فرارو- تاکید بر کلام و ارجحیت آن بر تحریر در آواز مکتب اصفهان یکی از شاخصه های اصلی است. از میان جوانانی که از این خطه برخوسته اند یکی مجتبی عسگری است که تاکنون آثار شاخصی از او به بازار موسیقی ارائه شده است. نوآوری و انتخاب «غزل نو» در آواز او را با انتقادهایی مواجه کرده است.
عسگری متولد 1357 است و از 15 سالگی به مدت هشت سال نزد مدرسان مکتب اصفهان آموزش دید. از این سال به بعد در تهران نزد حمید رضا نوربخش و حسین عمومی رفت و از سال 85 به شاگردی محمدرضا شجریان درآمد.
کنسرت های متعدد او در کشورهای روسیه، کانادا، الجزایر، قطر، امارات و کره جنوبی با گروه های صنم، مهتاب، نوای دل، خورشید، ژولیاک، فراق، نهفت، نفیر، نوای مهر و خزان بوده است.
شب جوانی (یادواره روح الله خالقی) یکی از آثار وی به همراه گروه نهفت و به سرپرستی جهانشاه صارمی است. عسگری همچنین با گروه صنم به سرپرستی امیر عباس ستایشگر تاکنون دو آلبوم همنشین دیرینه و تا نفس باقیست را روانه بازار کرده است.
او با گروه اصفهانی ادیب به سرپرستی مسعود میرزایی آلبوم دریغ را اجرا کرده است.عسگری در گفتگو با رادیو تهران در خصوص تاکید خود بر ساز و آواز در این اثر از پیچیدگی های آواز و حساسیت انتخاب شعر سخن گفته است.
صدای مجتبی عسگری در مجموعه سرخانه به آهنگسازی احسان ذبیحی فر و سعید نایب محمدی اثری با آهنگسازی به شیوه موسیقی قدیم ایران یکی از آثار متفاوتی است که در این چند سال مورد استقبال واقع شده است.
از دیگر آثار با صدای او می توان به سحر خوانی، هیچ مگو، رهاوی، حدیث سرو و لاله و نارنگ شاره کرد.
قطعه تصویری زیر اجرای تصنیف نسیم سحر از آثار استاد علی اکبر شهنازی بر شعری از ملک شعرای بهار است که با تار مجید درخشانی همراهی شده است.
