(تصاویر) والدین برزیلی که اجازه دادند پسرشان با جگوارها بازی کند
سیلویرا که خودش برای اولین بار این عکس را در شبکههای اجتماعی منتشر کرده، میگوید: "پسرم در محیطی به دنیا آمد که جگوارها در آن زندگی میکردند، به همین دلیل از همان بچگی یاد گرفت چطور با آن‌ها کنار بیاید. شکی نیست که ما یک سری محدودیتها برایش گذاشتهایم، اما او خودش خوب میداند چطور باید رفتار کند. این کار برایش خیلی عادی است. این بخشی از زندگی روزمره اوست و هیچ چیز غیرطبیعی در آن نیست."
این عکس تیاگو در کنار جگوارها سر و صدای زیادی به پا کرده؛ یکی از این جگوارها طوری دست بر شانه او گذاشته که انگار خواسته جلوی دوربین ژست بگیرد
تصویر یک پسر دوازده ساله در کنار حیوانات وحشی به تازگی سر و صدای زیادی در شبکههای اجتماعی به پا کرده؛ عکسی که در ابتدا خیلیها فکر میکردند ساختگی است. واقعیت، اما چیز دیگری است.
به گزارش بی بی سی، پسری که در این عکس دیده میشود، تیاگو نام دارد. پدر و مادر تیاگو زیستشناس هستند و او در منطقهای حفاظت شده رشد کرده که بزرگترین گربهسانان قاره آمریکا را در خود جای داده است. تیاگو از کودکی در کنار این حیوانات وحشی بزرگ شده؛ این داستان زندگی اوست.
در این عکس جنجالی، تیاگو در حال آبتنی در یک دریاچه در کنار دو جگوار دیده میشود، یکی از این جگوارها طوری دست بر شانه او گذاشته که انگار خواسته جلوی دوربین ژست بگیرد.
این تصویر اخیرا در شبکههای مجازی به شدت فراگیر شده و همین باعث شده خیلیها واقعی بودنش را زیر سوال ببرند. با همه اینها، آنچه در این عکس دیده میشود واقعیت دارد و اتفاقی است که زیاد هم میافتد.
به گزارش بی بی سی، پسری که در این عکس دیده میشود، تیاگو نام دارد. پدر و مادر تیاگو زیستشناس هستند و او در منطقهای حفاظت شده رشد کرده که بزرگترین گربهسانان قاره آمریکا را در خود جای داده است. تیاگو از کودکی در کنار این حیوانات وحشی بزرگ شده؛ این داستان زندگی اوست.
در این عکس جنجالی، تیاگو در حال آبتنی در یک دریاچه در کنار دو جگوار دیده میشود، یکی از این جگوارها طوری دست بر شانه او گذاشته که انگار خواسته جلوی دوربین ژست بگیرد.
این تصویر اخیرا در شبکههای مجازی به شدت فراگیر شده و همین باعث شده خیلیها واقعی بودنش را زیر سوال ببرند. با همه اینها، آنچه در این عکس دیده میشود واقعیت دارد و اتفاقی است که زیاد هم میافتد.
والدین تیاگو در زمینه حفاظت از جگوارها در غرب برزیل فعالیت میکنند
تیاگو سیلویرا در برزیل به دنیا آمده و در آنجا در کنار جگوارها بزرگ شده و با آن‌ها همبازی بوده است. او به بی بی سی گفته: "بعضی از دوستانم می‌گویند این عکس ساختگی است، اما عده زیادی هم از آن خوششان آمده و دلشان میخواهد جگوارها را از نزدیک ببینند. این خیلی خوب است که برخی از تجربیاتم را به آنهایی که به اندازه من خوششانس نبودهاند نشان دهم."
بزرگ شدن در کنار گربه‌های بزرگ
لئوناردو سیلویرا و آنا جاکومو، پدر و مادر تیاگو هر دو زیستشناس هستند و موسسه حفاظت از جگوار‌های برزیل واقع در ایالت گوییاس را اداره میکنند. هدف اصلی آن‌ها مطالعه روی بزرگترین گربه‌های قاره آمریکا و حفاظت از این حیوانات است.
سیلویرا که خودش برای اولین بار این عکس را در شبکههای اجتماعی منتشر کرده، میگوید: "پسرم در محیطی به دنیا آمد که جگوارها در آن زندگی میکردند، به همین دلیل از همان بچگی یاد گرفت چطور با آن‌ها کنار بیاید. شکی نیست که ما یک سری محدودیتها برایش گذاشتهایم، اما او خودش خوب میداند چطور باید رفتار کند. این کار برایش خیلی عادی است. این بخشی از زندگی روزمره اوست و هیچ چیز غیرطبیعی در آن نیست."
بزرگ شدن در کنار گربه‌های بزرگ
لئوناردو سیلویرا و آنا جاکومو، پدر و مادر تیاگو هر دو زیستشناس هستند و موسسه حفاظت از جگوار‌های برزیل واقع در ایالت گوییاس را اداره میکنند. هدف اصلی آن‌ها مطالعه روی بزرگترین گربه‌های قاره آمریکا و حفاظت از این حیوانات است.
سیلویرا که خودش برای اولین بار این عکس را در شبکههای اجتماعی منتشر کرده، میگوید: "پسرم در محیطی به دنیا آمد که جگوارها در آن زندگی میکردند، به همین دلیل از همان بچگی یاد گرفت چطور با آن‌ها کنار بیاید. شکی نیست که ما یک سری محدودیتها برایش گذاشتهایم، اما او خودش خوب میداند چطور باید رفتار کند. این کار برایش خیلی عادی است. این بخشی از زندگی روزمره اوست و هیچ چیز غیرطبیعی در آن نیست."
تیاگو یاد گرفته در برخورد با این حیوانات حد و مرز‌ها را رعایت کند
وقتی تیاگو به دنیا آمد، پدر و مادر او از سه توله جگوار نگهداری میکردند. خود تیاگو معتقد است خیلی خوش شانس بوده که در کنار گربه‌های بزرگ زندگی و رشد کرده است: "رابطه ما بر پایه عشق و احترام است. همیشه از این که در نگهداری از این حیوانات به پدر و مادرم کمک کنم، لذت بردهام."
در مورد نحوه رویارویی با جگوارها، سیلویرا به پسرش هم همان درسهایی را داده که به مردم میدهد: " این حیوانات به انسانها به چشم طعمه نگاه نمیکنند. جگوارها به حرکات ما واکنش نشان میدهند، بنابراین خیلی مهم است که به آن‌ها احترام بگذاریم. این حیوانات با زبان بدن خود به ما نشان میدهند که دوست ندارند به آن‌ها نزدیک شویم."
حد و مرز‌ها
مادر تیاگو میگوید هیچ وقت بین پسرش و جگوارها برخوردی پیش نیامده. او البته روی این موضوع هم تأکید دارد که آن‌ها در هیچ شرایطی تیاگو را با این حیوانات تنها نگذاشتهاند: "درک حد و مرز‌ها خیلی مهم است. وقتی جگوار بخواهد به تو نزدیک شود، خودش به سمتت میآید. آن‌ها حیوانات اجتماعی نیستند، اما می‌توانند یک عمر با انسانها دوست بمانند. ما در مورد جگوارها و سایر حیوانات همیشه خیلی با احتیاط عمل میکنیم و مقررات ایمنی کاملا مشخصی داریم."
در مورد نحوه رویارویی با جگوارها، سیلویرا به پسرش هم همان درسهایی را داده که به مردم میدهد: " این حیوانات به انسانها به چشم طعمه نگاه نمیکنند. جگوارها به حرکات ما واکنش نشان میدهند، بنابراین خیلی مهم است که به آن‌ها احترام بگذاریم. این حیوانات با زبان بدن خود به ما نشان میدهند که دوست ندارند به آن‌ها نزدیک شویم."
حد و مرز‌ها
مادر تیاگو میگوید هیچ وقت بین پسرش و جگوارها برخوردی پیش نیامده. او البته روی این موضوع هم تأکید دارد که آن‌ها در هیچ شرایطی تیاگو را با این حیوانات تنها نگذاشتهاند: "درک حد و مرز‌ها خیلی مهم است. وقتی جگوار بخواهد به تو نزدیک شود، خودش به سمتت میآید. آن‌ها حیوانات اجتماعی نیستند، اما می‌توانند یک عمر با انسانها دوست بمانند. ما در مورد جگوارها و سایر حیوانات همیشه خیلی با احتیاط عمل میکنیم و مقررات ایمنی کاملا مشخصی داریم."
تیاگو میگوید: وقتی بزرگ شدم میخواهم به پدر و مادرم کمک کنم
سیلویرا و جاکومو صاحبان این منطقه حفاظت شده هستند که ۱۲۳ هکتار مساحت دارد. آن‌ها به منظور احترام به حیوانات هیچ بازدیدکنندهای را در این مرکز نمیپذیرند.
این زوج سال ۲۰۰۲ موسسه حفاظت از جگوار‌های برزیل را راه انداختند. هدف آن‌ها در ابتدا فقط مطالعه روی این حیوانات بود، اما در پی درخواست موسسه حفاظت از محیط زیست و منابع طبیعی قابل تجدید برزیل، تصمیم به نگهداری و پرورش تولههایی گرفتند که پدر و مادرشان را از دست دادهاند.
در حال حاضر نیمی از مساحت این منطقه حفاظت شده به امور مربوط به تولید مثل این حیوانات اختصاص داده شده است.
به گفته سیلویرا، هزینه ۹۵ درصد از فعالیتهای این موسسه با بودجه شخصی خود آن‌ها و بقیه آن از مبالغ اهدایی به موسسه تأمین میشود. او میگوید: " ما همیشه به دنبال راهی برای کسب درآمد هستیم، چون هیچوقت از بودجه دولتی برخوردار نبودهایم. "
خانواده سیلویرا در حال حاضر از ۱۴ جگوار نگهداری میکنند که شامل ۴ توله و ۸ حیوان بالغ میشود.
این خانواده در طول دهه های اخیر در مجموع از ۳۵ حیوان نگهداری کرده است.
این زوج سال ۲۰۰۲ موسسه حفاظت از جگوار‌های برزیل را راه انداختند. هدف آن‌ها در ابتدا فقط مطالعه روی این حیوانات بود، اما در پی درخواست موسسه حفاظت از محیط زیست و منابع طبیعی قابل تجدید برزیل، تصمیم به نگهداری و پرورش تولههایی گرفتند که پدر و مادرشان را از دست دادهاند.
در حال حاضر نیمی از مساحت این منطقه حفاظت شده به امور مربوط به تولید مثل این حیوانات اختصاص داده شده است.
به گفته سیلویرا، هزینه ۹۵ درصد از فعالیتهای این موسسه با بودجه شخصی خود آن‌ها و بقیه آن از مبالغ اهدایی به موسسه تأمین میشود. او میگوید: " ما همیشه به دنبال راهی برای کسب درآمد هستیم، چون هیچوقت از بودجه دولتی برخوردار نبودهایم. "
خانواده سیلویرا در حال حاضر از ۱۴ جگوار نگهداری میکنند که شامل ۴ توله و ۸ حیوان بالغ میشود.
این خانواده در طول دهه های اخیر در مجموع از ۳۵ حیوان نگهداری کرده است.
در طول دهههای اخیر، والدین تیاگو در موسسه خود از بیش از سی حیوان نگهداری کردهاند
جگوارها اغلب برای امور مربوط به تولید مثل و حفاظت از این گونه جانوری به موسسات دیگر فرستاده میشوند.
جگوار یکی از حیواناتی است که نامش در لیست قرمز گونههای در معرض خطر اتحادیه جهانی حفاظت از محیط زیست به چشم میخورد.
جگوارها در ۲۱ کشور دنیا زندگی میکنند، اما گفته میشود برزیل نزدیک به نیمی از جمعیت باقیمانده این حیوانات در جهان را در خود جای داده و این یعنی چیزی حدود ۲۰ تا ۳۰ هزار جگوار.
نمونههایی که به موسسه حفاظت از جگوار برده میشوند دیگر به طبیعت بازگردانده نمیشوند، چون خطر کشته شدن آن‌ها توسط انسانها وجود دارد، به ویژه مزرعه‌دارانی که میخواهند از دام و طیور خود حفاظت کنند.
دلیل دیگرش هم این است که برخی از این حیوانات بیشتر با انسانها در ارتباط بودهاند. جاکومو میگوید: "از دست دادن ارتباط با انسانها برای این جگوارها بسیار سخت است. اگر آزاد شوند ممکن است به مکانهایی که انسانها در آن‌ها حضور دارند بروند و کشته شوند."
تیاگو سال گذشته از جگوارها جدا شد؛ او به شهر گویانیا، پایتخت ایالت گوییاس رفته تا دوره آموزش متوسطه خود را بگذراند. تیاگو میگوید دلش خیلی برای این گربه‌های بزرگ تنگ شده: "برایم سخت است، چون از وقتی خیلی کوچک بودم با آن‌ها زندگی کردهام. هر بار به دیدن پدر و مادرم میروم، حس میکنم دل جگوارها هم برایم تنگ شده، چون یک طور دیگر با من بازی میکنند. خیلی لذتبخش است وقتی میبینم عشق و محبتم به آن‌ها یک طرفه نبوده است."
جگوار یکی از حیواناتی است که نامش در لیست قرمز گونههای در معرض خطر اتحادیه جهانی حفاظت از محیط زیست به چشم میخورد.
جگوارها در ۲۱ کشور دنیا زندگی میکنند، اما گفته میشود برزیل نزدیک به نیمی از جمعیت باقیمانده این حیوانات در جهان را در خود جای داده و این یعنی چیزی حدود ۲۰ تا ۳۰ هزار جگوار.
نمونههایی که به موسسه حفاظت از جگوار برده میشوند دیگر به طبیعت بازگردانده نمیشوند، چون خطر کشته شدن آن‌ها توسط انسانها وجود دارد، به ویژه مزرعه‌دارانی که میخواهند از دام و طیور خود حفاظت کنند.
دلیل دیگرش هم این است که برخی از این حیوانات بیشتر با انسانها در ارتباط بودهاند. جاکومو میگوید: "از دست دادن ارتباط با انسانها برای این جگوارها بسیار سخت است. اگر آزاد شوند ممکن است به مکانهایی که انسانها در آن‌ها حضور دارند بروند و کشته شوند."
تیاگو سال گذشته از جگوارها جدا شد؛ او به شهر گویانیا، پایتخت ایالت گوییاس رفته تا دوره آموزش متوسطه خود را بگذراند. تیاگو میگوید دلش خیلی برای این گربه‌های بزرگ تنگ شده: "برایم سخت است، چون از وقتی خیلی کوچک بودم با آن‌ها زندگی کردهام. هر بار به دیدن پدر و مادرم میروم، حس میکنم دل جگوارها هم برایم تنگ شده، چون یک طور دیگر با من بازی میکنند. خیلی لذتبخش است وقتی میبینم عشق و محبتم به آن‌ها یک طرفه نبوده است."
بیشتر تولههایی که والدین تیاگو از آن‌ها مراقبت میکنند، یتیمهایی هستند که مادرانشان توسط مزرعهداران کشته شده‌اند
با توجه به آرزو‌های تیاگو، بعید نیست در آینده ببینیم نوه سیلویرا و جاکومو هم در کنار این گربهسانان بزرگ عکس گرفته: "دوست دارم زیستشناسی بخوانم و راه پدر و مادرم را ادامه دهم. سعی ما نجات یک گونه جانوری است و من هم میخواهم تمام تلاشم را برای ادامه این مبارزه بکنم."
تیاگو برای درس خواندن به شهر رفته و این روز‌ها دوستان جگوار خود را هر سه ماه یک بار میبیند
