جواد رضویان که در سریال «جادوگر» با احمد مهرانفر همبازی شده است، دربارهی این همکاری و زوج جدیدی که با او ساخته، توضیح داد: من الان نمیتوانم این را تایید کنم، زیرا نیاز داریم که مخاطب ما را تایید کند.
به گزارش ایسنا، رضویان اظهار کرد: زوجسازی چه در سینما و چه در سریال، کار بسیار سختی است. امیدوارم باز هم بتوانم با احمد کار کنم و از صبوری و تکنیک و اخلاق خوبش یاد بگیرم. برای من بسیار لذتبخش است که در آینده هم با او کار کنم و امیدوارم برای مخاطب هم جذاب باشد.
سیدجواد رضویان ـ بازیگر سینما و تلویزیون ـ درباره نقشش در سریال نمایش خانگی «جادوگر» عنوان کرد: در این سریال من نقش یک کلاهبردار را بازی میکنم. در کارهایی مثل «جادوگر» ما خودمان بانی خلق خنده نیستیم و موقعیتها به ما کمدی میدهند. فضا جدیتر است و ما بیشتر درگیر موقعیت کمدی هستیم؛ به این صورت که پرسوناژ، خلق کمدی نمیکند و بیشتر، موقعیتهاست که بار کمدی را به دوش میکشد. کار ما کاملا در بستر درام جلو میرود و در موقعیتهای مختلف، کمدی خلق میشود.
او درباره همکاری با مسعود اطیابی ـ کارگردان سریال «جادوگر» ـ گفت: من قبلا هم در فیلم سینمایی «اخلاقتو خوب کن» افتخار همکاری با مسعود اطیابی را داشتهام و با ایشان یک رفاقت بالای ۱۰ سال دارم. مثل برادر بزرگترم هستند و بسیار دوستشان دارم و سعادتی بود که در خدمتشان باشم.
رضویان در پاسخ به این سوال که با توجه به تجربه فضای کارگردانی، آیا در سریال «جادوگر» کاملا در خدمت کارگردان بوده و یا نظر و پیشنهاد هم داده است؟ گفت: در هر برداشت، حکم نهایی را کارگردان میدهد. در لحظاتی که احساس میکنیم نظراتمان میتواند کمک کننده باشد پیشنهاد میدهیم اگر استفاده شد که بهتر و اگر هم استفاده نشد چنانچه در صحنههای دیگر نکتهای به ذهنمان برسد همچنان با انگیزه پیشنهاد میدهیم. ممکن است از ۱۰ پیشنهادی که مطرح میکنیم ۹ تای آنها رد بشود، ولی به طور کلی ما اگر احساس کنیم میتوانیم در راستای متن به بهتر شدن سکانس کمک کنیم حتما نظرمان را بیان میکنیم.
رضویان درباره تفاوت محدودیتهای تلویزیون و نمایش خانگی هم گفت: محدویت همه جا هست. گاهی بعضی چیزهای دچار اشکال پخش میشود که باعث تعجب است. اما از این که حس یک بام و دو هوایی به ما دست میدهد متاسف میشویم؛ طوری که انگار این محدودیتها برای بعضیها اعمال میشود و برای برخی نیست.
این هنرمند طنز درباره حضور پیدا نکردن در برنامه «جوکر» توضیح داد: علی مسعودی عزیز در لایو اینستاگرامش توضیح داده بود. من برای حضور در برنامه «جوکر» دعوت شدم، اما مشکلی برایم پیش آمد که شرایط حضور در این برنامه برایم فراهم نشد.
رضویان در پاسخ به این سوال که «در شرایط فعلی که شرایط زندگی مردم سخت شده است، ساخت آثار طنز در تزریق حال خوب به مردم چقدر کمککننده و موثر است؟» عنوان کرد: در اصل، رسالت ما این بوده که مرهمی بر زخمها و دردهای مردم باشیم که وقتی مردم، خسته از شرایط اقتصادی و معیشتی و خسته از یک روز کاری به خانه میآیند ما بتوانیم یک محصول ارائه کنیم که کمی به آنها انرژی و لبخند بدهد.
رضویان با اشاره به دشواری خنداندن مردم در شرایط فعلی، خاطرنشان کرد: موانعی که الان جلوی راه ما است، کم نیست. هم محدویت ساخت محتوا داریم و هم مردم سختتر میخندند و متاسفانه نمیخواهیم باور کنیم که مردم ما آنقدر باهوش هستند و از رسانههای مختلف، فیلمهای مختلفی میبینند که دلیلی ندارد که بخواهند کار ضعیف یا متوسط ما را تماشا کنند و تحمل کنند. کار ما امروز سختتر از گذشته است.
رضویان اظهار کرد: من به شخصه دچار نگرانی شدهام. من بغض دارم وقتی میخواهم بروم سر صحنه و کمدی کار کنم. گاهی فکر میکنم شاید تاریخ مصرف من تمام شده است و دیگر نمیتوانم مردم را بخندانم.
بازیگر سریالهای طنز تلویزیون دربارهی اینکه چرا دیگر تلویزیون سریالهای طنز پرمخاطب تولید نمیکند؟ توضیح داد: آیا هم و غم مدیران فعلی ما این است که سریال خیابان خلوت کن بسازند؟ من احساس میکنم شاید نمیخواهند این اتفاق بیفتد.
رضویان افزود: ما جماعتی بودیم که نزدیک به سه دهه فعالیت کردهایم و همیشه سعی کردهایم که بهترین حالمان را با مردم به اشتراک بگذاریم و با حال خوب برایشان کار کنیم. من شرایط نیمه دوم دهه ۹۰ به بعد را درک نمیکنم. تیمها و افراد دغدغهمند و پای کار که همچنان هستند و ما هم که تمام تلاشمان این است که لحظاتی را خلق کنیم که مردم لذت ببرند، اما من این سیاستها را نمیفهمم. نمیدانم این چه روندی است که در کار دچارش شدهایم. اگر کار بد است بگویید بد است، اگر نیاز به اصلاح دارد بگویید یک کار دیگر بسازید، اصلا بگویید نپسندیدیم، اما ما را از بلاتکلیفی در بیاورید.
جواد رضویان در پایان گفت: ترجیح میدهم خیلی مسائل را باز نکنم، چون مردم بسیار باهوشتر از این هستند که من بخواهم برایشان از دلیل نبود سریالهای خوب در تلویزیون بگویم. فقط امیدوارم حال فردا از امروزمان بهتر باشد و نرسیم به جایی که بگوییم سال به سال دریغ از پارسال.