اصل استالین هستند که این میل به تشابه به حاکمان در حکومت های ایدئولوژیک تشدید شده که حتی به گویش افراد نیز تسری می‌یابد مانند: کمونیسم- نازیسم و...
الناس بامرائهم اشبه منهم بآبائهم- مردم به امیران خود شبیه ترند تا به پدران خود(پیامبراکرم ص)
نتیجه : در دموکراسی های مدرن، تمام افراد جامعه به شرط التزام عملی به قانون اساسی، قادرند با تکیه بر توانایی خویش و بدون تمسک به ظاهرسازی وفریب، مناسب رنگارنگ حکومتی را به دست آورده و در این صورت، اعتماد عمومی به عنوان بزرگترین سرمایه حکومت ها، دست خوش تاراج نخواهد شد.
