ناسا از یک میراث طولانی از اکتشافات فضایی برخوردار بوده و در طول تاريخ فعاليت خود به موفقيت‌هايي چون استقرار كاوشگرهايي بر روي سطح سياره مريخ، نمونه‌برداري از جو مشتري، كاوش زحل و ناهيد و حتي فرود انسان در ماه نايل شده است.
برخي ماموريت‌ها مانند رصدخانه شكارچي سياره «كپلر» تقريبا جديد بوده و تنها گذر زمان در مورد كنار گذاشتن آن تصميم خواهد گرفت.
در اين گزارش به معرفي فهرستي از 10 ماموريت بزرگ علمي ناسا پرداخته شده است:
فضاپيماي پايونير فضاپيماهاي «پايونير 10» و «پايونير 11» كه در سال‌هاي 1972 و 1973 به فضا پرتاب شده‌اند، جزو نخستين فضاپيماهايي بودند كه از سيارات غول‌پيكر گازي مشتري و زحل بازديد كردند.
فضاپيماي پايونير
پايونير 10 اولين كاوشگري بود كه در نوار سياركي منظومه شمسي بين سيارات مريخ و مشتري حركت كرد. سپس اين فضاپيما پس از يك سال و نيم از پرتاب خود، نخستين پرواز را در اطراف سياره مشتري انجام داد. نتيجه اين پرواز، تصاوير جالب از نقطه عظيم قرمز و رديف‌هاي وسيع قرمز رنگ بود كه سياره را در بر گرفته بودند.
پس از حدود يك سال، ففضاپيماي پايونير 11 از كنار سياره مشتري گذر كرده و به سمت سياره زحل رفت. نتيجه اين سفر كشف چند قمر كوچك ناشناخته در اطراف سياره و يك حلقه جديد بود.
هر دو كاوشگر اكنون ديگر پيامي ارسال نكرده و مسير يك طرفه خود را به سوي ماوراي منظومه شمسي ادامه مي‌دهند.
فضاپيماي وويجر كمي پس از پرتاب فضاپيماهاي پايونير، كاوشگرهاي «وويجر 1» و «وويجر 2» وارد فضا شدند. اين دو فضاپيما به اكتشافات مهمي در مورد سيارات مشتري و زحل از جمله حلقه‌هاي اطراف مشتري و وجود حالت آتشفشاني در قمر آيوي اين سياره دست يافتند.
وويجر به سفر به سوي سياره اورانوس پرداخته و موفق به كشف 10 قمر جديد شد. همچنين در نپتون نيز دريافت كه وزن اين سياره بسيار كمتر از تصورات ستاره شناسان است.
فضاپيماي وويجر
هر دو فضاپيما از نيروي كافي براي ارسال علائم راديويي حداقل تا سال 2025 برخوردار بوده و اكنون در حال بررسي لبه منظومه شمسي و آغاز فضاي ميان‌ستاره‌يي هستند. «وويجر 2» در حال حاضر با فاصله چندين برابر زمين تا خورشيد، دورترين جسم ساخت دست بشر از زمين محسوب مي‌شود.
فضاپيماي دبليومپ «کاوشگر ناهمسانگردی ریزموجی ویلکینسون»(دبليومپ) كه در سال 2001 پرتاب شده، شايد از شهرت زيادي برخوردار نباشد اما اين فضاپيما به اندازه‌گيري دقيق دماي تابش باقيمانده از انفجار بزرگ مي‌پردازد. به گزارش ايسنا با نقشه‌برداري از نوسانات تابش زمينه كيهاني، دبليومپ، نويدبخش يك حركت رو به جلو در نظريات كيهان‌شناسي در مورد طبيعت و منشا جهان بوده است.
فضاپيماي دبليومپ
در ميان اكتشافات ديگر، داده‌هاي دبليومپ به نمايش يك برآورد بسيار دقيقتر از سن جهان پرداخته و آنرا حدود 13.7 ميليارد سال تخمين زده‌است. همچنين تائيد كرده كه 95 درصد جهان از اجزايي مانند ماده تاريك و انرژي تاريك تشكيل شده كه اطلاعات بسيار ناچيري از آنها در دست انسان است.
تلسكوپ اسپيتزر يك فضاپيماي ديگر با تاثير عميق در كيهان‌شناسي و فيزيك نجوم، تلسكوپ فضايي «اسپيتزر» بوده كه به مشاهده آسمانها با نور مادون قرمز مي‌پردازد. اين نور كه از طول موج طولانيتر از نور مرئي برخوردار بوده تا حد زيادي با جو زمين متوقف مي‌شود.
تلسكوپ اسپيتزر
اين تلسكوپ علاوه بر ثبت تصاوير خارق‌العاده از كهكشانها، سحابي‌ها و ستارگان، همچين موفق به دستيابي به اكتشافات علمي بسياري شده است. در سال 2005 اسپيتزر توانست براي اولين بار نور سيارات فراخورشيدي را شناسايي كند. در يك رصد ديگر ستاره‌شناسان بر اين تصور هستند كه احتمالا اين تلسكوپ حتي موفق به ثبت برخي از ستارگان اوليه جهان شده است.
مريخ‌نوردهاي روح و فرصت اين مريخ‌نوردهاي ناسا كه تنها براي ماموريت 90 روزه طراحي شده بودند، اكنون پس از پنج سال هنوز در حال بررسي سطح سياره سرخ هستند. اين كاوشگر اكتشاف مريخ دوقلو در ژانويه 2004 در دو سوي متضاد مريخ فرود آمدند. از آن زمان آنها به حركت در سطح اين سياره، بررسي دهانه‌ها و تپه‌هاي آن پرداخته‌اند.
مريخ‌نوردهاي روح و فرصت
از جمله اكتشافات بسيار اين دو مريخ‌نورد، شناسايي شواهد وجود آب مايع در سطح مريخ در سال‌هاي دور است.
کاسینی-هویگنس اين فضاپيماي مشترك ناسا و اسا در سال 1997 به فضا به مقصد سياره زحل پرتاب شده و در سال 2004 به مقصد خود رسيد. از آن زمان اين فضاپيما به گردش در اطراف اين جهان حلقه‌دار، ثبت تصاوير جالب از اين حلقه‌ها،قمرها و آب‌وهواي آن پرداخته است.
کاسینی-هویگنس
كاوشگر «هويگنس» از «كاسيني» جدا شده و يك سفر مستقل را به سوي قمر تيتان پيش گرفته كه حاصل آن فرود در سطح جامد اين قمر در سال 2005 بود. اگرچه فضاپيماي پيشين از زحل بازديد كرده اما كاسيني اولين فضاپيمايي بوده كه در اطراف اين سياره گردش كرده و به بررسي دقيق اين سيستم پرداخته است.
رصدخانه چاندرا از سال 1999، رصدخانه پرتو ايكس «چاندرا» به اسكن و بررسي آسمانها در نور پرتو ايكس پرداخته و برخي از دورترين و عجيب‌ترين رويدادهاي نجومي را مشاهده كرده است.
رصدخانه چاندرا
از آنجايي كه جو متراكم زمين به توقف ميزان زيادي از پرتوهاي ايكس پرداخته، ستاره‌شناسان قادر به مشاهده جهان در اين نور پر انرژي و طول موج كوتاه نبودند تا اينكه چاندرا به فضا ارسال شد. اين رصدخانه از چنان آينه وضوح بالايي برخوردار بوده كه قادر به مشاهده منابع پرتو ايكس بسيار كم‌فروغتر از تلسكوپ‌هاي پرتو ايكس پيشين است.
در ميان ديگر اولين‌ها، چاندرا به نمايش اولين تصوير از اولين ستاره خرد شده باقيمانده از يك ابرنواختر را در زمان رصد باقيمانده «ذات‌الكرسي A» به دانشمندان پرداخته است.
كاوشگر وايكينگ هنگامي كه كاوشگر «وايكينگ-1» ناسا در ژوئيه 1976 بر سطح مريخ فرود آمد، اولين بار بود كه يك جسم ساخت دست بشر با يك فرود نرم بر سطح سياره سرخ نشسته بود.
كاوشگر وايكينگ
فرودگر وايكينگ 1 همچنين عنوان طولاني‌ترين ماموريت سطح مريخ را با طول دوره شش سال و 116 روز در اختيار دارد. اين فضاپيما همچنين اولين تصاوير رنگي را از سطح مريخ به زمين ارسال كرده و براي اولين به نمايش شمايل اين سياره پرداخت.
هابل دوست داشتني‌ترين فضاپيماي ناسا، تلسكوپ فضايي هابل بوده كه از شهرت جهاني برخوردار است. تصاوير آن به تغيير تصور انسان از جايگاه خود در كيهان پرداخته است. اين رصدخانه همچنين جهان علم را تغيير داده و دستاوردهاي بسياري را در مسائل نجومي نصيب دانشمندان كرده است.
هابل
ناسا با ارسال يك تلسكوپ نوري براي نفوذ به آسمان از وراي جو متلاطم زمين در نهايت به ساخت ابزاري پرداخت كه قادر به كشف سيارات، ستارگان، سحابي‌ها و كهكشانها در جزئيات دقيق است.
آپولو برترين ماموريت فضايي ناسا آپولو بوده كه انسان را بر روي ماه قرار داد. نه تنها ارسال انسان به ماه جزء به یاد ماندنی‌ترين بخش‌هاي تاريخ بشريت بوده، بلكه اين سفرها براي اولين بار توانستند نمونه‌هاي غير زمين را به زمين انتقال داده و درك علمي بشر را از ماه تا حدي زيادي وسعت بخشند.
آپولو
با بررسي دقيق و از نزديك اين قمر و انتقال سنگهاي بسياري از آن به زمين، فضانوردان آپولو به جمع‌آوري اطلاعات در مورد سن ماه، تركيبات سازنده آن و حتي چگونگي آغاز آن پرداختند.
