این داده‌ها که توسط اداره ملی ثبت جرائم هند گردآوری شده، نشان می‌دهد که بیش از یک میلیون زن بزرگسال و بیش از ۲۵۰ هزار دختر زیر هجده سال در این سه سال ناپدید شده‌اند.
دلایل متعددی در رابطه با این آمار تکان‌دهنده و ناپدید شدن زنان در هند ذکر می‌شود. بسیاری از فعالان حقوق زنان، اقدامات دولتی برای مقابله با این پدیده را ناکافی می‌دانند.
به گزارش یورونیوز، بر اساس داده‌های تازه منتشر شده از سوی وزارت داخله هند، بین سال‌های ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۱ میلادی بیش از یک میلیون و ۳۰۰ هزار زن در هند مفقود شده‌اند. فقط نزدیک به نیم میلیون نفر از این افراد نیز در سال ۲۰۲۱ ناپدید شدند.
این داده‌ها که توسط اداره ملی ثبت جرائم هند گردآوری شده، نشان می‌دهد که بیش از یک میلیون زن بزرگسال و بیش از ۲۵۰ هزار دختر زیر هجده سال در این سه سال ناپدید شده‌اند.
بر اساس این داده‌ها، ایالت مادیا پرادش با ثبت ۱۹۸ هزار زن و دختر مفقود شده و ایالت بنگال غربی با ثبت نزدیک به ۱۹۳ هزار مورد، بیشترین آمار مفقودی در این سه سال را دارند.
ناپدید شدن زنان، چالشی برای سراسر هندوستان محسوب می‌شود، زیرا حتی در شهری مثل دهلی‌نو، پایتخت این کشور هم در همین بازه زمانی بیش از ۶۰ هزار زن و ۲۰ هزار دختر جوان ناپدید شده‌اند.
دلایل ذکر شده در رابطه با آمار بالای زنان ناپدید شده در هند مختلف است؛ از جمله قاچاق برای ازدواج اجباری، کار‌های خانگی، استثمار جنسی و استفاده از کودکان برای کار.
اداره ملی ثبت جرائم در هند همچنین «بیماری‌های روانی، سوء ارتباط، ماجراجویی‌های غلط، خشونت‌های خانگی و جنایت» را به عنوان برجسته‌ترین دلایل ناپدید شدن زنان در پرجمعیت‌ترین کشور جهان ذکر کرده است.
اداره ملی ثبت جرائم هند در گزارش قبلی خود در سال ۲۰۱۹ میلادی در مورد زنان و کودکان ناپدید شده در هند آورده بود که «برخی از جوانان به دلیل شرایط غیرقابل تحمل سوء استفاده و بدرفتاری از خانه فرار می‌کنند».
همین امر باعث می‌شود تا «آن‌ها در برابر قاچاق انسان، خشونت، اعتیاد به مواد مخدر، فحشا و سایر خطرات بهره‌کشی و مشارکت در جنایت آسیب‌پذیر شوند... بسیاری از افراد ناپدید شده نیز با پایان غم‌انگیزی مانند قتل، خودکشی یا تصادف روبرو شدند و بسیاری درنهایت قاچاق شده‌اند».
دولت هند برای مبارزه با جنایات گسترده علیه زنان تدابیر ویژه‌ای را به اجرا گذاشته است؛ از جمله ایجاد شماره تلفنی مختص زنان قربانی این جنایات در سال ۲۰۱۲ و راه اندازی پایگاه داده‌های ملی مجرمان جنسی در سال ۲۰۱۸ میلادی.
با این حال فعالان حقوق زنان در هند معتقدند که اقدامات موجود کافی نیست. کاویتا کریشنان، یک فعال حقوق زنان می‌گوید: «اقدامات دولت [مقابله با]شبکه گسترده قاچاق را پوشش نمی‌دهد. این قبیل ایده‌ها فقط برای افرادی می‌تواند خوب باشد که امکان شکایت کردن برایشان مهیا باشد... این یک مشکل مزمن است؛ حال آنکه هیچ سیاستی در مورد موضوع ناپدید شدن زنان در حال پیگیری نیست.»
