در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۴۷۱ مطلب
«غریزه بقا در بشر حکم می‌کند که خود را با شرایط محیطی و بیرونی انطباق دهد. مشابه این غریزه در جامعه نیز هست و نهاد سیاست عهده‌دار این تطبیق دادن جامعه با وضعیت‌های جدید است. به میزانی که نهاد سیاست واجد پویایی باشد، قدرت آن را دارد که جامعه را از تلاطم‌ها و به سلامت عبور دهد. تاریخ را آنانی نوشتند و ساختند که قدرت و پویایی لازم را برای تحول و تطبیق‌پذیری داشتند.»
بحث مذاکره ما با ایالات متحده، یک ضرورت است. بحران‌هایی که در کشور وجود دارد بسیار پر تعداد شده و تحمل این بحران‌ها برای مردم دشوار است. اخیرا این احساس به وجود آمده که ما برای حل مشکلات اقتصادی و امنیتی نیاز به گفت‌و‌گو با همه جهان و نه با اقلیت جهان داریم؛ بنابراین افرادی که با مذاکره مخالفند، خواه تندرو‌های داخلی و خواه مخالفین حاکمیت که با عنوان برانداز شناخته می‌شوند، گفت‌و‌گو و حل مشکلات کشور را برای خود، ایجاد کننده منفعت نمی‌بینند.
از یک سو جنگ طلبان آمریکا و از سوی دیگر کاسبان تحریم همدست شندند و در ایران عملا اجازه شنیده شدن صدای توافق را نمی‌دادند و سعی داشتند جوری وانمود کنند که گویی امکان هیچ نوع توافقی وجود ندارد. من معتقدم گام بعدی باید حرکت به سمت مذاکرات مستقیم باشد. علت این که در گام اول به سراغ مذاکره غیرمستقیم رفتیم این بود که وقفه در مذاکرات شکل گرفت، اما معتقدم هر دو طرف، اکنون به مذاکره در قالب امنیت ملی خود فکر می‌کنند
معاون سیاسی دفتر رئیس جمهور از دیپلماسی چندجانبه و مذاکره هوشمند به عنوان رویکرد اصلی دولت در عرصه سیاست خارجی یادکرد و نوشت: مذاکره کنندگان هسته‌ای نماینده کل نظام هستند.
عبدالرضا فرجی راد به فرارو گفت: «مخالفان مذاکرات و تندرو‌ها در برجام تاثیر داشتند. برخی مسئولین وقت نیز همین را می‌گویند، اما اکنون ما تجربه قبلی را داریم. ضمن این که کل نظام به این نتیجه رسیده که به شرط حفظ منافع ملی، توافق شود. اقتصاد ایران در وضعیت نامطلوبی است و تراز‌های منفی باعث نارضایتی مردم است و تورم افسار گسیخته بر مردم تحمیل شده پس به پول و سرمایه گذاری خارجی نیاز داریم؛ بنابراین باید دروازه‌ها باز شود تا وضعیت مردم بهتر شده و طلا و دلار به ثبات نسبی برسد.»
مشاور سیاسی رهبری انقلاب با بیان اینکه «استمرار تهدیدات خارجی و قرار گرفتن ایران در شرایط حمله نظامی می‌تواند منجر به اقداماتی بازدارنده مانند اخراج بازرسان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و قطع همکاری با آن شود»، نوشت: «انتقال مواد غنی‌شده به مکان‌های امن و نامشخص در ایران نیز می‌تواند در دستور کار قرار گیرد.»
عبدالرضا فرجی راد معتقد است:« تحریم‌های طولانی مدت، رمق کشور را کشیده و کشور مشکلات متعددی دارد و با یک دور مذاکره، خواه با آمریکا و خواه با اروپا، شاید حداقل ۶ ماه تا یک سال زمان لازم باشد تا اثرات اقتصادی آن را شاهد باشیم، بنابراین، نباید امیدواری سریع السیر به مردم داد » و علی قنبری می گوید:«آن چه در خصوص نرخ دلار رخ داده، کوتاه مدت است و نمی‌توان در بلند مدت، بدون شکل گیری توافق، روی کاهش پایدار نرخ دلار، حساب باز کرد. اگر مذاکرات مسیر روشنی را طی کند، طبیعتا می‌توانیم انتظار داشته باشیم…
اصرار دارم از یک عبارت برای افرادی در ایران استفاده کنم که به این مشکل دامن زده‌اند. در ایران، عده‌ای شَرخَر (عده‌ای که شر را برای کشور می‌خرند) روز به روز با حجم بیشتری، جایگزین افرادی شده‌اند که از عقلانیت لازم برای مدیریت سیاست خارجی ایران برخوردار بودند. هر کجا که شر و آشوب بوده، این افراد، ورود کردند و باعث شدند ایران عملا به تنها کشوری در جهان تبدیل شود که امنیت ملی خود را به رفتار‌های پیش بینی ناپذیر گروه‌های مختلف در دنیا ربط داد و این یکی از آسیب‌های اساسی در سیاست خارجی کشور است.
در وضعیت فعلی با محدودیت زمانی مواجهیم و زمان برای توافق اندک است؛ به خصوص با توجه به این که در مرداد ماه فرایند بازگشت مکانیسم ماشه توسط اروپایی‌ها آغاز می‌شود و تا آن زمان باید یک توافق هسته‌ای صورت گرفته شده باشد تا این مکانیسم فعال نشود. از امروز تا آن زمان در بهترین حالت چهار الی پنج ماه وقت داریم تا به توافقی برسیم که پیچیدگی‌ها و شرایط خاص خود را دارد. در وضعیتی که با محدودیت وقت مواجهیم، مذاکرات غیرمستقیم می‌تواند فرصت بهره برداری از زمان را از ما بگیرد و حتی توافق را به تأخیر بیندازد.…
«عقل، تدبیر و هوشمندی حکم می‌کند که در جنگ ترکیبی دشمن، از همه ظرفیت‌ها استفاده کنیم و این مسئولیت همه ما را بیشتر می‌کند. به سران زورگو و قلدر آنها با اقتدار می‌گوییم که دست از تهدید ملت بزرگ ایران بردارند و این را بدانند که در صورت ایجاد ناامنی، تمام دنیا را برایشان ناامن می‌کنیم.»
