فرارو- یک استاد دانشگاه آکسفورد که به تحصیل مهدی هاشمی بهرمانی، فرزند آیت الله هاشمی در این دانشگاه معترض است، دلایل خود را برای این که مهدی هاشمی نباید در این دانشگاه تحصیل کند تشریح کرد.
علیرضا شیخ الاسلامی نخستین استاد کرسی ایران شناسی دانشگاه آکسفورد، با ارسال جوابیه ای برای سایت "فرارو" درباره سخنان حسین علیزاده طباطبایی در گفت و گو با روزنامه شرق در این باره توضیحاتی ارائه داد.
این استاد دانشگاه با اشاره به بخشی از سخنان علیزاده طباطبایی که گفته بود «زیر سوال بردن تحصیل مهدی در آكسفورد توسط یك آقای دكتر ایرانی كه در این دانشگاه استاد است انجام شده. چون آن آقای دكتر قبل از اینكه مهدی به آكسفورد برود به آقای هاشمی پیشنهاد داده بود تا یك كاری با محوریت او برای ارتباط آكسفورد و دانشگاه آزاد انجام شود.»
شیخ الاسلامی این سخنان علیزاده طباطبایی را رد کرد و دلایل اعتراضش به دانشگاه آکسفورد را تشریح نمود. این دلایل به این شرح است:
- به نظر من آقای بهرمانی حق دارد به هر دانشگاهی که مایل است درخواست نامه بفرستد. حق دارد که تقاضای کرسی فیزیک نظری کند یا نگهبانی ورودیه دانشگاه. ولی دانشگاه وظیفه دارد که درخواست او را در چهارچوب مقررات و انتظارات بررسی نماید. اعتراض من به آقای بهرمانی نبوده. اعتراض من به دانشگاه آکسفورد است که به جهاتی مقررات را رعایت نکرده است.
- آقای بهرمانی گویا مهندس است. ولی برای برنامه دکتری در ایران شناسی پذیرش گرفته. سوال من از دانشگاه این بود که آیا هیچ دانشکده ی مهندسی در هیچ دانشگاه مفلوک دنیا حتی شاگرد اول ادبیات فارسی دانشگاه تهران را برای دوره دکتری در مهندسی قبول می کند؟ معنای پذیرش یک مهندس میان سال در دانشکده شرق شناسی تنها این است که ایران شناسی نه پایه ای دارد، نه سابقه ای می خواهد، و نه چهارچوبی دارد. چه بدبخت است ایران شناسی! با این سیاق کل مطالعات انسانی بی اساس است. هر که خواهد گو بیا. کسی که جمع و تفریق نخوانده دانشجوی ریاضیات عالی نمی شود. چون ریاضی علم است و حساب دارد. اگر تشتتات افرادی در شهر آکسفورد و یا لندن باعث شود که کسی که الفبای علوم انسانی را نخوانده بتواند در علوم انسانی به دوره دکتری رسد این بدان معناست که علوم انسانی مقدماتی ندارد و یک شبه شخص مجتهد می شود.
- تذکر من به دانشگاه آن بود که با این گونه عمل گوی در میدان راستی ها انداخته اند که قصد دارند برنامه های مطالعات انسانی را در انگلستان قطع کنند و می گویند که دانشگاه باید حرفه ای را که به درد بازار و اقتصاد می خورد تدریس کند. یعنی دانشگاهها مدارس صنعتی شوند و علوم انسانی بی فایده و بی اساس است. اگر آقای طباطبائی دنبال دلایل شخصی هستند باید عرض کنم درد من این بود و هست که اینگونه پذیرش پنجاه سال زندگی مرا به عنوان دانشجو و استاد علوم انسانی نفی می کند. سخت است در پیری بگوییم هر چه کردیم غلط، هر چه نکردیم غلط. خیر، من بر این باورم که مطالعات انسانی علم است و هر علمی اصولی دارد و مقدماتی. آن "نگار من که به مکتب نرفت و خط نوشت" و مسئله آموز صد مدرس شد فقط پیامبر بوده. آقای بهرمانی پیامبر به آن معنا نیست.
- سوال دوم من از آکسفورد این بود که "اساتیدی" که معرفی نامه های آقای بهرمانی را نوشتند، معلمین ایشان در دانشکده او نبودند. بلکه کارمندانی بودند که با فواصل زیادی زیر دست پدر ایشان به کارمندی مشغول بودند. البته به نظر می آید که به دنیای کارمندی خود وارد بودند، ولی آقای بهرمانی دانشجوی آنان نبود. آقای بهرمانی را بصورت پسر آقا می شناختند. این نباید رسم نوشتن معرفی نامه باشد.
- سوم آنکه تقاضانامه ی آقای بهرمانی بسیار بعد از محدوده زمانی به دانشگاه ارسال شده بود. چهارم آنکه شرط اجباری امتحان زبان انگلیسی برای ایشان حذف شده بود. من حیران بودم چگونه انگلیسی برای کسی که لازم است به آن زبان بخواند، بنویسد، آموزش ببیند لازم نیست. در پایان بحث انگیز بود که چرا پذیرش ایشان پنهانی انجام شده و سکوت اجباری حاکم شده تا اینکه خود آقای بهرمانی به دلیل پاسخ به مقامات قضایی ایران پذیرش خود را در رسانه ها اعلام کرد. پایان نامه به کنار، حتی سوالاتی وجود دارد که چه کسی تقاضانامه را نوشت. آقای طباطبائی هم می فرمایند که پذیرش آقای بهرمانی "توسط یکی از موسساتی که این کار را می کند" صورت گرفته است. خدمت آقای طباطبائی عرض می کنم که چنین کاری در آکسفور خلاف مقررات است. دانشجو باید شخصا پذیرش گیرد.
