احمدخاتمی: درجامعه آزاد اختلاف نظر طبیعی است
يك عضو ارشد جامعه مدرسين حوزه علميه قم با بيان اين‌كه از ويژگي‌هاي ارزشمند امام راحل در رهبري انقلاب اسلامي ايجاد وحدت در بين آحاد مردم بود، گفت: «امام به خصوص به مقوله وحدت بين دو قشر تاثيرگذار حوزه و دانشگاه توجه ويژه‌اي داشتند.»
آيت‌الله سيداحمد خاتمي در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا، با بيان اين مطلب ادامه داد: «امام راحل بر اين باور بودند كه موفقيت‌ها از رهگذر اين وحدت است، در طول اين 32 سال نيز از وحدت فراوان سخن گفته شده، اما آنچه كه همچنان به عنوان يك ضرورت مطرح است راهكار اجرايي وحدت است.»
وي در ادامه با بيان اين‌كه راهكار اجراي وحدت را مي‌توان در چند نكته خلاصه كرد، نكته اول را در هدف ذكر و تصريح كرد: «در مسائل سياسي، هدف بايد تقويت نظام جمهوري اسلامي و قانون اساسي و اركان آن باشد. اركان قانون اساسي نيز چهار تا است كه از جمله آن مي‌توان از اسلاميت نظام، مذهب رسمي كشور، ولايت فقيه و جمهوريت نظام نام برد و در آخرين اصل قانون اساسي تصريح شده است كه اين 4 اصل غيرقابل تغيير است و در واقع از اركان نظام اسلامي است.»
وي ادامه داد: «بنابراين اولين راهكار اجرايي وحدت، وحدت در هدف است و هدف بايد تقويت نظام اسلامي باشد و وحدت با كساني كه در اين راستا حركت مي‌كنند اجتناب ناپذير است.»
خاتمي مساله ديگر را پذيرفتن فصل‌الخطاب در اختلافات دانست و ادامه داد: «به هر حال در يك جامعه و نظام آزاد اختلاف سليقه امري طبيعي است و بايد اين اختلاف سليقه مهار شود و مهارشدن اين امر منوط به پذيرش فصل‌الخطاب است و قانون اساسي نيز فصل‌الخطاب را ولايت فقيه قرار داده است.»
اين عضو ارشد جامعه مدرسين حوزه علميه قم ادامه داد: «يكي ديگر از راهكارهاي اجراي وحدت آن است كه سلايق مختلف تحمل شود و در واقع در جامعه‌اي وحدت شكل مي‌گيرد كه در آن تحمل يكديگر به عنوان يك هنجار شكل گرفته باشد البته در چارچوبي كه گفته شد. و اگر كسي در حوزه خودش معتقد با اين باشد كه فقط هر چه او مي‌گويد درست است ديگر در چنين جامعه‌اي وحدت شكل نمي‌گيرد.»
خاتمي همچنين به اهميت تكريم شخصيت‌ها در اين راستا اشاره كرد و گفت: «تكريم شخصيت افراد و استفاده از منطق و استدلال در حوزه نقد به ويژه در مسائل سياسي و ارزشي از اهميت ويژه‌اي برخوردار است.»
خاتمي با بيان اين‌كه در مكتب ما گوينده و قائل را نقد نمي‌كنند بلكه آنچه را كه بيان شده است نقد مي‌كنند، عنوان كرد: «در كتاب‌هاي اصولي و فقهي ما نيز وقتي مي‌خواهند چيزي را نقد كنند مي‌گويند آنچه كه گفته شده است و در واقع نقل قول را مي‌گويند و نام گوينده را ذكر نمي‌كنند در حالي كه در مكتب ما تاكيد شده كه حريم گوينده حفظ شود.»
وي در پايان با بيان اين‌كه اهانت و افترا سم شكل‌گيري وحدت در يك جامعه است، افزود: «از مصاديق بارز بداخلاقي، توهين و هتك حرمت است و در واقع اين سد راه نزديكي دل‌هاست.»
