فلسفۀ تعلیم و تربیتِ جان دیویی یکی از مهمترین کمکهای او به اندیشۀ بشری در آغاز قرن بیستم به شمار میآید.
در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۱۶۲ مطلب
فلسفۀ تعلیم و تربیتِ جان دیویی یکی از مهمترین کمکهای او به اندیشۀ بشری در آغاز قرن بیستم به شمار میآید.
ژاپنیها فلسفههایی سودمند برای پرورش ذهن و غلبه بر تنبلی دارند. این فلسفهها، ذهنیت ژاپنیها را شکل میدهد و آنها را برای کار بیامان، آماده میکند.
امروزهروز فلسفیدن دستکمی از طبخِ همبرگر برای جوانان ندارد؛ همهچیز به سرعت اتفاق میافتد. وقتی همه از همه چیز به سرعت حرف میزنند و اجازه را دارند تا درباره آن شروع به نظرورزی کنند، فلسفه، درست مانند آن همبرگر یخزده، تبدیل به خوراکی آماده برای آن دسته از افرادی میشود که حوصله پخت و پز ندارند و پاسخگویی سریع را میپسندند.
در این ویدیو به ریشهها و معنای دقیق مفهوم «کارما» در فلسفههای هندی میپردازیم و بررسی میکنیم که چگونه این اصل بنیادین با مفاهیمی چون مسئولیت فردی، چرخه تولد و مرگ (سامسارا) و رهایی روح (موکشا) پیوند خورده است.
آموزش فلسفه به کودکان قدرت استدلال و تحلیلشان را تقویت کرده و ذهنی آماده برای مواجهه با چالشهای پیچیده آینده میسازد.
این کتاب به صورت تاریخی به بررسی نظرات فلاسفه از دوران باستان تا دوران معاصر میپردازد. از سقراط و افلاطون گرفته تا نیچه، سارتر و کامو، هر فیلسوف با رویکرد و استدلالهای خاص خود به این پرسش پاسخ میدهد. کتاب نشان میدهد که هیچ پاسخ واحد و جهانشمولی برای پرسش معنای زندگی وجود ندارد.
ویتگنشتاین از «تراکتاتوس» (مبنای اول؛ نظریه تصویری در باب معنا: picture theory) آغاز کرد و به «تحقیقات فلسفی» (مبنا و فلسفه دومش؛ نظریه بازیهای زبانی: language games) رسید. فهم را به زبان وصل کرد و سعی داشت امر فکر و فهمیدن را از دایره و انحصار مطلق ذهن و معلوم و مجهول و حرکت صرفِ نفس انسان بیرون آورد.
فلسفه هنری است که در دسترس همگان قرار دارد، اما درک درست از سخنان فیلسوفان بزرگ نیازمند دانش، دقت و توجه به بستر اصلی اندیشههای آنهاست.
سقراط معتقد بود که اعتراف به نادانی، بزرگترین دانش است. او با دانشی که داشت در مقابل برخی افرادی که نفوذ بسیاری در جامعه و خصوصا جوانان داشتند ایستاد؛ در مقابل کسانی که مدعی بودند حقیقتی وجود ندارد.
این کتاب نه تنها یک انتقاد تند به سیستمهای کاری مدرن است، بلکه دعوتی است به بازنگری در ارزشهای جامعه و اولویتدادن به زندگی معنادار و لذتبخش. البته که مشخص است در جامعهای که با چند شیفت کار هم نمیشود نیازهای اولیه زندگی را تامین کرد، این اندیشه راسل، محلی از اعراب ندارد؛ در واقع شاید روی سخن راسل سیاستگذاران جوامع است که باید شرایطی را فراهم کنند که انسانها با حداقلی از کار بتوانند حداکثر لذت از زندگی را ببرند.