فشار بر ایران با اتهام تروریسم و جاسوسی

فرارو- به تازگی روابط دیپلماتیک ایران و استرالیا، با متهم کردن تهران به طراحی اقدامات تروریستی در این کشور دچار چالش شده است. سفارت‌خانه‌های دو کشور تعطیل، دیپلمات‌ها خارج شدند و جنگ لفظی میان دو طرف آغاز شد.

به گزارش فرارو، استرالیا ایران را متهم می‌کند که صادرکننده دستور دو حمله ضدیهودی در سیدنی و ملبورن است. اتهامی که به تنهایی نمی‌توان آن را تفسیر کرد. بلکه باید آن را در کنار اتهامات مشابه وارد شده به ایران از سوی کشورهای غربی قرار داد. اتهاماتی که فشارها را افزایش می‌دهد. در آخرین مورد، مسئله تهدید به ترور رافائل گروسی و حفاظت ۲۴ ساعته از او توسط نیروهای امنیتی اتریش در رسانه‌ها منتشر شد. پیش از این در مواردی پیش آمده بود که دیپلمات‌های ایران با این اتهامات از کشورهای دیگر اخراج و یا بازداشت شدند. استرالیا به دنبال این اتهامات، سفیر و دیپلمات‌های ایران را به طور کامل اخراج کرد.  تصویر این گزارش نیز مربوط به خروج سفیر از محل سفارت در کانبرا، پایتخت استرالیاست.

مرور چند خبر مشابه

پیش از رسیدن به اتهام‌زنی استرالیا به ایران، باید چند خبر مشابه را مرور کنیم.

ایرنا، ۴ اردیبهشت ۱۴۰۴: «ساعاتی پیش سازمان اطلاعات هلند با انتشار گزارشی ادعایی، ایران را به دخالت در دو سوء قصد در اروپا متهم کرد. این سازمان در گزارش سالانه خود مدعی شده است که دو نفر در ژوئن ۲۰۲۴ به اتهام تلاش برای ترور یک ایرانی ساکن در این کشور دستگیر شده‌اند. در پی این ادعای واهی سفیر جمهوری اسلامی ایران به وزارت امور خارجه هلند احضار شد.»

دویچه وله آلمان، ۱۴ اردیبهشت ۱۴۰۴: «پلیس لندن از بازداشت هشت تن از جمله هفت ایرانی به ظن جرایم تروریستی و طراحی نقشه برای هدف قرار دادن "مکانی مشخص" خبر داد. پلیس ضدتروریسم بریتانیا اعلام کرد که این افراد در جریان دو عملیات مجزا بازداشت شدند.»

ایرنا، ۱۰ خرداد ۱۴۰۴: «سازمان امنیت و اطلاعات فنلاند(Supo)  ادعا کرد که این کشور هدف عملیات جاسوسی ایران قرار گرفته است. این سازمان اطلاعاتی افزود که اقدامات فزاینده خصمانه ایران، بازتابی از وخامت روابط این کشور با غرب است.»

مشرق، ۱۰ مرداد ۱۴۰۴: «کشورهای کانادا و آمریکا به همراه شماری از اعضای ناتو در بیانیه‌ای مشترک و در ادامه اقدامات خصمانه خود علیه تهران، آنچه «تهدیدهای فزاینده سرویس‌های اطلاعاتی ایران» خوانده شده است را محکوم کردند! در این بیانیه بدون ارائه هیچگونه مدرکی دال بر این مدعا، کشورهای مذکور مدعی شدند که آنها در مخالفت با تلاش‌ها برای «قتل، آدم‌ربایی و آزار» شهروندان در آمریکای شمالی و کانادا، متحد هستند! این بیانیه به امضای دولت‌های کانادا، آلبانی، اتریش، بلژیک، جمهوری چک، دانمارک، فنلاند، فرانسه، آلمان، هلند، اسپانیا، سوئد، انگلیس و آمریکا رسیده است.»

وال‌استریت ژورنال، ۵ شهریور ۱۴۰۴: «رافائل گروسی، مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در هفته‌های اخیر در پی اطلاعات واصله به سرویس‌های امنیتی اتریش مبنی بر تهدید‌هایی از سوی ایران، تحت حفاظت شبانه‌روزی واحد نیروهای ویژه «کبرا» اتریش قرار گرفته است.»

این موارد، جدیدترین اتهام‌های حوزه امنیتی به ایران هستند که حالا با اتهام مشابه استرالیا و موضوع ترور گروسی، فهرست آن‌ها روزآمد شده است. موارد مشابه را می‌توان تا چند دهه قبل نیز جستجو کرد. راستی‌آزمایی این ادعاها نیز با توجه به غیرشفاف بودن موارد و اظهارنظرهای سیاسی معمولاً ممکن نیست.

این اتهامات به کجا می‌رسد؟

کارکرد اصلی طرح این اتهامات علیه ایران، زمینه‌ساز و ایجاد ابزارهای کارآمد برای افزایش فشار بر ایران و مشروعیت‌بخشی به تهدیدنمایی از ایران است. از چندسال قبل، کشورهای غربی بر خلاف رویه‌های معمول، قرار دادن سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و برخی نهادهای دیگر به عنوان یک نهاد رسمی ایران در فهرست سازمان‌های تروریستی را آغاز کردند. قرار دادن نهادهای رسمی ذیل این عنوان، دست کشورهای متخاصم برای اقدامات مختلف علیه ایران را باز می‌کند. چرا که امکان فراوانی برای ایراد فشار به ایران، امتیازگیری و تبلیغات فراهم می‌کند. چون به عقب بازگرداندن این تصمیمات، زمان و انرژی زیادی از سیستم سیاسی کشور می‌گیرد و در روندهای دیپلماتیک به عنوان یک اهرم استفاده می‌شود. گاهی این اتهام‌ها صرفاً به تشنج سیاسی منتج می‌شود و گاهی با جمع شدن کنار موارد دیگر، به منزوی کردن کشور مذکور، تنگ‌تر کردن حلقه‌های فشار و بسیج کردن افکار عمومی علیه آن کمک می‌کند.