نامه سناتورها خطری بالقوه برای ایران
جاوید قربان اوغلی در روزنامه آرمان نوشت:
نشانه های دریافتی از سیاست آمریکا در 4 سال اخیر در قبال کشورمان حکایت از آن دارد که دستگاه حاکمه این کشور بیشتر تمایل دارد تا منازعات خود با ایران را از طریق راهبردهای دیپلماتیک حل‌وفصل کند. اکنون به دنبال انتخاب دوباره باراک اوباما به ریاست‌جمهوری ایالات متحده 73 نفر از 99 نماینده مجلس سنای آمریکا در نامه‌ای به اوباما، خواستار تشدید تحریم‌های ایران، حمایت از دموکراسی و تشکیل ائتلافی نظامی برای اقدام در صورت لزوم شدهاند.
این اقدام فراتر از هر چیز دیگر نشان از آن دارد که تمایلی جدی برای تغییر این سیاست در آمریکا وجود دارد که به شکلی آشکار پیش از هر چیز دیگر ناشی از فشار لابیهای صهیونیستی در این کشور است. علاوه بر این اقدام تاسف‌بار آمریکا برای خروج گروهک منافقین از لیست گروههای تروریستی نیز امکان دیگری برای فشار به دولت این کشور برای تغییر سیاست در قبال ایران به‌وجود آورده است.
ساخت سیاسی جامعه آمریکا مانند هر جامعه دیگری مجموعهای است از نیروهای رادیکال و میانه‌رو با تمایلات کاملا متفاوت. اگرچه در ظاهر فشار آمریکاییها بر ایران در قالب تشدید تحریم‌ها افزایش پیدا کرده اما نباید از یاد برد که گروههایی چون جمهوریخواهان هم در سیاست این کشور حضور دارند که همین تحریم‌های شدید را نوعی نرمش در مقابل ایران میدانند و خواهان برخوردی جدیتر با کشورمان هستند. طبیعی است که این گروهها نیز برای عملی شدن منویات خود فشاری جدی را به دولت باراک اوباما وارد میکنند و به‌نوعی مقاومت ضمنی دولت در قبال همین دست فشارها می‌تواند نشانی بر تمایل دستگاه اجرایی آمریکا بر اتخاذ راهکارهای دیپلماتیک در قبال کشورمان باشد.
به بیان دیگر برای بررسی کارنامه اوباما هم باید به فشارهایی که توسط آمریکا در 4 سال گذشته به ایران وارد شده دقت کرد و هم به اقدامات تقابلی که دولت این کشور برای انجام آن تحت فشار بوده و در مقابل آن مقاومت کرده است. در همین حال در مقاطعی سیگنالهای مثبتی از سوی آمریکا برای ایران فرستاده شده که هیچ‌گاه با پاسخ مثبتی از سوی ما مواجه نشده است. عدم توجه به این سیگنالهای مثبت در بلندمدت این خطر را دارد که تنظیم روابط با ایران از دست گروههای میانه‌رو قایل به دیپلماسی خارج شده و به دست گروههای تندروی جمهوریخواه بیفتد.
در جریان رقابتهای انتخاباتی آمریکا لابیهای یهود به شکلی واضح از رقیب اوباما یعنی میت رامنی حمایت کردند و به همین دلیل اوباما بسیار کمتر از قبل وامدار آنهاست و این می‌تواند موقعیتی سازنده برای ما باشد، به شرط آنکه قدر این موقعیت را بدانیم. چه آنکه قدر ندانستن این موقعیت به‌معنای افتادن بازی به‌دست کسانی است که خواهان تقابلهای جدیتر و خشنتر با ایران هستند.
سیاست اوباما هم‌اکنون مورد تائید متحدان اروپایی او نیز هست و ما باید از این فرصت استفاده کنیم. نامه 73 سناتور آمریکایی نشان میدهد که عدم استفاده از این فرصت به‌معنای فعال کردن و توجیه‌پذیر شدن گروههای رادیکالی خواهد بود که عملا مترصد ورود به این عرصه هستند.
نشانه های دریافتی از سیاست آمریکا در 4 سال اخیر در قبال کشورمان حکایت از آن دارد که دستگاه حاکمه این کشور بیشتر تمایل دارد تا منازعات خود با ایران را از طریق راهبردهای دیپلماتیک حل‌وفصل کند. اکنون به دنبال انتخاب دوباره باراک اوباما به ریاست‌جمهوری ایالات متحده 73 نفر از 99 نماینده مجلس سنای آمریکا در نامه‌ای به اوباما، خواستار تشدید تحریم‌های ایران، حمایت از دموکراسی و تشکیل ائتلافی نظامی برای اقدام در صورت لزوم شدهاند.
این اقدام فراتر از هر چیز دیگر نشان از آن دارد که تمایلی جدی برای تغییر این سیاست در آمریکا وجود دارد که به شکلی آشکار پیش از هر چیز دیگر ناشی از فشار لابیهای صهیونیستی در این کشور است. علاوه بر این اقدام تاسف‌بار آمریکا برای خروج گروهک منافقین از لیست گروههای تروریستی نیز امکان دیگری برای فشار به دولت این کشور برای تغییر سیاست در قبال ایران به‌وجود آورده است.
ساخت سیاسی جامعه آمریکا مانند هر جامعه دیگری مجموعهای است از نیروهای رادیکال و میانه‌رو با تمایلات کاملا متفاوت. اگرچه در ظاهر فشار آمریکاییها بر ایران در قالب تشدید تحریم‌ها افزایش پیدا کرده اما نباید از یاد برد که گروههایی چون جمهوریخواهان هم در سیاست این کشور حضور دارند که همین تحریم‌های شدید را نوعی نرمش در مقابل ایران میدانند و خواهان برخوردی جدیتر با کشورمان هستند. طبیعی است که این گروهها نیز برای عملی شدن منویات خود فشاری جدی را به دولت باراک اوباما وارد میکنند و به‌نوعی مقاومت ضمنی دولت در قبال همین دست فشارها می‌تواند نشانی بر تمایل دستگاه اجرایی آمریکا بر اتخاذ راهکارهای دیپلماتیک در قبال کشورمان باشد.
به بیان دیگر برای بررسی کارنامه اوباما هم باید به فشارهایی که توسط آمریکا در 4 سال گذشته به ایران وارد شده دقت کرد و هم به اقدامات تقابلی که دولت این کشور برای انجام آن تحت فشار بوده و در مقابل آن مقاومت کرده است. در همین حال در مقاطعی سیگنالهای مثبتی از سوی آمریکا برای ایران فرستاده شده که هیچ‌گاه با پاسخ مثبتی از سوی ما مواجه نشده است. عدم توجه به این سیگنالهای مثبت در بلندمدت این خطر را دارد که تنظیم روابط با ایران از دست گروههای میانه‌رو قایل به دیپلماسی خارج شده و به دست گروههای تندروی جمهوریخواه بیفتد.
در جریان رقابتهای انتخاباتی آمریکا لابیهای یهود به شکلی واضح از رقیب اوباما یعنی میت رامنی حمایت کردند و به همین دلیل اوباما بسیار کمتر از قبل وامدار آنهاست و این می‌تواند موقعیتی سازنده برای ما باشد، به شرط آنکه قدر این موقعیت را بدانیم. چه آنکه قدر ندانستن این موقعیت به‌معنای افتادن بازی به‌دست کسانی است که خواهان تقابلهای جدیتر و خشنتر با ایران هستند.
سیاست اوباما هم‌اکنون مورد تائید متحدان اروپایی او نیز هست و ما باید از این فرصت استفاده کنیم. نامه 73 سناتور آمریکایی نشان میدهد که عدم استفاده از این فرصت به‌معنای فعال کردن و توجیه‌پذیر شدن گروههای رادیکالی خواهد بود که عملا مترصد ورود به این عرصه هستند.
