علیرضا حسینی؛ با توجه به احتمال طولانی بودن اپیدمی مبتلا به ویروس کرونا و نامشخص بودن زمان غلبهی کامل بر ویروس، به دلایل زیر پیشنهاد میشود از ابتدای اردیبهشت مدارس بازگشایی شوند، اما حضور دانشآموزان غیراجباری باشد. دانشآموزان میتوانند بین ادامه روند فعلی آموزش از طریق فضای مجازی و یا حضور در سر کلاس یکی را انتخاب نمایند.
۱- با اعلام تعطیلی مدارس در اسفندماه ۹۸ عملاً فرصت سفر و خطرآفرینی و ویروس پراکنی احتمالی در اختیار خانوادههایی قرار گرفت که رعایت هشدارهای بهداشتی و اجتماعی را انجام ندادند. در نتیجه یکی از دلایل روند افزایشی مبتلایان و سرعت پخش ویروس در کشور شاید همان سفرهای اسفندماه بود!
۲- تداوم تعطیلی مدارس و دوری دانشآموزان از فضای مدرسه میتواند به تداوم رفتار پرخطر عدم رعایت هشدارهای بهداشتی و عدم رعایت پروتکلهای اعلام شده توسط عدهای باشد که تا کنون خودخواهانه نسبت به رعایت موارد سرپیچی کردهاند. مثلاً به سفر رفتهاند. در زمان نگارش این متن در تاریخ ۲۴ اردیبهشت ۹۹ شهر شیراز میزبان تعداد قابل توجه مسافران از استانهای مختلف است و اتومبیل مسافران به تعداد قابل توجه در شهر مشاهده میشود. این سرپیچیها میتواند در ادامه نه صرفاً در غالب سفر بلکه در غالب رفتارهای دیگر تداوم داشته باشد.
۳- نظام آموزشی کشور تا کنون نتوانسته از طریق فضای مجازی آموزش با کیفیت مطلوب را ارائه کند. راهاندازی سامانه شاد دچار تاخیر شده و حتی در صورت راهاندازی قطعاً روند فعلی آموزش برخط در ساعات محدود روزانه نمیتواند کیفیتی برابر با آموزش حضوری و تعاملی داشته باشد، زیرا آموزگار از طریق فضای مجازی نمیتواند بازخورد مناسبی از دانشآموز دریافت کند. خصوصاً اینکه در آموزشهای پایهای، حضوری بودن و تعاملی بودن و دریافت بازخورد اثر قابل توجهی دارد. درضمن مشخص نیست که خانوادههایی با داشتن دو فرزند محصل و یا بیشتر چگونه باید همزمان با یک دستگاه موبایل یا کامپیوتر آموزش را دریافت کنند. مگر اینکه آموزشهای ارائه شده در ساعات محدود و با کیفیت کمتر ارائه شوند.
۴- درخصوص تداوم وضعیت بیماری کرونا و تخمین زمان تضعیف و یا پایان اپیدمی هنوز اتفاق نظر رسمی وجود ندارد و تحلیلها دچار تغییر میشوند. تا جایی که حتی گفته شده شاید ویروس کرونا تا پایان امسال در جمع ایرانیان باشد. در چنین شرایطی هنوز تصور روشنی از نحوه ادامه سال تحصیلی جاری و آغاز سال تحصیلی آینده وجود ندارد.
پس بهتر است بجای مخفی شدن از ویروس و منزوی شدن، ابتدا نحوه مقابله با ویروس و رعایت پروتکلها را به دانشآموزان آموزش دهیم تا جایی که رفته رفته برای حضور در فضای بیرون از خانه (مدرسه) آماده شوند. آموزش با حوصلهی رعایت پروتکلها و تمرین آن حتی در نخستین روزهای بازگشایی مدارس میتواند به تقویت فرهنگ بهداشتی و اجتماعی دانشآموزان تبدیل شود و سپس با طی کردن سرفصلهای آموزشی، سال تحصیلی را سپری کرد و برای سال تحصیلی جدید آماده شد.
۵- اصلیترین راه انتقال ویروس کرونا به بدن انسان از طریق تماس دستهای آلوده با صورت میباشد. همچنین درصورت عطسه یا سرفهی فرد مبتلا در یک محیط سرپوشیده با تهویهی نامناسب، لازم است که فاصلهی اجتماعی و اجرای پروتکلها مورد توجه باشد. اما خوشبختانه با معتدل شدن هوا در فصل بهار، میتوان با بازکردن پنجره کلاسها تهویهی مناسب را ایجاد کرد.
همچنین طبیعتاً عدهای روش آموزش از طریق فضای مجازی را انتخاب خواهند کرد بنابراین فاصلهی مناسب دانشآموزان در کلاس درس میتواند رعایت شود. تدریس و تاکید بر عدم تماس دست آلوده با صورت و رعایت فاصله اجتماعی در شرایط موجود، میتواند به آگاهی بیشتر دانشآموزان منجر شود.
۶- بچهها پس از سن ۵ سالگی، یعنی به طور کلی جمعیت دانشآموزان کشور کمترین میزان مبتلایان به ویروس کرونا را دارند و این موضوع میتواند موجب کاهش انزوا و نگرانیها باشد. مدارس حتماً باید توجه ویژهای به محیط عمومی و شلوغ مدرسه نظیر حیاط، آبخوری و دستشویی داشته باشند و نظافت این مکانها را به چندین نوبت در روز ارتقاء دهند. البته دانشآموز و والدین آنها باید اختیار داشته باشند که از بین روش جاری فعلی و دریافت آموزش از طریق فضای مجازی و یا حضور فیزیکی در سر کلاس را انتخاب نماییند. اما مطابق قانون کلاس درس در مدرسه باید حتی برای یک دانشآموز تشکیل شود و حدنصابی برای تشکیل کلاس مطرح نشود.