پژوهش محقق ایرانی مؤسسه «جهان اولیه» کره جنوبی با همکاری محققان آزمایشگاه ملی «لاورنس برکلی» و «مرکز کیهان‌شناسی تاریک» دانمارک به ارائه سرنخ‌های جدید از آنچه ممکن است بین 100 تا 300 هزار سال پس از انفجار بزرگ رخ داده باشد، پرداخته است.
علیرضا حجتی و همکارانش، تجزیه و تحلیل گسترده‌ای در مورد تابش حرارتی باقی مانده از انفجار بزرگ موسوم به تابش زمینه کیهانی انجام داده‌اند.
این مطالعه از نظریه‌ای پشتیبانی می‌کند که بر اساس آن، انفجار بزرگ بین 13.789 و 0.037 میلیارد سال قبل اتفاق افتاده و جهان پس از آن را ساخته است.
اریک لیندر، فیزیکدان نظری آزمایشگاه ملی لاورنس برکلی اظهار کرد: ما دریافتیم که تصویر استاندارد جهان اولیه که در آن تسلط ماده در پی تسلط تابش بوده، به سطحی اشاره داشته که ما می‌توانیم با داده‌های جدید آن را آزمایش کنیم.
لیندر افزود: اما در اینجا نشانه‌هایی وجود داشته که بر اساس آن تابش آن طور که انتظار می‌رفت، به ماده اولویت نداده است. بنظر می‌رسد که یک خط فاصله اضافی تابش وجود داشته که در نتیجه فوتونهای تابش زمینه کیهانی نیست.
در حال حاضر دانش ما در مورد انفجار بزرگ و شکل‌گیری اولیه جهان تقریبا بطور کل از سنجشهای تابش زمینه کیهانی ریشه می‌گیرد.
اینها فوتونهای بسیار کهنی هستند که هنگامی که جهان به اندازه کافی برای جداسازی ذرات تابش و ذرات ماده از یکدیگر خنک شده، آزاد شده‌اند.
این سنجشها به نمایش تاثیر این تابش بر رشد و توسعه ساختار مقیاس بزرگی پرداخته که امروزه آن را در جهان شاهد هستیم.
حجتی و همکارانش با استفاده از داده‌های اخیر ماهواره‌ای از ماموریت پلانک سازمان فضایی اروپا و کاوشگر ناهمسانگردی ریزموج ویلکینسون ناسا به بررسی سنجشهای تابش زمینه کیهانی با وضوح بالاتر، اختلال کمتر و پوشش‌دهی بیشتر آسمان نسبت به تجربیات قبلی پرداخته‌اند.
به گفته محققان، یکی از دلایل این ذرات نسبیتی، نسخه‌های اولیه از ذرات زیراتمی شبح‌وار نوترینوها بوده که دومین سکنه پرجمعیت جهان امروز هستند.
نظریه دیگر، انرژی تاریک یا همان نیروی ضدگرانشی بوده که انبساط جهان را سرعت می‌بخشد.
به عقیده این محققان، انرژی تاریک اولیه ممکن است عاملی بوده باشد که هفت میلیارد سال بعد منجر به شتاب کیهانی حاضر شده است.
کشف واقعی این انرژی نه تنها بینش جدیدی در مورد منشا شتاب کیهانی ارائه کرده بلکه شاید بتواند شواهد جدید برای نظریه ریسمان و دیگر مفاهیم فیزیک پر انرژی ارائه کند.
این پژوهش در مجله Physical Review Letters منتشر شده است.
