روزنامه "چاینادیلی" در مطلبی ضمن تشریح دلایل مخالفت آمریکا، رژیم صهیونیستی و کشورهای عربی با فناوری هسته ای ایران، آمریکا را مسؤول مناقشه های به وجود آمده بر سر برنامه هسته ای ایران و حل و فصل نشدن این مناقشه ها دانسته است.
این روزنامه می نویسد: شکی نیست که دور جدید گفتگوهای هسته ای در مسکو در خصوص موضوع هسته ای ایران به هیچ پیشرفت ملموسی دست نیافت. اگر بخواهیم صاقانه بیان کنیم هیچ کس به حل موضوعی که به منافع حیاتی ایران مربوط باشد از طریق گفتگوها اعتماد ندارد؛ به ویژه اینکه ایالات متحده با تحریمهای تجاری جدید که شامل چین و سنگاپور هم می شوند تنش ها را افزایش داده است.
در ادامه این مطلب آمده است: در واقع موضوع هسته ای ایران نه تنها موضوع اشاعه هسته ای بشمار نمی رود، بلکه منعکس کننده فقدان اعتماد استراتژیک متقابل بین آمریکا و ایران است. این آمریکاست که به برنامه هسته ای ایران "حساسیت جهانی" بخشیده است.
"ما شیائولین" نویسنده این مطلب در ادامه می نویسد: در سال 1975 آمریکا و ایران به منظور رقابت با شوروی توافقنامه را درباره همکاری در خصوص انرژی هسته ای صلح آمیز به عنوان بخشی از برنامه "اتم آمریکای برای صلح" آمضا کردند. در سال 1963 ایران پیمان محدودیت آزمایش های هسته ای و در سال 1968 معاده ان پی تی را امضا کرد. اما این روابط بین تهران و واشنگتن با انقلاب 1979 به تلخی گرائید.
در سال 2003 یکسال پس از آنکه برنامه هسته ای ایران به عنوان سرتیتر رسانه های جهان شد دولت ایران پروتکل مذکور را که اجازه بازرسی از تاسیسات هسته ای خود از سوی آژانس بین المللی انرژی اتمی را می داد، امضا کرد. اما با این وجود آمریکا به این بهانه که ایران دولت شری است به فشارهای خود ادامه داد.
در سال 2005 محمود احمدی نژاد به ریاست جمهوری ایران انتخاب شد و سیاست سختی را در زمین هسته ای در پیش گرفت و گفت که ایران یک ذره هم از حقوق هسته ای خود کوتاه نخواهد آمد و این مسئله سبب شد تا موضوع هسته ای ایران بحران ساز بشود.
در ادامه این نویسنده تاکید می کند: امروز بحران بسیار عمیق شده و یک "پرسش" نادیده گرفته می شود و آن اینکه آیا ایران توانایی ساخت بمب اتمی را دارد یا خیر؟ پاسخ به این پرسش بر اساس گفته متخصصان به اندازه ای که آمریکا ادعا می کند روشن نیست. برای ساخت بمب اتمی تقریباً اورانیوم غنی شده ای به میزان 90 درصد مورد نیاز است.
ایران میزان بیست درصد غنی سازی دارد و از آن در مصارف پزشکی بهره می برد. حتی اگر آنها در این زمینه پیشرفتی داشته باشند روزی آنها نیاز به انفجار و آزمایش هسته ای و بدست آوردن دیگر فناوریها برای توسعه تسلیحات قابل استفاده خواهند داشت.
حتی اگر ایران تلاش کند تا تسلیحات هسته ای خود را توسعه دهد که محل تردید است. در ماه فوریه رهبر ایران آشکارا اعلام کرد که بمب اتمی و تسلیحات کشتار جمعی برخلاف آموزه های اسلام است و این کشور برنامه ای برای بدست آوردن این تسلیحات ندارد.
در ادامه مقاله چاینا دیلی آمده است: ایران در مبارزه خود با آمریکا از برخی واژه های منعطف مانند "حقوق هسته ای" و "توانمندی هسته ای" استفاده می کند. هدف روشن است؛ ایران می خواهد در حالی که نظم داخلی را با تاکید بر فشارها و دشمنی های خارجی تامین می کند بر استقلال و حاکمیت خود تاکید کند. آمریکا و متحدین خاورمیانه ای آن باید بطور کامل آگاه باشند که ایران توانایی تولید بمب اتمی را ندارد، پس در اینجا این پرسش مطرح می شود که چرا آنها در مورد برنامه هسته ای ایران هیاهو راه می اندازند.
آمریکا در اغراق کردن درباره بحران هسته ای ایران دستور کار خود را دارد. این کشور بر آن است تا از ظهور یک کشور هسته ای ممانعت بعمل آورد. این کشور همچنین مصمم است تا سیستم های دفاعی دیگر کشورهای هم پیمان را حتی با تاسیس پایگاه در آنها تقویت کند.
اسرائیل در این باره یعنی مخالفت با توانایی هسته ای ایران نیز دلایل متفاوتی دارد. ابتدا اینکه این رژیم ایران را تهدیدی برای خود می داند. دوم اینکه اسرائیل خواهان آن است تا انحصار اتمی خود را در منطقه از دست ندهد. سوم اینکه اسرائیل برآن است تا با جلب نظر جامعه جهانی بر موضوع هسته ای ایران نظر آنها را از مسئله فلسطین منحرف کند.
کشورهای عربی سنی منطقه نیز ایران شیعه و هسته ای را تهدیدی بزرگتر و بیشتر از اسرائیل برای خود می دانند.
در بخش دیگری از این مطلب به حمله احتمالی نظامی به تاسیسات اتمی ایران اشاره شده و آمده است: ما نباید نگران حمله اسرائیل و یا آمریکا به برنامه هسته ای ایران پیش از پایان بحران سوریه باشیم. آمریکا و متحدین عرب آن کشور در منطقه بر آن هستند تا سوریه بعنوان نخستین مهره سقوط یک دومینو [از متحدین ایران] باشد و تلاش می کنند تا مانع از دخالت های ایران در سوریه بشوند. پر واضح است که این شیوه هم ساده تر و هم اخلاقی تر است. زیرا که سوریه گروههای مخالف دارد که درخواست کمکهای انسانی دارند.
در پایان این مطلب آمده است: آمریکا نیز تحریم های واقعی علیه سنگاپور و چین اعمال نخواهد کرد، زیرا که این کشور خواهان مخالفان بیشتری نیست. گذشته از همه اینها آمریکا به چین برای حل مسائل بین المللی نیاز دارد و بسیاری از مسائل با حضور چین حل شده است و این کشور به هیچ عنوان در آینده دشمنی پکن را بر نخواهد انگیخت.
