همه از حذف والیبال ایران ناراحت شدند، حتی آمریکاییها!

نه تنها ما که همه بعداز باخت ایران حسرت خوردند. حتی آمریکایی ها. همه با ما همدردی میکنند و دلداری میدهند. همه میگویند: «حیف شد.» حتی مسدولان برگزار کننده افسرده شدند.
رویای سکوی لیگ ملتهای والیبال در شیکاگو برای والیبالیها تبدیل به کابوس شد. خاطره تلخی که حالا، حالاها طعم گس آن فراموش شدنی نیست. بدشانسی بزرگی که گریبان تیم ملی والیبال را گرفت. آن هم با باخت در بازی برده. شاید خیلیها فکر تا قبل از اینکه یک اتفای تیم یاران را بهم بریزد آن را در جمع چهار تیم نیمه نهایی میدانستند، اما رای داور همه رویاها را به باد داد.
اول از قصه ست پنجم بازی با برزیل، ویدئو چک، اشتباه کولاکوویچ و داور صحبت کنید؟
من جسته و گریخته سایتها را دیدم، نوشته بودند حالا ماله کشی فلانی شروع میشود، به همین خاطر نمیخواهم در این باره خیلی صحبت کنم. کولاکوویچ تقاضای ویدئو چک کرد، اما آن صحنه ویدئو چک نداشت.
با این حساب میشود گفت: ایران با بدشانسی به نیمه نهایی نرسید؟
بدشانسی بزرگی اوردیم. تیم ما ۸-۵ جلو بود و با امتیاز آن حرکت ۱۰-۷ جلو میافتادیم و خیلی زود کار تمام میشد. اما با رای داور تیم از هم پاشید. بازیکنان تمرکزشان را از دست دادند. در حالی که همه دیدند تیم ما برابر برزیل خیلی شاداب و روان بازی میکرد.
می شود گفت: تجربه به کمک برزیل آمد؟
دقیقا. همه مسائل و بدشانسیها را کنار بگذاریم، تیم ما به تجربه و شخصیت قهرمانی برزیل باخت. من حدس میزدم که بازی به ست پنجم بکشد. برزیلیها همه جور سعی کردند تا ببازیم، اما حتی در ست پنجم با اینکه ۵ امتیاز عقب افتادند شرایط را حفظ کردند و در نهایت هم بردند. با اینکه سرمربی برزیل لئال را برای نیمه نهایی نگه داشته بود، اما بالاخره به بازی اورد و با سرویس هایش کار را تمام کرد.
با اینکه بازیکنان تا قبل از بازی با لهستان فکر میکردند برنده بازی هستند، اما باختند، اما در بازی برابر برزیل اصلا اثری از باخت بازی اول نبود. چطور این اتفاق افتاد؟
بچهها در بازی سرنوشت ساز برابر برزیل تلاش زیادی کردند و حتی بیشتر از توانشان مایه گذاشتند. بازی برابر برزیل بعداز باخت شجاعت میخواهد و اعتماد به نفس بالا. آنها قبل از بازی با لهستان خودشان را برنده میدانستند و به همین خاطر دقیقا بچهها با باخت روحیه اشان افت کرده بود، طوری که امید نداشتیم به شرایط مسابقه برگردند، آما ان قدر حرفهای شده اند که خودشان را میسازند. حتی قبل از ورود به زمین هم هنوز از شرایط بازی قبل بیرون نیامده بودند، اما به محض اینکه پایشان به زمین رسید، روی دیگرشان را نشان دادند و از زمین تا آسمان فرق کردند.
واکنشها بعداز باخت ایران برابر برزیل چطور بود؟
اینجا نه تنها ما که همه بعداز باخت ایران حسرت خوردند. حتی آمریکایی ها. همه با ما همدردی میکنند و دلداری میدهند. همه میگویند: «حیف شد.» حتی مسدولان برگزار کننده افسرده شدند.
شیکاگو تجربه تلخی برای تیم بود.
کار ما شده تجربه اندوزی. آخر تا کی؟ اگر ما ۳- صفر برابر برزیل میباختیم باز هم خیلی اذیت نمیشدیم، اما وقیت بازی به ست پنجم کشیده شد و ما ست اخر ۸-۵ هم جلو بودیم، آن وقت یک حادثه سیستم تیم را بهم ریخت. البته همین اتفاق جور دیگری در بازی با لهستان هم برایمان افتاد.
کولاکوویچ هم همان قدر ناراحت است؟
او خیلی ناراحت است. به هر حال مربی است، اگر تیم برزیل را میبرد با اتفاق تاریخی به نیمه نهایی لیگ ملتها میرسید. برد تیم برای او هم اتفاق بزرگی بود. او از دیروز همه سایتها را چک میکند و مطالب را در google translate ترجمه میکند تا در جریان اخبار و تحلیلها باشد. به هر حال او هم از این قضایا خیلی اذیت شده است.