فرارو- در شرایطی که همه تنیس بازهای مطرح دنیا این روزها در ملبورن به سر می برند تا برای گرند اسلم مهیا شوند ارغوان رضایی در همان دور مقدماتی از گردونه بازی ها کنار رفت.
به گزارش سرویس ورزشی فرارو، ارغوان رضایی پس از 6 ماه غیبت دوباره به زمین های تنیس برگشت؛ او که دلیل برخی مشکلات از دنیای تنیس فاصله گرفته بود پیش تر گفته بود دیگر بازی نخواهد کرد تا شروع سال 2014 و رقابت های گرند اسلم استرالیا. با این حال شروع این بازی ها مطابق با انتظار برای ارغوان رضایی خوب پیش نرفت.
در شرایطی که حذف او در دورهای اول و دوم از این جام محتمل بود با این حال اتفاق غیرمنتظره ای رخ داد و در همان مرحله مقدماتی برابر تنیس باز گمنامی به نام آلا کودریاوتسوا بازی را واگذار کرد تا جشن خوبی برای بازگشتش به دنیای تنیس نداشته باشد.
ارغوان رضایی البته گفته تمریناتش را ادامه می دهد تا دوباره به روزهای اوج برگردد و برای آینده اش هم برنامه ریزی دارد. گفت و گوی روزنامه « اکیپ » با این تنیس باز فرانسوی – ایرانی را می خوانید.
بازگشت بسیار سختی به رقابت های تنیس داشتید. فکرش را می کردید این قدر کارتان دشوار باشد؟
یادم نمی آید این قدر در طول دوران حرفه ای ام بازی پیچیده ای داشته باشم. واقعیت این است که به فکر گرفتن نتایج فوق العاده نبودم ولی دوست داشتم در شرایطی از تورنمنت کنار بروم که چند بازی دیگر هم انجام دهم. من هدف بزرگی داشتم و دوست داشتم به این هدفم برسم ولی متاسفانه فرصت را از دست دادم و از بازی ها کنار رفتم. به هر حال باید مسابقه های زیادی انجام بدهم. از این به بعد در بازی های ITF ( تورنمنت های رده دوم ) بیشتر شرکت می کنم.
در 6 ماه گذشته چه کار می کردید؟
از لحاظ سلامتی کمی مشکل داشتم که نمی خواهم درباره اش حرف بزنم با این حال به تمریناتم ادامه دادم. در این 6 ماه به همراه پدر و برادرم در سنت اتین تمرین می کردم. در ماه سپتامبر یک ماهی به ایران رفتم و به تمریناتم ادامه دادم. البته همزمان برنامه های بدنسازی مربوط به آکادمی ( مورات اوغلو ) را هم دنبال می کردم. به هر حال در تمرینات به سطحی که قبلا داشته ام رسیدم ولی باید مسابقه بدهم تا سطح واقعی ام را به دست بیاورم.
البته دوباره درس خواندن را هم از سر گرفته ام تا دیپلمم را بگیرم. این روزها خودم را برای D.A.E.U (دیپلم راهیابی به تحصیلات دانشگاهی ) آماده می کنم چون می خواهم خلبان شوم. روزی دو ساعت خودم را وقف درس می کنم. واقعیت این است که بعد از اتمام تنیس نمی خواهم همین طور دست روی دست بگذارم و بنشینم.
حالا تا رسیدن به آن زمان برایمان بگویید شرایط این روزها با پدرتان چگونه است؟
شدت کار و تمرین با پدرم خیلی زیاد است. می خواهم برایم زندگی پیچیده شود تا چیزهایی که درونم هست را بهتر بشناسم. من در کنار اینکه تمرینات سختی با پدرم دارم زندگی طبیعی ای کنار بقیه دارم. در حال حاضر همه چیز مثبت است. گهگای یک سری اتفاق ها رخ می دهد ولی همه چیز بجاست. این روزها مثل دو آدم بزرگ با هم حرف می زنیم. من 26 ساله هستم و دیگر دختر کوچکی نیستم هر چند که برای پدرم هنوز هم دختر کوچکی هستم.
منظورتان از اینکه گفتید " می خواهید زندگی برایتان پیچیده شود " چیست؟
درباره شدت تمرین ها گفتم. ما روزی 6 ساعت تنیس بازی می کنیم . بعد از مشکلاتی که با پدرم داشتم زندگی راحت طلبانه ای برای خودم ترسیم کردم ولی به خودم می گویم این نوع راحتی به من نمی آید و دوباره برگشتم به شرایطی که زندگی را برایم سخت کند. حالا اما شرایط فرق می کند؛ قبلا مجبور بودم به تمرین های پدرم تن بدهم ولی حالا خودم انتخاب کرده ام و برای مسابقه کاملا به او اعتماد دارم.
مشکلات هورمونی و اضافه وزنتان به کجا رسید؟
چند کیلو کم کرده ام ولی موضوع این است که همه همه و غم این نیست که خیلی زود لاغر شوم. این موضوع خود به خود به دست می آید. مشکلات مربوط به هورمون هم با دارو برطرف شد. حالا فقط مانده اینکه تا جایی که بتوانم « فیت » شوم.
الان رتبه 486 دنیا هستید در شرایطی که سه سال و نیم پیش در رتبه پانزدهم قرار داشتید...
سطح تنیس زنان رشد کرده و این موضوع بازگشت من را دشوار کرده است. ولی من آماده ام. از لحاظ ذهنی هنور جوان هستم و می گویم تا 10 سال دیگر هم می توانم بازی کنم. این دومین دوره حرفه ای من است و حالا فقط مسئله زمان است. این روزها کارم را انجام می دهم، آدمهایی که اطرافم هستند را دوست دارم و دلیلی ندارد که شرایط خوب پیش نرود. تنیس هدف اصلی من است. این حرفه را برای سرگرمی انجام نمی دهم؛ این کار را می کنم چون نمی خواهم به خودم بگویم تا انتهای برنامه ای که داشتم پیش نرفتم. با این حال اگر تا سال 2015 به جمع 50 تنیس باز برتر زنان نرسم، تنیس را کنار می گذارم.
اخبار ورزشی فرارو را در اینجا بخوانید. 
به ما چه ؟؟؟