از رنج هایی که همچنان بر جان هنر است!
پرواضح است که هنر با مخاطبینش اوج می گیرد، مخاطبینی که همچون بال های یک اثر هستند و در حقیقت سرمایه یک هنر. چه بسیار شخصیت های هنری برجسته که به دلیل بی تفاوتی به قریحه مخاطب تاوان آن را نیز پرداخته اند؛ ضمن این که تمام تاوان ها قابل جبران نیست و اگر جبران پذیر نیز باشد هزینه های خاص خود را دارد.
وحید محمود قره باغ؛ هر چند برای خلق یک اثر در هنر هفتم نیاز به عوامل و گروهی کارآزموده است ولی بار گرانی نیز بر دوش اشخاصی است که غالبا کمتر به حقوق مادی و معنوی خود رسیده اند. بله، نویسنده هایی که برای ایده، پردازش و خلق یک اثر مرارت ها را به جان می خرند. نتیجه بها ندادن به این مقوله، پدید آمدن آثاری است که چنگی به دل نمی زنند و حتی دید برخی اشخاص را نیز نسبت به این قسم از هنر تغییر می دهند، تغییری که شاید مدت ها زمان برای ترمیم آن نیاز باشد و گاهی تا به ابد با شخص همراه است.
از سویی و با وجود اینکه نویسندگانی متبحر در زمینه ها و سبک های گوناگون و با وجود بی مهری ها، همچنان به کار خود ادامه می دهند ولی یکی از علل عمده در کمتر شدن آثار فاخر، عدم تمایلی نویسندگانی است که به کناری کشیده اند و فقط نظاره گر هستند؛ چرا که غالبا دلیلی برای ادامه نمی بینند. از جانبی برخی از مجموعه هایی نیز تولید می شوند که در واقع جهان خاص و متفاوتی نیز برای مخاطب ندارند و اگر هم وجود داشته باشد می تواند در قالب یک فیلم سینمایی و یا مجموعه ای چند قسمتی خلاصه شوند و اطناب آن لطفی ندارد چرا که محتوای محدودی دارد.
پرواضح است که هنر با مخاطبینش اوج می گیرد، مخاطبینی که همچون بال های یک اثر هستند و در حقیقت سرمایه یک هنر. چه بسیار شخصیت های هنری برجسته که به دلیل بی تفاوتی به قریحه مخاطب تاوان آن را نیز پرداخته اند؛ ضمن این که تمام تاوان ها قابل جبران نیست و اگر جبران پذیر نیز باشد هزینه های خاص خود را دارد. فراموش نکنیم آدمی زمانی سقوط می کند که خود را برتر از دیگران بداند؛ غافل از اینکه همه چیز را همگان دانند.
