گودل کنجکاو بود تا ببیند که آیا نسبیت، به ما اجازه سفر در زمان به گذشته را خواهد داد یا خیر. تئوری اینشتین ظاهرا چارچوبی نهایی برای ماهیت فضا و زمان است و تا جایی که ما می‌دانیم، سفر به زمان گذشته را ممنوع می‌داند! در نتیجه گودل به این نتیجه رسید که نظریه نسبیت عام، به‌صورت اتوماتیک، این گزینه را رد خواهد کرد.
اگر یک مسیر مشخص را در این جهان در حال چرخش دنبال کنید، می‌توانید به گذشته خود برسید. البته باید به فاصله‌ای بسیار دور، مثلا به میلیارد‌ها سال نوری سفر کنید!
به گزارش خبرآنلاین، این‌طور به نظر می‌رسد که سفر به زمان‌های گذشته، اتفاقی نسبتا آسان است؛ تنها چیزی که به آن نیاز است، این است که جهان بچرخد. کرت گودل، یک ریاضی‌دان مشهور و همسایه آلبرت اینشتین در پرینستون، کنجکاوی و اشتیاق زیادی در مورد نظریه نسبیت عام اینشتین داشت؛ نظریه‌ای که فرمول مدرن نیروی گرانش برای ما بوده و هنوز هم هست.
این تئوری، حضور ماده و انرژی را به خم‌شدن و تاب‌برداشتن فضا و زمان مرتبط کرده و از سوی دیگر هم خمیدگی و انحراف را به رفتار ماده و انرژی مرتبط می‌داند.
گودل کنجکاو بود تا ببیند که آیا نسبیت، به ما اجازه سفر در زمان به گذشته را خواهد داد یا خیر. تئوری اینشتین ظاهرا چارچوبی نهایی برای ماهیت فضا و زمان است و تا جایی که ما می‌دانیم، سفر به زمان گذشته را ممنوع می‌داند! در نتیجه گودل به این نتیجه رسید که نظریه نسبیت عام، به‌صورت اتوماتیک، این گزینه را رد خواهد کرد.
اما او دریافت که نظریه نسبیت عام، با سفر به گذشته، جور در می‌آید و نکته و ترفند کار اینجاست که باید جهان به حرکت در بیاید.
گودل یک مدل نسبتا ساده و مصنوعی از جهان را ساخت تا نظرش را اثبات کند. جهان می‌چرخد و تنها یک عنصر دارد. این عنصر هم یک ثابت کیهانی منفی است که در برابر نیروی گریز از مرکز چرخش، مقاومت می‌کند تا جهان را ایستا و ثابت نگاه دارد.
او در عین حال متوجه شد که اگر یک مسیر مشخص را در این جهان در حال چرخش دنبال کنید، می‌توانید به گذشته خود برسید. البته باید به فاصله‌ای بسیار دور سفر کنید، ولی این کار قابل انجام است.
در حین سفر، شما هم در چرخش جهان گرفتار می‌شوید. این فقط بحث چرخش چیز‌ها و اشیای موجود در کیهان نیست؛ بلکه هم فضا و هم زمان نیز در حال چرخش هستند. در اصل، چرخش جهان به‌شدت مسیر‌های بالقوه رو به جلوی شما را تغییر می‌دهد که همین مسیر‌ها شما را به همان جا که شروع کرده‌اید باز می‌گرداند.
شما به سفر خودتان می‌روید و هرگز با سرعتی بیشتر از سرعت نور سفر نخواهید کرد و به همین‌ترتیب ممکن است خودتان را در گذشته ببینید، جایی که از آنجا شروع کرده بودید؛ اما در گذشته خودتان.
احتمال سفر به عقب در زمان، پارادوکس‌هایی را ایجاد کرده و در حقیقت درک ما از علیت را نقض می‌کند. خوشبختانه، تمام شواهد حکایت از آن دارند که جهان نمی‌چرخد و بدین ترتیب ما از مشکل گودل در سفر به زمان گذشته در امان هستیم.
اما همچنان این یک معماست که چطور فرضیه نسبیت عام، با این پدیده در ظاهر غیرممکن، موافق است. گودل با بهره‌گیری از مثال چرخش جهان، به دنبال آن بود تا استدلال کند که فرضیه نسبیت عام نقص‌هایی دارد و البته هنوز هم شاید بتوان به او حق داد.
