فرارو- محمدرضا لطفی از آن دست موزیسین های نسل خود بود که رابطه صمیمانه و استواری با اساتید نسل قبل خود چون دوامی، برومند، نی داوود، شهنازی داشت. در این میان دوستی و ارتباط او با استاد حسن کسایی از اساتید برجسته مکتب اصفهان تا لحظه مرگ وی ادامه داشت و وی همواره از او به عنوان "استاد اعظم" یاد می کرد.
فایل صوتی زیر که اجرای خصوصی محمدرضا لطفی با حسن کسایی است از همنوازی های این دو هنرمند ارزشمند تاریخ موسیقی ایرانی به شمار می رود که توانمندی و قدرت هردو در بداهه نوازی را نشان می دهد.
لطفی خود در نقل خاطره از اولین دیدار خود با حسن کسایی می گوید: آن روز كه براي اولين بار نزد حسن كسايي رفتم، ابتدا با باغبان با احساس او مواجه شدم سپس ديدم حسن آقا در اتاق نشسته و در هم باز است. من هم با جعبه تار گل‌دار و موهاي بلندم به داخل رفتم. حسن آقا بعدها راجع به ظاهرم گفت:« آن زمان كه تو براي اولين بار آمدي با خود گفتم اي واي يك گيتاريست آمده كه سر من را بخورد.
كسايي آن روز كت و شلوار پوشيده بود و به من يك تار مخصوص داد و با آن تار يك افشاري زدم. که استاد را تحت تاثیر قرار داد او بلند شد و با يكي از استادان موسيقي تماس گرفت و گفت؛ سريع به اينجا بيا كه جواني آمده و مانند عبدالحسین شهنازي ساز مي‌زند.
