کشف نگارهای عجیب در ایران: موجودی نیمه انسان و نیمه حشره!

در دل کوههای ایران، موجودی نیمه انسان و نیمه مانتیس روی سنگ حک شده که رازهای ۴۰ هزار ساله را بازگو میکند. با نقش «مرد مانتیس نشسته» آشنا شوید؛ هیبریدی با جزئیات حیرتانگیز که باستانشناسان را شگفتزده کرده است.
فرارو-در صخرههای مرکزی ایران، پژوهشگران نقش برجستهای کشف کردند که موجودی نیمه انسان و نیمه مانتیس را به تصویر میکشد. این موجود هیبرید عجیب با بدن انسانی و بازوهایی شبیه به مانتیس، رازهای تمدنهای پیشاتاریخی را بار دیگر زنده کرده است.
به گزارش فرارو به نقل از dailygalaxy، این نقش برجسته کوچک، تنها حدود پنج اینچ ارتفاع دارد، اما جزئیات آن بسیار شگفت انگیز است: اندامهای کشیده، چشمانی برآمده و سری نوکتیز که یادآور گونهای خاص از مانتیسهای بومی منطقه است. با این حال، حالت ایستادن آن، انسانی است و بازوهایش به شکل حلقههای خمیده، یادآور نقوش باستانی جهانی است.
نه کاملاً حشره، نه کاملاً انسان
تصاویر انسان و حیوانات بزرگ در نگارههای باستانی رایج است، اما این موجود هیبریدی نمونهای بینظیر به حساب میآید. پژوهشگران برای شناسایی دقیق این نقش برجسته، با متخصصان حشرهشناسی مشورت کردند. نتایج نشان داد که این نقش ترکیبی نمادین از انسان و مانتیس است و به «مرد مانتیس نشسته» مشهور شده است.ویژگیهای منحصر به فرد گونه بومی Empusa، مانند گردن کشیده و افزودههای مخصوص سر، نشان میدهد که هنرمند پیشاتاریخی با این حشره آشنایی کامل داشته است.
راز یک نگاره ۴۰ هزار ساله: مرد-مانتیس پیشاتاریخی
هنوز مشخص نیست چرا این نقش خلق شده، اما پژوهشگران معتقدند انسانهای پیشاتاریخی به رفتار و ظاهر غیرمعمول مانتیسها علاقه داشتهاند. برخی فرضیهها حتی احتمال میدهند که هنرمند تحت تأثیر گیاهان روانگردان این تصویر را حک کرده باشد. مانتیسها در فرهنگهای باستانی نمادهایی ویژه داشتهاند و این هیبرید عجیب ممکن است نماد روح، تغییر یا تنها بازتاب شیفتگی هنرمند به این موجود باشد.
قدمت و جایگاه تاریخی
تخمین سن این نقش دشوار بود. پژوهشگران به دلیل محدودیتهای بینالمللی امکان آزمایش رادیوکربن نداشتند و برای تخمین سن، این نقش را با نگارههای دیگر منطقه مقایسه کردند. پژوهشگران قدمت این نقش را بین ۴۰۰۰ تا ۴۰۰۰۰ سال پیش تخمین زدهاند و حتی اگر سن آن در پایینترین حد تخمین زده شود، این نقش یکی از قدیمیترین تصاویر حشرهمانند در هنر انسانی به شمار می رود.
این نگاره بخشی از مجموعهای بزرگ از نقوش زومورفیک در کوههای استان مرکزی ایران است که به اعتقاد محققان توسط گروههای کوچنشین خلق شده و نشاندهنده حیوانات، داستانها و احتمالا چشماندازهای معنوی آنهاست. «مرد مانتیس نشسته» در هیچ دستهبندی مشخصی نمیگنجد و شاید همین رازآلود بودن، جذابیتش را دوچندان میکند.