كتاب جديد "فيدل كاسترو" با عنوان «گفت‌وگوي تمدنها» روز جمعه در هاوانا به‌چاپ رسيد.
به گزارش فرارو به نقل از ايسنا، اين كتاب كه كاسترو مقدمه كوتاهي هم بر آن نوشته است، در 94 صفحه منتشر شده و ماحصل دو سخنراني اوست.
به گزارش روزنامه پريوديكو به نقل از رئيس كتابخانه ملي كوبا، نگرش به سياست به‌عنوان يك هنر و فرمول سياسي كه انقلاب كوبا را نجات داد، از مباحث مهم مورد اشاره در كتاب هستند.
"فيدل الخاندرو كاسترو رز" - رهبر انقلابي و سياسي كوبا مشهور به "فيدل كاسترو" - در سيزدهم اوت سال 1927 (به گفته‌ي برخي منابع 1926) در استان "اورينت" واقع در كوبا متولد شد.
كاسترو در سال 1945 فارغ‌التحصيل شد و پس از آن در سال 1950 موفق به دريافت دكتري حقوق از دانشگاه هاوانا شد. او در سال 1952 با اعتقادات و تفكرات سياسي و انقلابي كه در ذهنش داشت، تصميم گرفت در مبارزات انتخاباتي پارلمان شركت كند؛ اما در همين سال ژنرال "فولجنسيو باتيستا" طي كودتايي قدرت را به دست گرفت.
كاسترو به دنبال اقدامات منفي دولت باتيستا به دادگاه عالي رفت و باتيستا را به تحريف قانون و برقراري ديكتاتوري متهم كرد؛ اما دادگاه اين ادعاي كاسترو را نپذيرفت. بدين ترتيب كاسترو كه اعتقاد داشت، فقط يك انقلاب مي‌تواند كوبا را نجات دهد، به همراه "ايبل سانتاماريا" - رهبر يك گروه مخالف دولت - در سال 1953 برنامه‌اي براي حمله به سربازخانه‌اي در "مونكادا" به منظور به‌دست آوردن سلاح براي براندازي دولت حاكم طراحي كرد؛ اما به دليل درنظر نگرفتن مسائل غيرمنتظره، حمله به سربازخانه‌ي "مونكادا" كه در 26 ژوئيه صورت گرفت، شكست خورد و بيش از نيمي از طرفداران كاسترو كشته شدند و سربازان باتيستا، كاسترو و گروه مبارزش را نيز دستگير كردند.
كاسترو بعد از آزادي از زندان به مكزيك رفت و در آن‌جا با "ارنستو چه‌گوارا" - پزشك انقلابي آرژانتيني - آشنا شد و نهضت انقلابي "بيست‌وششم ژوئيه" را سازماندهي كرد و به دنبال آن در دوم دسامبر 1956 به همراه 80 مبارز ديگر در ساحل شمالي منطقه‌ي "اوراينت" دست به شورش زد؛ اما نيروهاي دولتي موفق شدند اين شورش را سركوب كنند.
در پي اين شكست، كاسترو به كوهستان‌هاي "سيراماسترا" گريخت و اقدام به جمع‌آوري دوباره‌ي نيرو كرد و در نهايت در سال 1959 موفق شد، رژيم باتيستا را سرنگون و با برقراري رابطه‌ي نزديك با اتحاد جماهير شوروي، دولتي كمونيستي را در كوبا پي‌ريزي كند. كاسترو در فوريه‌ي همان سال نخست‌وزير كوبا شد. قوانين اخلاقي كاسترو و عقايد وي براي ايجاد برابري، خيلي زود حمايت مردم و كليساي كاتوليك را به دنبال داشت.
