«علی دایی» را از ما نگیرید!

بعد از برکناری خوان کارلوس گاریدو از هدایت پرسپولیس، طبیعتا گمانه‌زنی‌های زیادی در مورد صاحب بعدی نیمکت سرخ‌پوشان مطرح شده و البته هنوز باشگاه واکنش روشنی به ماجرا نشان نداده است. در میان خیل اسامی که از آنها به عنوان گزینه‌های بعدی باشگاه یاد می‌شود، نام علی دایی هم زیاد به گوش می‌رسد؛ اسطوره فوتبال ایران که سابقه بازی در پرسپولیس را دارد و در دو دوره هم هدایت سرخ‌پوشان را بر عهده داشته است.
در نخستین گام، خود دایی در مصاحبه با یکی از خبرگزاری‌ها احتمال حضورش در پرسپولیس را رد کرد. او گفت نه از سوی باشگاه پیشنهادی داشته و نه خودش تمایلی دارد به فوتبال برگردد؛ موضعی که طی سال‌های اخیر به دفعات مشابه آن را اتخاذ کرده است. با این همه، اما مجهول ماندن گزینه‌های اصلی پرسپولیس و نیز جذابیت خارق‌العاده این نیمکت که ممکن است هر کسی را وسوسه کند، شعله شایعات را روشن نگه داشته؛ تا جایی که به تازگی حتی روزنامه ورزشی دولت هم در گزارشی ادعا کرده دایی به نیمکت پرسپولیس نزدیک است، چرا که از قبل رابطه دوستی با رضا درویش، مدیرعامل باشگاه دارد و از همین‌رو ممکن است برای سومین بار هدایت قرمز‌ها را بر عهده بگیرد.

روشن نیست که چنین گمانه‌زنی‌هایی تا چه اندازه دقیق است و اصلا آیا دایی در صورت تمایل نیز مجوز لازم برای برگشت به لیگ برتر را به دست می‌آورد یا نه، اما به‌طور کلی شاید بهتر باشد این اتفاق رخ ندهد.

 به جرات می‌توان گفت شهریار فوتبال ایران، امروز در مقبول‌ترین جایگاه دوران زندگی‌اش بین مردم کشورش قرار گرفته و به آسانی می‌توان از عمق محبوبیت او در این ایام باخبر شد. هنوز یک هفته هم نمی‌گذرد از فراگیر شدن ویدئویی که دایی را نشان می‌داد، در حالی که در رختکن تیم منتخب ۹۸ خودش را به خواب زده تا با بعضی از مسوولان رودررو و هم‌کلام نشود. در چنین شرایطی بازگشت او به فوتبال، می‌تواند این موقعیت اجتماعی ممتاز را به چالش بکشد. به هر حال وقتی سرمربی تیمی به بزرگی پرسپولیس هستی، هر لحظه با یک داستان جدید مواجه می‌شوی؛ مردم انتظار نتیجه‌گیری دارند و گاهی حتی یک مساوی و یک تعویض نادرست را هم بر نمی‌تابند، از سوی دیگر لازم است مدام بر سر حفظ حقوق تیمت، با تیم‌های دیگر رقابت کنی، حرف‌هایی بزنی و کار‌هایی انجام بدهی که طبیعتا واکنش منفی آنها را به دنبال بیاورد. مجموعه این مسائل، از مربیگری احتمالی علی دایی در پرسپولیس، موقعیتی خطیر می‌سازد که به‌طور قطع مقبولیت حداکثری فعلی او را تحت تاثیر قرار خواهد داد.

از همه اینها که بگذریم، با وجود ارزش‌های ملی و اجتماعی چشمگیر دایی، بدون تعارف باید گفت کارنامه او در زمینه مربیگری از نظر فنی جای بحث دارد و خالی از ایراد نبوده. اگرچه جسارت دایی در استفاده از استعداد‌های جوانی مثل احمد نوراللهی و مهدی طارمی به فوتبال ایران کمک کرد، اما از نظر تاکتیکی، این مربی منتقدان جدی و پرشماری دارد که در صورت بازگشت او به فوتبال در مسندی به بزرگی هدایت پرسپولیس، طبیعتا آن نقد‌ها فعال خواهد شد. مخلص کلام اینکه کاش همین یک علی دایی را از ما نگیرید و بگذارید در جایگاه درستی که این روز‌ها دارد، باقی بماند؛ یک اسطوره ملی، بالاتر از رنگ‌ها و بالاتر از اوت و کرنر و آفساید و سایر مسائل.