'آیپک' با لایحه 'جنگ علیه ایران' در کپیتال هیل

فرارو- رابرت نیمن، کارشناس امور سیاست خارجی آمریکا و مدير سياست های سازمان «سياست خارجي عادلانه» در گزارشی برای هافینگتون پست لایحه ای که آیپک قصد دارد روز سه شنبه به کپتال هیل ببرد را مورد بررسی قرار داده و هشدار می دهد که سناتورهای آمریکایی را باید از امضا آن بازداشت.

به گزارش سرویس بین الملل فرارو به نقل از هافینگتون پست، بیمن گزارش خود را با نام بردن از دو سناتوری که 10 سال پیش علیه لایحه جنگ با عراق رای دادند، شروع کرده و می نویسد: آیا این رسوایی نیست اگر مشخص شود بارابارا باکسر، سناتور کالیفرنیا و ران ویدن، سناتور اورگان برای حمایت از دستور کار جنگ با ایران تلاش می کنند؟

وی در ادامه می نویسد: باکسر و ویدن از حامیان اصلی لایحه ای -لایحه «درپشتی به جنگ ایران»- هستند که از سوی آیپک (کمیته روابط عمومی آمریکا و اسرائیل) پشتیبانی و ترویج می شود و بر حمله اسرائیلی به ایران صحه می گذارد. این لایحه که توسط سناتور لیندسی گراهام حمایت می شود می گوید اگر اسرائیل به ایران حمله کند، آمریکا باید اسرائیل را هم از نظر نظامی و هم سیاسی حمایت کند.

به عبارت دیگر اگر اسرائیل به ایران حمله کند، آمریکا باید با این رژیم همراهی کند. و این اقدام مغایر سیاست فعلی دولت اوباما است که تلاش دارد آمریکا را از هرگونه حمله اسرائیلی به ایران دور کند. در صورت تصویب چنین سیاستی که از سوی باکسر و ویدن حمایت می شود، بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل این امکان را می یابد که در مورد وارد کردن آمریکا به جنگ با ایران به طور مستقل تصمیم بگیرد.

گری سیک از مقامات سابق کاخ سفید و کارشناس مسائل ایران می گوید: «آغازگر یک جنگ بودن، بدترین گامی است که یک کشور می تواند بردارد. چنین تصمیمی یک مسئولیت مستقل آمریکایی است و نمی توان آن را به دیگران سپرد.»

با این حال لایحه آیپک- گراهام تاکید خواهد کرد که سیاست آمریکا «جلوگیری از کسب توان یا قابلیت دستیابی به سلاح هسته ای از سوی ایران است و برای رسیدن به این هدف لازم است که این سیاست جدید اجرایی شود.» اما آنچه در لایحه آیپک- گراهام آمده، سیاست دولت اوباما نیست. سیاست دولت اوباما جلوگیری از «دستیابی ایران به سلاح هسته ای» است. که این دو کاملاً از هم متفاوت هستند.

مدت زمان طولانی است که نتانیاهو و آیپک به دنبال آنند که جلوگیری از دستیابی ایران به «قابلیت» تولید سلاح هسته ای را جایگزین سیاست فعلی آمریکا در قبال ایران کنند. اگر سیاست آمریکا «جلوگیری از دستیابی ایران به «قابلیت» تولید سلاح هسته ای» باشد، در این صورت حمله به ایران در هر زمانی قابل توجیه خواهد بود چراکه در هر برهه از زمان می توان مدعی شد که ایران در آستانه دستیابی به «قابلیت» تولید سلاح هسته ای است.

ضمن اینکه حتی در حال حاضر نیز برخی مدعی هستند ایران «قابلیت» تولید سلاح هسته ای را دارد. به همین دلیل است که دولت اوباما در مقابل درخواست های نتانیاهو و آیپک مبنی بر «خط قرمز» قرار دادن «قابلیت تولید سلاح هسته ای» به جای «کسب سلاح هسته ای» به درستی مقاومت کرده است.

آیپک و گراهام در دستیابی به چنین هدفی ناکام مانده و حال سعی دارند سناتورهای دموکرات سنا را با خود همراه کنند. این اقدام از سوی آیپک دو حزبی و محتاطی که برخی گمان می کنند در گذشته وجود داشته، نیست، بلکه تصمیمی است از سوی آیپکی که دستورکار جمهوری خواهان نومحافظه کار را ترویج داده و آشکارا برای به راه انداختن جنگ لابی می کند.

آنچه باعث می شود حمایت باکسر و ویدن از این لایحه ناراحت کننده باشد این است که این دو سناتور در سال 2002 علیه جنگ عراق رای دادند. در آن زمان بسیاری از مردمی که مخالف این جنگ بودند، آنها را قهرمانانی می دیدند که در مقابل جنگ ناعادلانه ایستادگی کردند.

البته آرای آنها باعث توقف جنگ نشد چراکه سناتورهای دموکرات از جمله هیلاری کلینتون، جو بایدن و جان کری موافق با آغاز جنگ رای دادند. در آن زمان توجیه سناتورهایی که به جنگ رای موافق دادند این دست جملات بود که «من به جنگ رای نمی دهم، رای موافق می دهم تا دولت بوش اهرم دیپلماتیک برای جلوگیری از جنگ را به دست آورد.» در آن زمان دریافتیم که دولت بوش ماه ها پیش از تصویب لایحه، به طور پنهانی متعهد به آغاز جنگ شده بود اما به طور عمومی خلاف آن تظاهر می کرد.

اگر امروز از باکسر و ویدن در مورد حمایتشان از قانون جنگ پیشگیرانه سوال شود، بدون شک پاسخ خواهند داد که «خودتان را نگران نکنید، این لایحه الزام آور نیست و ما را متعهد به ورود به جنگ نمی کند.» از نظر فنی چنین مسئله ای درست است؛ این لایحه الزامی برای ورود به جنگ ندارد بلکه آمریکا را متعهد به رعایت سیاستی می کند که اگر تصویب شود، وقوع جنگ در آینده را محتمل تر خواهد کرد.

بیمن در ادامه گزارش خود می نویسد: تعدادی از مردم پس از مارس سال 2003 که جنگ عراق آغاز شد گفتند که ما اعتراضات گسترده ای را در ماه فوریه به راه انداختیم و آنها به هر صورت وارد این جنگ شدند. اعتراضات و تظاهرات ما هیچ فایده ای نداشت. من در پاسخ به آنها گفتم بسیار خوب است که در ماه فوریه تظاهرات کردید اما اعتراضات ماه فوریه بسیار دیر صورت گرفت. قطار جنگ پیشتر ایستگاه را ترک کرده بود. ما شش ماه زودتر به صدای اعتراض آمیز شما نیاز داشتیم؛ پیش از آنکه سنا و مجلس نمایندگان به آغاز جنگ رای دهند.

وی در ادامه گزارش خود آورده است: لابی گران آیپک روز سه شنبه وارد کپیتال هیل (ساختمان کنگره آمریکا) خواهند شد تا سناتورها را برای امضای لایحه «درپشتی به جنگ ایران» تحت فشار قرار دهند. آنها به سناتورها نخواهند گفت که واقعاً چه چیز را امضا می کنند. به هر حال متن لایحه آیپک- گراهام با این ادعا که سیاست آمریکا «جلوگیری از دستیابی ایران به «قابلیت» تولید سلاح هسته ای است»، یک دروغ آشکار است.

بیمن در ادامه گزارش خود با مخاطب قرار دادن مردم آمریکا به آنها می گوید: اگر نمی خواهید سناتورهایتان لایحه آیپک-گراهام را امضا کنند، باید همین حالا به آنها بگویید، پیش از آنکه لابی گران آیپک آنها را احاطه کنند. زمانیکه سناتورها لایحه ای را به امضا برسانند، به سختی اعتراف خواهند کرد که کارشان اشتباه بوده است.

وی در پایان گزارش خود لینکی قرار داده و به مخاطبان خود پیشنهاد می کند در صورت تمایل بیانیه مخالفت با جنگ ایران را امضا کنند.