یک فرد سالم از گذشته عبور می‌کند، مشکلات گذشته را با تمام تلخی‌ها و شکست‌هایی که داشته، رفع یا قبول می‌کند و از کنار آن‌ها می‌گذرد و البته تلاش می‌کند از آن‌ها درس بگیرد تا تکرار نشوند.
در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۳۰۹ مطلب
یک فرد سالم از گذشته عبور می‌کند، مشکلات گذشته را با تمام تلخی‌ها و شکست‌هایی که داشته، رفع یا قبول می‌کند و از کنار آن‌ها می‌گذرد و البته تلاش می‌کند از آن‌ها درس بگیرد تا تکرار نشوند.
ویژگی های خاصِ روانشناسی افراد، به وضوح توضیح می دهند که چرا برخی، در بحبوحه پاندمی ویروس کرونا، از ماسک استفاده نکرده و به پروتکل های بهداشتی احترام نمی گذارند. نباید فراموش کرد که انسان ها به گروه های مختلف روانشناختی تعلق دارند و باید متناسب با ویژگی های خاص هر گروه، رویه هایی را جهت اقناع سازی آن ها برای استفاده از ماسک، طراحی کرد.
اگر کسی از یک فیلم، سریال یا بازی ویدئویی ترسناک نترسد، اصلا از آن لذتی نمی‌برد. دوست داشتن یک اثر ترسناک بدون ترسیدن، مثل دوست داشتن یک فیلم اکشن بدون علاقه داشتن به صحنه‌های اکشن است. در نتیجه باید پذیرفت که آدم‌های زیادی در جهان وجود دارند که از ترسیدن لذت می‌برند و هرچه بیشتر می‌ترسند و اذیت می‌شوند، بیشتر هم مشتاق لمس وحشت در آثار مختلف هستند.
نایب‌رئیس انجمن روان‌پزشکان درباره لایحه حمایت از افراد دارای اختلال روانی گفت: در این قانون تعریفی برای اختلال روانی ذکر شده که محل اختلاف است. همان متخصصانی هم که متن این لایحه را نوشته‌اند، می‌دانند که الان بعد از این زمان طولانی تعاریف در منابع علمی ما عوض شده و این در قانونی که ممکن است تصویب شود، لحاظ نشده است.
شخصیت ما به طور دقیقی با سبک زندگی و طبع بدن و حتی اعضای بدن در ارتباط است و تحقیقات علمی می‌توانند ثابت کنند که اعضای صورت ما شخصیتمان را فاش می‌سازند.
ما همیشه و همه‌جا در جست‌جوی شادی هستیم. درست است؟ نه کاملاً. مسلماً مردم اغلب اوقات می‌خواهند شاد باشند، ولی حقیقت غریب این است که ما آرزوی شادی همیشگی نداریم. گاهی غمگین‌ایم زیرا دلیلی داریم و گاهی غمگین‌ایم زیرا می‌خواهیم غمگین باشیم. گویا نوعی لذت پیچیده در غم و اندوه هست. اندوه باعث می‌شود خاص و جذاب و پخته به‌نظر برسیم. اما آیا ممکن است این درست باشد؟ آخر چرا حُزن و اندوه باید جذّاب باشد؟
زهره احمدی، روان‌شناس بالینی می‌گوید: «شیوع کرونا سبب شده که فوبیا، ترس یا اضطراب وارد زندگی برخی از افراد شود، زیرا آن‌ها مدام در شبکه‌های مختلف مجازی با این نکته روبه‌رو می‌شوند که این ویروس ناشناخته است و صحبت‌های افراد کارشناس و غیرکارشناس را در شبکه‌های مجازی درباره کرونا رصد می‌کنند که سبب افزایش ترس در آن‌ها می‌شود.»
تجربه‌های نزدیک به مرگ هنگامِ حوادث مهلکِ خاصی رخ می‌دهند که طی آن‌ها بدن به خاطر ترومای غیرنافذ، حملۀ قلبی، خفگی، شوک و ... آسیب می‌بیند. حدود یک‌دهم از بیماران ایست قلبی در بیمارستان چنین چیزی را تجربه می‌کنند. هزاران نفر از بازماندگان این موقعیت‌های دردناکِ نامعلوم از تجربۀ ترک بدن آسیب‌دیدۀ خود و مواجه با قلمرویی ورای زندگی روزانه، که محدودیت‌های معمول زمان و مکان بر آن حاکم نیست، گفته‌اند. این تجربه‌های نیرومند و رازآمیز ممکن است برای همیشه زندگی آن‌ها را تغییر دهد.
معیارمان برای انتخاب دوست، همسر یا همکار چیست؟ خیلی از ما بی‌درنگ می‌گوییم: «خب معلوم است، یکی از اولین ملاک‌هایمان این است که ’باشخصیت‘ باشد»؛ و از نگاهمان این باشخصیت بودن، یک صفتِ همیشگی و تغییرناپذیر است که رفتار‌ها و واکنش‌های فرد به سادگی نمی‌تواند آن را تغییر دهد. دقیقاً برخلاف متفکران سنتی‌ای همچون ارسطو که شخصیت را انتخابی عامدانه و پرورش‌یافته می‌دانستند، امروزه فکر می‌کنیم شخصیت‌داشتن نوعی صفت ذاتی و طبیعی است. آیا این اصطلاح واقعاً معنی روشنی دارد؟
در سال‌های اخیر، روانشناسان به‌تدریج به تخیل و امید توجه کرد‌ه‌اند. اکنون روشن شده است که لازم نیست بردگان گذشته باشیم، بلکه می‌توانیم در آینده سیر کنیم. امید جعبه‌ابزاری دارد و یادگیری برخی عادات کمکمان می‌کند قطب‌نما را به‌سمت آیندۀ مثبتمان نشانه بگیریم، اما هرگز تئوری منسجمی دربارۀ امید وجود نداشته است. اکنون دان تومازلو در کتاب جدیدش منابعی ارزشمند و کمک‌کننده در این زمینه جمع‌آوری کرده است.