طلوعی در حجاز و فروغ ابدیتی در طوس

سعید نیاکوثری؛ سپهر ولایت روشن از فروغ هشتمین خورشید امامت... تاریخ اسلام، اما سخت‌ترین روزگار خویش را می‌گذراندو جهان تشیع تلخ‌ترین رخداد‌های تاربخ را .. درخت سبز رسالت ریشه هایش در بستر اندیشه و باور‌ها عمیق‌تر میشود و شاخه هایش در آسمان خرد گسترده تر... انسانیت، اما هنوز زخمی از تیغ‌های تعصب جاهلیت و شمشیر‌های بران شیفتگان قدرت... صدای چکاچک شمشیر‌هایی که روزی سکوت صحرای تفتیده حجاز را می‌شکست و سینه کویر تشنه را با خون بردگان بی گناه رنگین می‌کرد؛ چند برهه آن سوتر در نبرد مذهب علیه مذهب حاکمیت اموی شریعت ناب محمدی را رنجور قدرت‌های افسارگسیخته بنی امیه می‌کرد. هنوز محراب کوفه در بهت سپیده سرخ رمضان، بود که مظلومیت حسنی بر صفحه تاریخ نقش بست و دیری نگذشت که پرچم آزادگی در کربلای دلدادگی عطر شهادت گرفت...

اینک، اما در نبرد سخت بنی عباس و جنگ سخت امین و مامون جامعه مشتنج اسلامی رنجور از کشاکش‌های خونین قدرت برای تصاحب منصب، جهان تشیع دیده به آفتاب روشن ولایتی دارد از نسل امامت تا آهوی زخمی دین را از تیغ سعایت صیادان قدرت نجات دهد و زنگار تحریف از آینه مذهب بزداید و برساخته‌های سامری‌های عصر بر ملا سازد و بلعم‌های مدعی دیانت، بر خاک ذلت نشاند.

طلوع آفتاب رضوی در ظلمانی‌ترین عصر تاریخ اسلام امیدی بود که دل‌های خسته را آرامش و اندیشه‌های رنجور از طوفان نبرد مذاهب را نوید گشایش می‌داد.