از جان "امیر کچلیک" و "سجاد رضایی" چه می‌خواهید؟

این دو پسر خردسال و شیرین زبان را همه می شناسیم. امیرعباس کچلیک با لهجه شیرین شمالی و سجاد رضایی با لهجه شیرین اصفهانی هر دو هم حاضر جواب که با شبکه های اجتماعی مشهور شدند و البته والدین آنها هم از این موج بدشان نیامد و با آن همراه شدند.

 

به گزارش هفت صبح، روز به روز در برنامه های بیشتری حضور پیدا کردند و دل بیشتری از مردم را بردند. روز شنبه علی ضیا در برنامه فرمول یک این دو پسر را به عنوان مهمان کنار یکدیگر قرار داد تا احتمالا از نظر خودش یک برنامه «ویژه» پخش کند. نتیجه اما به نظر می آید آن گونه نبود و واکنش ها در شبکه های اجتماعی طعم خوشی نداشت. چرا مردم آن را دوست نداشتند؟
 
1. تیغ تند انتقادهای کاربران بیشتر از همه به سوی والدین و مدیران صدا و سیما نشانه رفته است. از نگاه جامعه شناسی و روانشناسی کودک، شخصیت بچه های خردسال هنوز شکل نگرفته و به شدت تحت تاثیر عوامل بیرونی است.
 
آنها در این سن و سال، رفتارهای هیجانی از خود بروز می دهند که پس از گذشت چند سال مسیر رفتاری کاملا متفاوت در پیش خواهند گرفت. مسلما آنها هنوز از نظر فکری به تکامل نرسیده اند و تحت تاثیر اطرافیان تلاش می کنند تا رفتاری از خود بروز دهند تا نظر دیگران را جلب کنند. از نقطه نظر اجتماعی آیا صحیح است که بیش از حد به این رفتار شیرین شان که مختص سن و سال آنها است دامن بزنیم؟ آیا شخصیت آینده آنها را تحت تاثیر قرار نمی دهیم؟ آنها را از ریل اخلاقی و رفتاری خود خارج نمی کنیم؟
 
این کودکان و سایر کودکانی که در شبکه های اجتماعی به شهرت رسیده اند در سال های آینده ممکن نیست نسبت به رفتار دوران خردسالی خود پشیمان شوند؟ در این صورت با دیدن تصاویر و فیلم های گذشته خود چه واکنشی نشان خواهند داد؟ دوستان آنها چه می گویند؟ کافی است به قوانین بین المللی در مورد کودکان نگاه کنیم تا متوجه شویم چه اختلاف عمیقی با آنها داریم. عضویت کودکان زیر 13 سال در همین اینستاگرام نیز ممنوع است و نباید کودکان خود را ترغیب به کارهای عجیب کنند.
 
در بسیاری از نشریات و شبکه های معتبر نیز قوانین سختی برای پخش تصاویر کودکان وجود دارد و کارشناسان و ناظران رسانه قبل از پخش برنامه ای که تصاویر کودکان در آن قرار است به نمایش گذاشته شود آن را بررسی می کنند تا در سرنوشت آینده آن کودکان و کودکان دیگر تاثیر نداشته باشد. در برنامه «فرمول یک» آیا کسی به این نکات توجه کرده بود یا صرفا جمع کردن مخاطب ملاک بود؟
 
2. گروه دیگری از کاربران عقیده دارند که اگر هم قرار است از کودکان در برنامه ها دعوت شود، شاید بهتر باشد از کودکانی که در زمینه های علمی، فرهنگی، آموزشی و ... پیشرو هستند دعوت شود تا هم کودکان دیگر از آنها الگو بگیرند و هم والدین، کودکان را به این راه تشویق کنند. با توجه بیش از اندازه به این دسته از کودکان شیرین زبان ممکن است نوعی سرخوردگی در میان کودکان دیگر به وجود آید و آنها راه محبوبیت و شهرت را فقط در این گونه رفتارها ببینند.
 
3. عده دیگری نیز رفتار و واکنش های علی ضیا در این برنامه را به چالش کشیده اند. سجاد رضایی با لهجه شیرین خود مشغول خواندن یکی از ترانه های «حامد همایون» است که با خنده ها و قهقهه های علی ضیا روبرو می شود. این خنده ها در ابتدا جالب به نظر می رسید اما علی ضیا همچنان به آنها ادامه می دهد و حتی از شدت خنده از روی صندلی بلند شده و روی زمین می نشیند و قهقهه می زند. آیا چنین حرکتی کودکان را تحقیر نمی کند؟ آیا در اعتماد به نفس آنها تاثیر نخواهد گذاشت؟
 
4. از سوی دیگر این را هم بگوییم که برخی کاربران نیز حضور و اجرای آن دو کودک را جای اشکال نمی دانند و عقیده دارند آن برنامه صرفا یک برنامه سرگرم کننده بود که توانسته توجه آنها را جلب کند.