می‌خواهید مدال المپیک ببرید؟ تانک و جت جنگنده پرهزینه بخرید!

فرارو- می خواهید برنده مدال های بیشتری در بازی های المپیک شوید؟ یک سری تانک و جت جنگنده پرهزینه بخرید. 

به گزارش سرویس بین الملل فرارو به نقل از فارن پالسی، المپیک 2012 به پایان رسید. لندنی ها می توانند به روال عادی زندگی خود برگردند، شبکه ان بی سی می تواند باز هم برنامه های هر روزه خود را از سر گیرد و صاحب نظران می توانند در مورد اینکه آیا صرف هزینه ای 14 میلیارد دلاری برای این بازی ها عاقلانه بود یا نه، بحث کنند. 

حال که برندگان 302 مدال طلای بازی های تابستانی المپیک لندن مشخص شده اند، زمان خوبی است که بپرسیم چه معیاری باعث افزایش احتمال ارائه عملکردی بهتر از سوی یک کشور در این بازی ها می شود. 

چندین عامل در همان گام نخست قابل حذف هستند. برای مثال کشورهای فقیر شانس کمتری دارند، با این حال افغانستان و اوگاندا توانستند مدال کسب کنند و یکی از شرکت کنندگان سومالیایی تیم انگلیس توانست در مسابقه دو استقامت مدال طلا را از آن خود کند. 

این در حالی است که به نظر نمی رسد برخورداری از دولتی پاک عاملی برای موفقیت در ورزش باشد، دستکم نه آنقدر که کارشناسان پیشرفت و توسعه امید داشتند. سه کشوری که در لیست شفافیت بین المللی در صدر پاکترین و بی فسادترین کشورهای جهان قرار گرفته اند- نیوزلند، دانماک و فنلاند- به ترتیب در جایگاه های نوزدهم، بیست و هشتم و پنجاه و دوم المپیک قرار دارند. این مدال آوران واقعاً قابل احترام هستند اما عملکردشان در مقایسه با جمعیت این کشورها چندان رضایت بخش نبوده است. (گرانادا با یک مدال و با جمعیتی 100 هزار نفری تاکنون بهترین عملکرد را نسبت به سرانه کشورش داشته است.) سه کشوری که بیشترین مدال ها را به خود اختصاص دادند را دستکم بر اساس گزارش شفافیت بین المللی، به سختی می توان الگویی برای معیارهای فضیلت دانست. در این گزارش که بر اساس شاخص مشاهده فساد سالانه کشورها تنظیم شده، آمریکا در رده 24، چین 75 و روسیه (به همراه نیجریه) در رده 143 فسادترین کشورهای جهان قرار دارند. 

اما با توجه به اینکه بازی های المپیک نیز همواره گرفتار برخی بی اخلاقی ها بوده، از جمله اتهاماتی که به همه شرکت کنندگان از شناگران چینی تا دوندگان دوی سرعت جامائیکایی وارد می شود، نباید متعجب شویم که چرا برخورداری از دولتی پاک دلیلی بر موفقیت در المپیک نخواهد بود. به هر حال این بازی ها، همان بازی هایی هستند که رسوایی تقلب در مسابقات بدمینتون را یدک می کشند. (در المپیک لندن 8 بازیكن بدمینتون باز در ماده دونفره زنان به دلیل تقلب به منظور شكست عمدی در یك گروه، از بازی ها اخراج شدند.) 

براساس اطلاعات سایت «ورلد فکت بوک» وابسته به سازمان سیا که اطلاعات مربوط به وضعیت اقتصادی کشورهای جهان را منتشر می کند، درآمد سرانه هم نمی تواند به تنهایی عامل بهتر بودن در بازی های المپیک باشد. در واقع اگر ثروت خالص کشورها معیاری برای موفقیت در المپیک بود، نمایندگانی از جزایر کیمن و سوئیس که پناهگاه مالیاتی بسیاری از ثروتمندان محسوب می شوند، یا ورزشکاران کشورهای نفت خیزی مانند برونئی، امارات و کویت در صدر برندگان قرار می گرفتند. حتی اگر چنین کشورهایی را هم کنار بگذاریم و بگوییم که کشورهای ثروتمند عملکردی به مراتب بهتر از کشورهای فقیر داشته اند، به سختی می توان ارتباط مستقیمی میان نسبت ثروت ملی با موفقیت کلی یک کشور یافت. 

گلدمن ساچز پیش از آغاز مسابقات لندن طی مقاله ای تحلیلی عنوان کرد که «مدال های طلا به کشورهایی تعلق می گیرند که بهترین محیط و شرایط را برای رشد داشته اند.» این همان تحلیلی است که گلدمن ساچز را در مرکز رکود اقتصادی جهان و رسوایی های بی شمار قرار می دهد. تحلیل ساچز از سال 1996 آغاز می شود تا این واقعیت را که شوروی سابق علیرغم سقوط اقتصادی و اجتماعی، همواره یکی از بزرگترین مدال آوران جهان بوده را پوشش ندهد. 

یک مطالعه بر روی شمارگان خرد برندگان مدال های بازی های المپیک 2004 آتن نتیجه ای کاملاً منطقی داشت؛ اینکه تعداد نفرات تیم شرکت کننده هر کشور در المپیک بهترین معیار پیش بینی است. این عامل را نمی توان به راحتی نادیده گرفت. این گزارش در انتها نتیجه می گیرد که بردن مدال های المپیک به مجموعه ای از عوامل پیچیده و غیرخطی از جمله میزان جمعیت، ثروت کلی، نرخ رشد، بیکاری و هزینه ای که صرف ورزش شده بستگی دارد. 

بدون توسل به چنین تجزیه و تحلیل های پیچیده ای، باید گفت که یک عامل تاثیرگذار در پیروزی های المپیک عنوان نشده است: مخارج کلی نظامی. در جدول زیر 10 برنده اول مدال های المپیک در کنار 10 کشوری که بیشترین مخارج را صرف مسائل نظامی کرده اند، آورده شده: 

این فهرست کاملاً منطبق نیست اما هم پوشانی موجود بسیار قوی و غیرقابل انکار است. (هند یکی از استثناهای آشکار این فهرست است و در حال حاضر نیز این مسئله مطرح است که چرا هند در بازی های المپیک عملکردی مطلوب ندارد.) 

رابطه میان مخارج نظامی و موفقیت در المپیک عاقلانه است چراکه این رابطه بیانگر موفقیت کشوری است که دارای جاه طلبی های امپریالیستی مشخص -نظامی، فرهنگی است و به نمایش و اثبات دلاوری فیزیکی در عرصه بزرگ ورزش علاقه دارد.