جزئیات تازه عملیات ترور سیدحسن نصرالله به روایت یدیعوت آحارونت

به گزارش «انتخاب»، برخی از بخش‌های گزارش در زیر می آید:

در حالی که نیروی هوایی اسرائیل پایگاه‌های حزب‌الله را در محله ضاحیه بیروت بمباران می‌کرد؛ مأموران موساد در بیروت، با در دست داشتن بسته‌هایی کاملاً استتار شده، از میان کوچه‌های باریک خزیدند، به دیوارها چسبیدند و امیدوار بودند هماهنگی لازم با ارتش اسرائیل انجام شده باشد تا نیروی هوایی همان مسیری را که آن‌ها طی می‌کنند هدف قرار ندهد. مقصد آن‌ها یک مجتمع مرتفع بود. در زیر آن، حساس‌ترین راز حزب‌الله پنهان بود — پناهگاه زیرزمینی که به‌عنوان مقر اصلی فرماندهی آن عمل می‌کرد.

تنها شمار اندکی از نگهبانان امنیتی حزب‌الله و حلقه درونی نصرالله می‌دانستند که چنین پناهگاهی وجود دارد. مأموران موساد قرار بود دستگاه‌های خود را در نقاط از پیش تعیین‌شده در داخل ساختمان بالای این مجتمع قرار دهند. آن‌ها شانس زنده ماندن خود را بیشتر از پنجاه–پنجاه نمی‌دانستند. حتی اگر نیروهای حزب‌الله متوجه آن‌ها نمی‌شدند، همچنان خطر اصابت ترکش بمب‌های اسرائیلی که در نزدیکی فرود می‌آمد وجود داشت.

ساعاتی پیش از شروع عملیات، مأموران جلسه‌ای پرتنش با مسئول موساد خود داشتند. آن‌ها گفتند آماده انجام مأموریت هستند اما خواستار توقف بمباران‌های شدید در هنگام نفوذشان شدند. اما مسئول موساد تأکید کرد برعکس: حملات نه‌تنها ادامه خواهند یافت بلکه شدت بیشتری خواهند گرفت، تا نگهبانان حزب‌الله را وادار به پناه گرفتن کند و به مأموران فرصت بدهد به پناهگاه برسند.

زیر بمباران اسرائیل، تیم موساد مأموریت خود را کامل کرد. آن‌ها دستگاه‌ها را دقیقاً در محل‌های برنامه‌ریزی‌شده کار گذاشتند و گریختند.

تجهیزاتی که مأموران حمل می‌کردند و در سال ۲۰۲۲ تکمیل شده بود «به‌گونه‌ای طراحی شده بود که امکان حملات دقیق در اعماق مختلف زیر زمین را فراهم کند... این دقت حیاتی بود. حتی یک انحراف یک‌متری می‌توانست موجب شود بمب به جای اصابت به داخل تونل، در کنارش فرود آید و در آن صورت، کسانی که داخل بودند شاید تنها زخمی شوند و زنده بمانند.»

اسرائیل نزدیک بود موقعیت ترور نصرالله را از دست بدهد: زمانی که اطلاعاتی رسید مبنی بر این‌که او روز جمعه با مشاورانش در پناهگاه مخفی ملاقات خواهد کرد، در سطوح عالی امنیتی و سیاسی اختلاف نظر وجود داشت. در حالی که همه خواهان ترور نصرالله بودند، هرتزی هالیوی، رئیس ستاد ارتش اسرائیل، و یوآو گالانت، وزیر دفاع، نگران بودند که این ترور جنگی منطقه‌ای را شعله‌ور کند و استدلال می‌کردند که باید با دولت بایدن هماهنگ شود. اما دولت بایدن نیز که از جنگ منطقه‌ای هراس داشت، با چنین حمله‌ای مخالفت می‌کرد.

در مقابل، دیوید بارنئا، رئیس موساد، و دیگران خواهان اجرای ترور بدون هماهنگی قبلی با بایدن بودند. نتانیاهو مردد بود و در ابتدا تصمیم گرفت تصمیمی نگیرد. این بحث شبانه انجام شد و صبح روز بعد نتانیاهو عازم سازمان ملل شد. همان صبح، در پرواز، او تصمیم گرفت نصرالله را حذف کند، زیرا اطلاعات نشان می‌داد چنین فرصتی ممکن است دیگر تکرار نشود.

در ابتدا نخست‌وزیر به یک مقام ارشد امنیتی دستور اجرای ترور را داد، اما آن فرد خواستار طی شدن روند رسمی شد. نتانیاهو از هتل خود در نیویورک با رؤسای امنیتی و وزرای منتخب مشورت کرد و از طریق تماس تلفنی، تصمیم برای اجرای حمله نهایی شد.