فرارو- کمیته روابط عمومی اسرائیل- آمریکا (آیپک) که یکی از قدرتمندترین گروه های ذی نفوذ تخصصی در آمریکا است، این روزها با یک مشکل نامعمول روبرو است.
به گزارش سرویس بین الملل فرارو به نقل از فارن پالسی، روز یکشنبه دوم مارس این کمیته میزبان 14 هزار شرکت کننده در کنفرانس سیاسی سالانه خود خواهد بود. پس از دو روز سخنرانی متوالی در حمایت از اسرائیل، این حامیان به لابی در میان قانون گذاران آمریکایی در کپیتال هیل خواهد پرداخت. اما به گفته منابع داخلی و خارجی آیپک، این گروه در مورد مسئله ای که بیشترین نگرانی را برایش ایجاد کرده-برنامه هسته ای ایران- هیچ لایحه ای برای تصویب ندارد.
نبود یک لایحه یا یک قطعنامه غیرالزام آور در حالی مطرح می شود که جنگ آیپک با کاخ سفید باعث شکاف دموکرات ها و جمهوری خواهان بر سر یک مسئله کاملا غیرحزبی شده است. و همین امر انتقاد از آیپک مبنی بر اینکه در آستانه مهمترین رویداد سالانه خود یک برنامه قانونی مشخص ندارد را افزایش داده است.
دیلان ویلیامز، مدیر امور دولتی «جی استریت» که در مقابل لابی آیپک قرار می‌گیرد گفت: «زمانیکه یک سازمان تا این اندازه بر یک موضوع تمرکز می کند، مردم انتظار دارند در برنامه سالانه خود اقدامی فعالانه در این زمینه داشته باشد. و تا به امروز مشخص نیست که آیا چنین برنامه ای وجود دارد یا خیر.»
البته تلاش های بسیاری شد که پیش از آغاز بحث ها، چیزی شبیه به قانون در مورد برنامه هسته ای ایران ارائه شود، از جمله یک قطعنامه بسیار تاخیری به مجلس که شرایط قابل قبول برای توافقنامه نهایی هسته ای میان ایران و شش قدرت جهانی را ترسیم می کرد. اما بنا به گفته چندین منبع آگاه در کپیتال هیل (مقر کنگره) این قطعنامه غیرالزام آور که مورد بررسی اريک کانتور، رهبر اکثريت جمهوري خواهان در مجلس نمايندگان و ویپ استنی هویر، رهبر اقلیت دموکرات‌های این مجلس قرار گرفته، در این کنفرانس مطرح نخواهد شد. در عوض معاونان در سنا و مجلس نمایندگان گفتند که شاید قانون گذاران پیش نویس نامه ای به رئیس جمهور را تنظیم کنند اما حتی در این مورد نیز اطمینانی نیست.
یکی از معاونان جمهوری خواه سنا در اینباره گفت: «آنها سرمایه سیاسی هنگفتی را صرف این موضوع کرده اند و در این مرحله برای آنکه رسوای خاص و عام نشوند، هر پیشنهادی را خواهند پذیرفت.»
اما مقامات آیپک می گویند چنین انتقاداتی کوته نظرانه است و هیچ تاثیری بر برنامه جاه طلبانه ای که قرار است طی هفته جاری برای هزاران تن از فعالان ارائه شود، نخواهد داشت. یکی از مقامات آیپک به فارن پالسی گفت: «برنامه ما شامل یک قانون، یک قطعنامه یا یک نامه نمی شود بلکه زنجیره کاملی از اقدامات را در بر می گیرد.»
این «استراتژی جامع» که توسط نمایندگان آیپک ترسیم شده، بر نقش کنگره در نظارت بر مذاکرات دولت اوباما برای متوقف کردن برنامه هسته ای ایران تاکید دارد. این طرح احتمالا اجرای توافق موفقی که تهران و واشنگتن طی ماه نوامبر در موردش به توافق رسیدند را با دقت بررسی و پارامترهای یک توافق نهایی را تعیین کرده است.
به گفته یکی از معاونان گنگره که همکاری نزدیکی با آیپک دارد: «تحریم های ایران در حال حاضر به یک مسئله حزبی تبدیل شده که جمهوری خواهان را در یک طرف و کاخ سفید و دموکرات ها را در طرف دیگر ماجرا قرار داده است. متاسفانه زمانیکه یک موضوع حزبی می شود، یک سازمان دوحزبی مانند آیپک برای مدیریت آن با مشکل روبرو می شود. در این شرایط به جای آنکه با اختلافات سیاسی روبرو باشید که قابل تلفیق هستند، با اختلافاتی روبرو می شوید که بازی با حاصل جمع صفر هستند.»
آیپک نیز مانند بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل مخالف توافق موقت با ایران بوده و تاکید دارد که هرگونه توافق نهایی باید ایران را ملزم به توقف کامل غنی سازی اورانیوم در خاک خود کند. با وجود آنکه این توافق موقت در قبال کاهش هفت میلیارد دلاری تحریمها، ابعاد اصلی برنامه هسته ای ایران را موقتا متوقف کرده اما تندروهای حامی اسرائیل می گویند امتیازات زیادی به ایران داده شده است. آنها خواهان برچیده شدن کامل برنامه هسته ای ایران در گام نهایی هستند اما بسیاری از کارشناسان در داخل و خارج از دولت اوباما معتقدند ایران هرگز چنین توافقی را نمی پذیرند.
همین اختلافات تاکتیکی باعث درهم شکسته شدن حمایت دو حزبی از لایحه آیپک شده و این گروه را در موقعیت بدی قرار داده است. برخی مقامات جمهوری خواه گلایه می کنند که دموکرات های کنگره برخلاف دیدگاه های خود و تنها برای حمایت از رئیس جمهور است که با لایحه تحریم ها مخالفت می کنند.
در این میان تلاش های آیپک برای گردآوری سریع نوعی قطعنامه غیرالزام آور یا نامه ای که دموکرات ها و جمهوری خواهان بتوانند در موردش توافق کنند، باعث انتقادات از ضعیف و بی ربط بودن این اقدام شده چراکه چنین نامه یا لایحه ای قدرت اجرایی قانونی ندارد.
با مطالعه بر مطالب و گفته های اشخاصی مانند مشاور امنیت ملی در آمریکا میتوان حدس زد که از دید آمریکائیها مدارهای جدیدی در منطقه خاورمیانه در حال پدیدار شدن است که این موضوع میطلبد که سیاسیون ماهم با دید ریاضی به مسئله خاورمیانه نگاه داشته باشند و در مقابل خود آمریکائی را ببینند که در آن سوپر کامپیوترهائی هر لحظه در حال آنالیز تحولات جهانی و منطقه ای است.
از نظر ریاضی رفتار سیستمها به ذات آنها مربوط میشود و نمیتوان با لابی بر پارامترهای سیستم اثر گذاری کرد. آمریکائیها میدانند که نمیتوانند سیستم خاورمیانه ( که آنرا خاورمیانه بزرگ میخوانند ) را به شکل کلی دستکاری کنند و مطمئنا سعی میکنند با آنالیز دقیق آن در لحظاتی که لازم میدانند با یک تکان کوچک (Small Perturbation) در مسیر کنونی این سیستم تغییراتی را ایجاد کنند که منافع آمریکا را در بردارد و این چیزی است که در قضیه پوانکاره آنرا میبینم. در غیر اینصورت با ناپایداری های بزرگ روبرو خواهند شد که نمیتوانند آنرا کنترل کنند.
اگر کمی حوصله به خرج دهیم خاورمیانه ای بدون آل سعود و اسرائیل را خواهیم دید و نه آمریکا و نه لابی هائی مثل َAIPAC نمیتوانند بر این سرنوشت تاثیر داشته باشند.
فرارو لطفا این مطالب را چاپ کنید
زنده با دكتر محبوب قلبها