گویا جاس استون، خواننده انگلیسی پس از ورود به جزیره کیش چند ساعتی را در فرودگاه به سر برد و سپس دیپورت شد. او در اینستاگرامش نوشت: «ایران آخرین کشور در تور جهانی ما بود. می‌دونستیم برگزاری کنسرت عمومی امکان‌پذیر نیست، چون زنم، اجرایم در این کشور غیرقانونی است.»
این دو خط خبر یکی از مهمترین موضوعات فضای مجازی در روزهای آخر هفته گذشته بود؛ خبری که نظرات متفاوت و تندی را در پی داشت تا دوباره اعصاب کاربران به هم بریزد و با هم درگیر شوند. به نظر می‌رسد اتفاقی که افتاده ناشی از یک سوء‌تفاهم ساده بوده است؛ این‌که وزارت امور خارجه انگلیس در سایت خود نوشته حضور دو هفته‌ای در جزیره کیش برای اتباع بریتانیا نیاز به مجوز ندارد.
این درحالی است که براساس قوانین ما، برای چنین حضوری باید از قبل هماهنگی‌های لازم انجام شود و مثلا مسافران محل سکونت و هتل خود را اعلام کرده باشند. مسائلی که باعث شده جاس استون، خواننده ٢٢ ساله، نتواند در پایان تور منطقه‌ای‌اش وارد کیش شود.
این خبر هم در ابتدا با واکنش تند کاربرانی مواجه شد که یا می‌گفتند چرا هنرمندی که به بسیاری از کشورهای منطقه سفر کرده و حتی در یمن و کره شمالی برنامه داشته، نباید بتواند وارد خاک ایران شود و در مقابل عده‌ای که تعجب می‌کردند در عصر اطلاعات چگونه می‌شود جاس استون از شرایط ورود به کیش بی‌خبر بوده و چه بسا کاسه‌ای زیر نیم‌کاسه باشد.
چیزی که قضیه را بودار می‌کرد هم متن منتشرشده از طرف جاس استون بود که گفته بود می‌داند امکان برگزاری «کنسرت عمومی» را ندارد و این خیلی‌ها را به این صرافت انداخته بود که نکند قصد او اجرای برنامه‌ای محدود و خصوصی بوده است و این‌که به دعوت چه کسی به کیش آمده است. بعد هم وقتی اعتراف کرد مدارکش برای گرفتن مجوز ورود ناقص است، این موضوع مطرح شد که چرا اول جوسازی کرده و از دستگیری‌اش خبر داده و تازه چند ساعت بعد از دلیل مشخص مشکلش سخن گفته و مشخص شده دستگیری خاصی در کار نبوده است. آن‌وقت بود که خیلی‌ها یادشان افتاد انگلیس و آمریکا چه دردسرهایی برای دادن ویزا به ایرانی‌ها درست می‌کنند و البته عده‌ای بودند که می‌گفتند چرا ما برای دادن ویزای ورود به یک خواننده کمتر شناخته‌شده که حجاب اسلامی‌اش را هم رعایت کرده و قصد برگزاری کنسرت نداشته، سختگیری به خرج می‌دهیم. شاید اگر او به کیش می‌آمد و می‌رفت هم کسی خبردار نمی‌شد.
این وسط اگر واقع‌بینانه نگاه کنیم، اتفاق خاصی نیفتاده است. یک شهروند خارجی بدون طی‌کردن مراحل و رعایت مقررات قصد ورود به کشور را داشته که به او مجوز داده نشده است. اما همین حادثه کوچک تبدیل شده به یک حاشیه و جنجال که لابد فردا وزیر امور خارجه هم باید بیاید به خاطر آن جواب دهد. این‌که ما بابت چنین رویدادهای بی‌اهمیتی با فشار افکار عمومی مواجه می‌شویم و باید هزینه بدهیم حتما دلایل متنوعی دارد، اما شاید یکی از آنها کمرنگ‌شدن اعتماد عمومی است.
سیاست‌های چندگانه و گاه مبهمی که وجود دارد، در کنار مقرراتی که عرفی نیست و خیلی وقت‌ها ما را از بقیه دنیا متفاوت می‌کند، شرایطی به وجود می‌آورد که حتی رعایت یک روند ساده اداری هم برای بخشی از جامعه قابل هضم نباشد و ذهنیت منفی ایجاد کند. اگر کسی می‌تواند به سودان و کنگو و یمن برود، چرا ورودش به ایران می‌تواند تبدیل به بحران شود.
