علیرضا رئیسیان گفت: مشکل برنامه تلویزیونی "هفت" مسعود فراستی و نقدهای یکدست او است که سلیقه خود را در برنامه تلویزیونی به عموم مردم تحمیل می‌کند.
علیرضا رئیسیان فیلمساز و کارشناس امور سینمایی ضمن بیان این مطلب در توضیح مسائل و مشکلات برنامه تلویزیونی هفت گفت: وقتی با یک برنامه تخصصی که هیچ رقیب دیگری در تلویزیون نیز ندارد مواجه هستیم، ارزیابی درباره مجموع مسائل سینمایی سخت است و باید با یک نگاه درست و تخصصی به مسائلی طرح شده در این مجموعه صحبت کرد.
وی در ادامه افزود: با وجود تمام مسائل و مشکلاتی که این برنامه داشت اما نمی توان منکر این مطلب شد که برنامه "هفت" تنها تریبون سینمای ایران در تلویزیون است که به نوعی در بین مخاطب نیز جا افتاده بود و تاثیر خوبی داشت و از سوی دیگر تنها پل ارتباطی سینماگران با مخاطبان شهرستانی هست. درست به دلیل راه یابی به دل و ذهن مخاطب نباید عجولانه تصمیم به تغییر گرفته می‌شد و به نوعی باید خواست مردم در این تغییرات لحاظ می‌شد درست همان نوع برخوردها و تصمیم گیری‌هایی که با برنامه تلویزیونی 90 می‌شود با این مجموعه نیز باید صورت گیرد.
به نظرمن برنامه هفت در زمینه مسائل هنری سینما بیش از اندازه محافظه کار بود و اگر قرار بر تعطیلی آن است بهتر بود که احتیاط را کنار می‌گذاشت.
کارگردان فیلم چهل سالگی در ادامه صحبت‌های خود در توضیح مشکلات برنامه تلویزیونی "هفت" گفت: به اعتقاد من مشکل برنامه هفت جیرانی نبود بلکه مسئله اصلی نقدهای یکدست مسعود فراستی بود که به نوعی به مجموعه و البته مخاطب تحمیل می‌کرد و شاید اگر جیرانی در چیدمان افرادی که می‌آورد دقت بیشتری به خرج می‌داد این اتفاق نمی افتاد.اما سئوال این است که چرا چنین برنامه ای که مخاطب وسیع نیز دارد باید با این هجمه و فشار از بیرون سازمان صداوسیما دچار تغییرات شود. البته هنوز نمی‌دانیم ساختار و محتوای برنامه‌ای که قرار است پس از هفت بیاید چگونه است باید دید و قضاوت کرد. اما شنیده‌ها حاکی از آن است که قرار است افرادی جای جیرانی بیاید که جنبه مردمی ندارند.
وی در پایان افزود: آنچه مسلم است انبوه مردم به واسطه این برنامه تلویزیونی با سینما ارتباط برقرار کردند و حال اینکه اگر بخواهد ساختار برنامه به کلی و با حضور چهره‌های خاص روی آنتن برود طبیعتا مخاطب خود را از دست می دهد و به نوعی ابتر می شود. برنامه تلویزیونی "هفت" با وجود همه کم و کاستی‌هایی که داشت نشان داد که رابطه مردم با جریان های موجود در سینما نزدیک و تاثیر گذار است و نشانه علاقه مردم به سینما بود.
