فردریش نیچه، فیلسوف قرن نوزدهمی، معتقد بود که خود حقیقی ما چیزی نیست که در درون ما پنهان شده باشد تا ما برای «پیدا کردن آن» تلاش کنیم؛ او می‌گفت که خود حقیقی ما چیزی فراتر و برتر از ماست که ما باید برای «تبدیل شدن به آن» تلاش کنیم.
در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۱۶۰ مطلب
فردریش نیچه، فیلسوف قرن نوزدهمی، معتقد بود که خود حقیقی ما چیزی نیست که در درون ما پنهان شده باشد تا ما برای «پیدا کردن آن» تلاش کنیم؛ او می‌گفت که خود حقیقی ما چیزی فراتر و برتر از ماست که ما باید برای «تبدیل شدن به آن» تلاش کنیم.
پوچی معمولا به طور ساده به عنوان «بی‌معنایی زندگی» فهمیده می‌شود؛ اما این اصطلاح در فلسفۀ مدرن پیچیدگی‌های خاصی دارد و فیلسوفان مختلف به شیوه‌های متفاوتی آن را تعبیر و تفسیر کرده‌اند.
در دنیای پر از فشار‌های زندگی مدرن، پذیرش یکی از حکمت‌های تفکر ژاپنی ممکن است دقیقاً همان چیزی باشد که برای داشتن زندگی شادتر و بدون استرس به آن نیاز داریم.
حدود ۷۰۰ سال پیش، کاترین سیه‌نایی در نامه‌ای به بررسی این موضوع پرداخت که چرا عدالت برای ثروتمندان و فقرا به‌طور متفاوتی اجرا می‌شود؛ تحلیلی که شاید هنوز هم در جوامع امروزی کاربرد داشته باشد.
یکی از مشکلات امروزی، اهمال‌کاری و انداختن کارهای امروز به فرداست که می‌تواند تبعات منفی در پیشرفت ما در زندگی داشته باشد. با شما در راهنماتو درباره تکنیک‌های ژاپنی برای غلبه بر تنبلی حرف زده‌ایم.
بنتام تاکید داشت قبل از انجام هر عملی، باید خوشی و لذت یا رنج و دردِ نتیجۀ آن را در نظر گرفت. فایده‌گرایی او بیش از عقاید سایر فایده‌گرایان، مبتنی بر مقاصد اجتماعی بود و تاثیر مثبت و مفیدی هم بر امر قانون‌گذاری در جوامع غربی بر جای گذاشت.
فلاسفه‌ای همچون افلاطون، ارسطو، اسپینوزا، هیوم، کانت و نیچه «عاطفه» را به‌عنوان یکی از عناصر کلیدی در شکل‌دهی به اخلاق و طبیعت انسانی بررسی کرده‌اند. در اینجا به طور مختصر دربارۀ نقشی که عاطفه درنظام‌های فلسفی و اخلاقی این فیلسوفان دارد توضیح خواهیم داد.
آیا می‌توان میان منافع شخصی و کمک به دیگران تعادل برقرار کرد؟ فلسفه جهان‌وطنی، با ریشه در یونان و روم باستان، دیدگاهی ارائه می‌دهد که خودخواهی و دیگرخواهی را هماهنگ می‌کند. این مقاله را بخوانید تا با ایده‌های رواقیان آشنا شوید.
مارتین هایدگر که به عنوان یکی از تاثیرگذارترین فیلسوفان معاصر شناخته می‌شود، اساسی‌ترین دغدغه‌اش «مسئلۀ وجود» بود. او اعتقاد داشت که ما «وجود» را فراموش کرده‌ایم و حتی فراموش کرده‌ایم که آن را فراموش کرده‌ایم! او فکر می‌کرد طرح دوبارۀ «پرسش وجود» ضرورتی است که سعادت آیندۀ بشر می‌تواند وابسته به آن باشد. اما اصلا مقصود او از وجود چه بود؟
کتاب «دائو د جینگ» بسیار متفاوت با دیگر آثار فلسفی است. این کتاب مجموعه‌ای از جملات کوتاه و گاه مبهم است که به‌جای ارائه پاسخ، ما را به تفکر و تأمل درباره پرسش‌های زندگی دعوت می‌کند.
