فرارو-محسن شریفیان موسیقیدان مطرح جنوبی که همین دو هفته پیش در روسیه روی صحنه رفت چند روز پیش آلبوم «دینگو مارو» را منتشر کرد. آلبومی که انتشار آن در ایام کساد بازار موسیقی در ماه رمضان جسارت خاصی می‌خواست و با توجه به استقبالی که از آن صورت گرفته نشان می‌دهد ریسک غلطی هم نبوده است و اتفاقاً با این شروع طوفانی می‌تواند یکی از پرفروش‌ترین آلبوم‌های سال باشد.
به گزارش روزنامه صبا، محسن شریفیان موسیقیدان مطرح جنوبی که همین دو هفته پیش در روسیه روی صحنه رفت چند روز پیش آلبوم «دینگو مارو» را منتشر کرد.
آلبومی که انتشار آن در ایام کساد بازار موسیقی در ماه رمضان جسارت خاصی می‌خواست و با توجه به استقبالی که از آن صورت گرفته نشان می‌دهد ریسک غلطی هم نبوده است و اتفاقاً با این شروع طوفانی می‌تواند یکی از پرفروش‌ترین آلبوم‌های سال باشد.
به گزارش صبا حدود یک سال پیش اولین تیزر ویدئویی این آلبوم منتشر شد که در آن بخش‌هایی از قطعه‌های آلبوم ارائه داده شده بود و توضیحاتی هم با صدای بهروز رضوی درباره جزئیات سبکی این آلبوم گفته می‌شد.
این آلبوم محصول همکاری محسن شریفیان و بهنام شهرکی است و بهنام شریفی در مسند خواننده در آلبوم حضور دارد. این آلبوم ترکیبی از موسیقی جنوب با موسیقی و سازهای مدرن است. خود قطعه «دینگو مارو» برداشت آزاد شریفیان از این قطعه بومی است که خیلی مدرن و شاد شده است. پروسه کسب مجوز این آلبوم و انتشار آن حدود ۳ سال طول کشیده است و بسیاری که در جریان طولانی شدن پروسه انتشار بودند، کنجکاو بودند تا بدانند محصول، چگونه اثری است که این همه دردسر شامل حالش شده و مثل اغلب مواقع این آلبوم هم خیلی چیز غریب و نامعقولی ندارد. یکسری قطعه با زیربنای موسیقی جنوب است که تنظیمات مدرنی روی آن‌ها صورت گرفته است.
این آلبوم برخلاف اغلب آثار اینگونه و شبیه به آلبوم‌های گروه رستاک، پخش گسترده دارد و اصطلاحاً سوپرمارکتی شده است و ظاهراً شرکت ایران گام که تولیدکننده و پخش‌کننده آلبوم است، روی فروش آن حساب خوبی باز کرده است.
این آلبوم حاوی ۹ قطعه است که نگاه بازار و مخاطب عام هم در آن لحاظ شده است. در واقع انتخاب ملودی‌های شاد از موسیقی جنوب و اجرایی سرخوش باعث شده که این آلبوم پتانسیل فروش بالایی داشته باشد.
محسین شریفیان و گروه لیان در دو، سه سال اخیر محبوبیت خاصی پیدا کرده‌اند به طوری که کنسرت‌های اخیر آن‌ها در تالار وحدت فروش موفقی داشته و همین مسئله شریفیان را امیدوار کرده است تا بتواند مخاطبان زیادی را به سمت موسیقی جنوب و روایت متفاوت خود از آن بکشاند. هرچند ترکیب‌ها و دستکاری‌هایی که شریفیان در موسیقی جنوب انجام داده تا به چنین محصولی برسد، مورد تأیید بخش عمده‌ای از موسیقیدان بومی جنوب ایران نیست ولی به هر ترتیب شریفیان توانسته از امکانات گسترده موسیقی ریتمیک جنوب استفاده کند و جدا از مقبولیت عامی که در ایران دارد به شهرت بین‌المللی دست پیدا کند. شریفیان هر ساله در کشورهای مختلفی به اجرای برنامه می‌پردازد.
تلفیقی از موسیقی جنوب با موسیقی دیگر نقاط دنیا
محسن شریفیان چندی پیش درباره این آلبوم گفته بود: «هر قطعه این آلبوم تلفیقی از موسیقی جنوب ایران با موسیقی‌های نقاط مختلف دنیا از جمله موسیقی اسپانیایی، هندی، افریقایی، استرالیایی، جامائیکایی (رِگه) و موسیقی‌های الکترونیک روز نظیر ترنس و هاوس است که تا به امروز کمتر هنرمندی کارهایی را در این زمینه و فضا به مخاطب ارائه داده است.»
«دینگو مارو»، زاری است که دریانوردان جنوب را مبتلا می‌کند. «زار»، نوعی بیماری روانی است که جاشوان و افراد تنگدست به آن مبتلا می‌شوند و راه درمان آن، مجلس قربانی و ساز و آواز و اورادخوانی است. اورادی که هیچ معنا و مفهوم خاصی ندارند و تحت تأثیر فرهنگ افریقایی هستند. گرچه امروز ردپای چندانی از این مراسم آیینی در جنوب ایران و در جزیره خارک هم باقی نمانده ولی محسن شریفیان کوشیده تا در این آلبوم و به خصوص در خود قطعه «دینگو مارو» به زنده کردن موسیقی زار و به روزکردن آن بپردازد.
موسیقی جنوب ایران پتانسیل بالایی دارد، پتانسیلی که در بخش‌های مختلف موسیقی ایران تأثیر بسزایی داشته است. ورود سازهای پرکاشنی جنوبی در موسیقی ردیف بخش کوچکی از آن است. موسیقی پاپ ایران بسیار متأثر از این موسیقی بوده و هست. جریان نا‌متعارف موسیقی بیش از هر جریانی از این موسیقی جنوب تغذیه کرده است. گروه باراد قرائتی راک از موسیقی جنوب داشتند و یکی از موفق‌ترین گروه‌های موسیقی در اوایل دهه ۱۳۸۰ هم بودند. گروه موفق «دارکوب» که در نوازندگی این آلبوم سهم داشتند، وام‌دار موسیقی جنوب‌اند و... حالا محسن شریفیان پس از سال‌ها فعالیت در این زمینه آلبومی تولید کرده و مخاطب گسترده را هدف خود قرار داده است. باید منتظر بود و دید که آیا می‌تواند با فروش موفق این آلبوم ابعاد دیگری از موسیقی جنوب را بازنمایی کند یا خیر.
هنرمندان و نوازندگان حاضر در این آلبوم به این شرح است: همایون نصیری (کونگا)، درشن آنن (طبلا و آواز هندی)، بابک شهرکی (کمانچه)، مجید ناظم‌پور (عود)، دارا دارایی (گیتار بیس)، پیام رونق (دیجی ریدو)، مسعود همایونی (گیتار الکترونیک)، احسان فرامرزی‌پور (گیتار فلامنکو)، سارا نادری (رباب و دو تار)؛ اعضای گروه موسیقی لیان: حمید اکبری (دمام، تمپو و کاخن) حسین سنگسر (دایره و دم دم)، محمود بردک‌نیا (دمام و شیکر)، مرتضی پالیزدان (ضرب و دایره)، بهنام شهرکی (درامز پرگرامینگ و کیبورد)، محمد کبیری (همخوان)، آساره آستارکی (همخوان) و احمد قاید (همخوان).
