غذاهایی که دیکتاتورها دوست داشتند

کارشناسان تغذیه معتقدند غذا‌هایی که می‌خوریم بدون شک روی خلق و خوی ما اثر مستقیم می‌گذارند، از این‌رو سبک غذایی آدم‌های مشهور به‌ویژه دیکتاتورها، همیشه موردبحث بوده تا بدانند تا چه اندازه غذا بر تصمیمات خبیث آن‌ها مؤثر بوده است. در همین زمینه چندین کتاب گردآوری و در سرتاسر جهان به چاپ‌های متعدد رسیده است.

 

به گزارش همشهری آنلاین، در کتاب «غذای دیکتاتورها؛ راهنمایی بد برای سرگرم کردن ستمکاران» به قلم «ویکتوریا کلارک» و «ملیسا اسکات» به غذای محبوب برخی از دیکتاتور‌ها اشاره شده است. همچنین در این میان یک نویسنده لهستانی دست به‌کار جالبی زده است. او در مدت ۴سال کار مطالعه و پژوهش در زمینه سبک غذایی برخی سیاستمداران را به‌طور جدی دنبال کرده و دست آخر کتابی با عنوان «یک دیکتاتور چه می‌خورد؟» منتشر کرده است. او برای تنظیم این کتاب سراغ سرآشپز‌های دیکتاتور‌های بزرگ جهان رفته و از آن‌ها درباره غذاهای، ولی نعمت‌های‌شان پرسیده است. شابوفسکی سراغ سرآشپز‌های خطرناک‌ترین و عصبی‌ترین دیکتاتور‌ها رفته بود تا بداند اگر روزی غذا، مطابق میل آن‌ها نبود، چه اتفاقی می‌افتاد؟! اگر برای شما هم خواندن این خاطرات و سبک غذایی این آدم‌ها جذاب است پس با ما همراه باشید تا بخش‌هایی از این کتاب‌ها را با هم مرور کنیم.

غذای موردعلاقه «صدام حسین» دیکتاتور عراقی، سوپ ماهی بود. به‌گفته ابوعالی که در زمان جنگ ایران و عراق برای این دیکتاتور غذا پخته بود، اگر اوقات صدام تلخ بود، کار آن‌ها ساخته بود. یعنی اگر طعم غذا به مذاق صدام خوش نمی‌آمد، سرآشپز را احضار و مثلاً به او می‌گفت: «کدام احمقی اینقدر نمک به این املت زده است؟» بعد ابوعلی را بابت این کار که به عقیده او «اسراف» غذا بود، جریمه نقدی می‌کرد. این سرآشپز می‌گوید صدام فقط گاهی به آشپزخانه سرک می‌کشید، آن هم زمانی بود که در ماه رمضان باید روزه می‌بود، اما به آشپزخانه می‌آمد تا کسی غذاخوردن او را نبیند!

«پل بوت» دیکتاتور کامبوجی بود که خمر‌های سرخ به رهبری او از سال ۱۹۷۵ تا ۱۹۷۹ در این کشور حکومت داشت. این دیکتاتور بی‌رحم برای کنترل و اداره کشورش، مردم را گرسنه نگه‌می‌داشت و مجبورشان می‌کرد برای هر لقمه غذا از او قدردانی کنند. گاهی مردم مجبور می‌شدند برای اینکه زنده بمانند، ملخ، کرم و تخم مورچه بخورند. به‌گفته سرآشپز این دیکتاتور، او عاشق غذا‌های لوکس و دوستدار آبگوشت مرغ بود. درحالی‌که باقی مردم کامبوج تنها آب و سوپ برنج می‌خوردند او از گوشت گوزن، خرس وحشی، مار، میوه تازه، کنیاک و شراب چینی لذت می‌برد. حتی گفته می‌شود که سوپ مار کبرا نیز از غذا‌های محبوب او بوده.

در سال‌های ۱۹۹۴ تا ۲۰۱۱ کره‌شمالی رهبری داشت که از نظر سبک غذایی متفاوت بود. «کیم جونگ ایل» عاشق سوپ باله کوسه و سوپ گوشت سگ بود. او می‌گفت که این غذا‌ها به او مصونیت و قدرت می‌بخشد. گفته می‌شد که او یکی از مشتریان اصلی مشروبات الکلی هنسی نیز بوده است. در این سال‌ها کره‌شمالی با بحران اقتصادی نیز دست‌وپنجه نرم می‌کرد، با این حال گفته می‌شود که او گروهی از زنان را به استخدام خود درآورده بود تا آن‌ها دانه دانه برنج‌هایی که برای او سرو می‌شوند را از نظر اندازه، رنگ و وزن بررسی کنند تا تفاوتی با هم نداشته باشند.

«آدولف هیتلر» دیکتاتور بزرگ آلمانی که اتفاقات عظیمی در جهان رقم زد، گیاه‌خوار، ضدالکل و غیرسیگاری بود. او تا آخر عمر خود فقط پوره سیب‌زمینی و سوپ می‌خورد. برخی می‌گویند این گیاه‌خواری او به ایدئولوژی این مرد برمی‌گردد. برخی هم می‌گویند احتمالاً هیتلر به‌دلیل ابتلا به نفخ مزمن و یبوست ترجیح داده بود تا فقط رژیم غذایی گیاه‌خواری را دنبال کند. نکته‌ای جالب در سرو غذای این سیاستمدار وجود داشت که باید ۱۵نفر پیش از او غذایش را تست کرده و به‌عبارتی پیش‌مرگ او می‌شدند. اگر هیچ‌یک در طول ۴۵دقیقه نقش بر زمین نمی‌شدند، آن غذا برای هیتلر سرو می‌شد.

«ژوزف استالین» از اواسط دهه۲۰ میلادی تا سال۱۹۵۳ و زمان مرگش، رهبر شوروی سابق بود و اتفاقات بزرگی در تاریخ رقم زد. از آنجا که او صنعتی شدن و اشتراکی شدن را در دستور کار خود قرار داده بود، همزمان کشورش دچار قحطی گسترده و حوادث زیادی شد. از این‌ها که بگذریم به سبک غذایی او می‌رسیم. این سیاستمدار عاشق غذا‌های گرجستانی بود؛ گردو، سیر، آلو، انار و مشروبات الکلی بخش اصلی آشپزی گرجستانی محسوب می‌شود. گفته می‌شود «گوزیناکی» نوعی شیرینی گرجستانی هم از غذا‌های محبوب او بود. جالب اینجاست که یکی از آشپز‌های شخصی ژوزف استالین «اسپیریدون پوتین» پدربزرگ ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور کنونی روسیه بود!

«بنیتو موسولینی» از سیاستمداران بزرگ ایتالیایی است که حزب فاشیست ایتالیا را از دهه۲۰ میلادی تشکیل داد و قدرت را به‌دست گرفت. او در جریان جنگ جهانی دوم به هیتلر پیوست، اما مدتی بعد از قدرت خلع و محاکمه شد. درباره سبک غذایی این دیکتاتور نکته‌های جالبی است که بد نیست با هم مرور کنیم. به‌گفته نزدیکان و سرآشپز‌های او موسولینی مایل بود تا در خانه‌اش و در کنار همسر و ۵ فرزندش غذا بخورد. زمان سرو غذا در خانه آن‌ها رأس ساعت خاصی بود و همه افراد می‌بایست پیش از ورود او، سر میز حاضر باشند. او عاشق سالاد سیر و لیموی تازه بود و می‌گفت که غذا‌های فرانسوی «مزخرف» هستند.

«عیدی امین» رهبر خودکامه، دیکتاتور نظامی و همچنین سومین رئیس‌جمهور اوگاندا بود که از ژانویه سال۱۹۷۱ تا آوریل سال۱۹۷۹ در این کشور حکمرانی کرد. او ۸ سال با وقاحت تمام حکومت کرد و حدود ۳۰۰هزار نفر را کشت. درباره سبک غذایی او گفته می‌شود که روزی ۴۰پرتقال می‌خورد و در زمان تبعیدش در عربستان سعودی، از طرفداران KFC شده بود. عیدی امین عاشق بز بریانی، کاساو و نان ارزن بود. امین برای مدتی عاشق تمام عادات غذایی بریتانیایی از جمله چای بعدازظهر شده بود. حتی شایعاتی مبنی بر آدم‌خوار بودن عیدی امین مطرح شده بود.

بد نیست نگاهی به سبک غذایی سیاستمداران اروپای‌شرقی داشته باشیم. «نیکولای چائوشسکو» رئیس حزب کمونیست رومانی بین سال‌ها ۱۹۶۵ تا ۱۹۸۹میلادی بود. آزادی بیان و هر نوع مخالفتی با اشد مجازات در دولت او همراه بود. پلیس مخفی نیز حضوری فعال در آن‌ها سال‌ها داشت. درباره سبک غذایی این مرد گفته شده که با غذا‌هایی که ظاهر و تزئین خوبی نداشتند، برخورد خوبی نداشت. از این‌رو سرآشپز‌های او تمام تلاش خود را می‌کردند تا غذا‌هایی با ظواهر زیبا و دلربا برای او تهیه کنند. او غذا‌هایی که در مراسم رسمی برایش آورده می‌شد را روی زمین می‌انداخت و تا می‌توانست با پا روی آن‌ها می‌کوبید. چائوشسکو طرفدار لازانیای سبزیجات، گوجه، پیاز، سالاد و استیک بود.

«فرانسیسکو ماسیاس انگوئما» سیاستمدار اهل گینه استوایی بود. او عاشق نوعی چای به نام «بهنگ» بود که از گیاه حشیش و ایبوگا نیز در آن استفاده می‌شد و خاصیت توهم‌زایی داشت. او نخستین رئیس‌جمهور گینه استوایی بود که با قتل و تبعید از مخالفانش پذیرایی می‌کرد. گفته می‌شود یک‌بار او ۱۵۰نفر از مخالفان خود را توسط گروهی از تفنگدار‌ها که لباس بابا نوئل به تن کرده بودند، به قتل رسانده. مردم به وی لقب «داخائو آفریقا» داده بودند. از عادات غذایی او اطلاعات زیادی در دست نیست، اما شایعه شده بود که او آدم‌خوار است و جمجمه‌ها را در یخچال خانه‌اش نگهداری می‌کند.

«فرانسوا دووالیه» معروف به پاپادوک، یک سیاستمدار اهل هائیتی در دهه‌های ۶۰ و ۷۰میلادی بود. او در زمان رسیدن به قدرت، دچار بیماری‌هایی ازجمله دیابت، مشکلات قلبی و آماس مفاصل بود. به همین‌خاطر همسرش مجبور بود تا آخر عمر او، به او با قاشق غذا بدهد. البته ناگفته نماند این سیاستمدار قبل از رسیدن به قدرت، یک پزشک بود و با این وعده سر کار آمد که به جمعیت سیاهپوستان کشورش هائیتی خدمت کند، اما دیری نپایید که پلیس مخفی شکل گرفت و حدود ۳۰هزار نفر از مخالفانش دستگیر و کشته شدند. گفته می‌شود که تفریح پس از شام او این بود که به سیاهچال برود و شاهد شکنجه شدن مخالفانش باشد.