همواره نقدهای دوسویه‌ای از سوی اهالی فرهنگ و اهالی مجلس وجود داشته اما این نقدها و موضع گیری‌ها در طول یک سال اخیر به اوج خود رسیده و اوج این موضع گیری‌ها در عرصه سینما مشهود بود؛ کشمکشی که در ماجرای نامه نگاری کمیسیون فرهنگی برای عدم اکران هشت فیلم سینمایی به اوج خود رسیده و در همین راستا نیز برنامه هفت اقدام به برگزاری سلسله نشست‌هایی تحت عنوان بررسی سینمای اجتماعی نموده است.
به گزارش تابناک، در آخرین برنامه هفت که جمعه گذشته برگزار شد، رسول صدرعاملی کارگردان برجسته سینمای ایران به عنوان نماینده سینما و لاله افتخاری نماینده مجلس و دبیر کمیسیون فرهنگی به عنوان نماینده این کمیسیون حاضر شدند و در این میان دیالوگی رد و بدل شد که با یگ گاف بزرگ همراه شد. این دیالوگ از روز جمعه تاکنون در صفحات هنرمندان دست به دست می‌شود و آن دیالوگ چنین بود:
«-رسول صدرعاملی: خانم افتخاری شما چند تا فیلم دیدید؟ شما آخرین فیلمی که دیدید چی بود؟
-لاله افتخاری: من خیلی فیلم نمی‌بینم!
-رسول صدرعاملی: خیلی خب، دقیقا عرضم همین است، شما خیلی فیلم نمی‌بیند، ولی الان با من درباره سینمای ایران و اساسا بازدارندگی سینمای ایران صحبت می کنید!...»
روشن است این دیالوگ به این علت مورد توجه قرار گرفته و از میان حرف‌های به حق رسول صدرعاملی برجسته شده، که نشان می‌دهد دبیر کمیسیون فرهنگی مجلس به عنوان چهره‌ای که مستقیماً در توقیف هشت فیلم سینمایی از کارگردان‌های مطرح نقش داشته و در این باره نامه‌نگاری کرده، خیلی فیلم نمی‌بیند و آنقدر کم فیلم می‌بیند که ترجیح می‌دهد از آخرین فیلمی که به تماشایش نشسته است، ذکر نام نکند و به همین سادگی از این پرسش کلیدی گذر شود.
حقیقتاً چگونه می‌تواند با شناخت حداقلی و حتی عدم تماشای مستمر و متعدد آثار سینمایی، به همین سادگی به نقدهای بیادینی درباره سینما روی آنتن زنده تلویزیون پرداخت و علناً به تماشای اندک فیلم نیز اذعان کرد؟! چگونه می‌توان گروهی از فیلم‌ها را توقیف کرد و سپس این فیلم‌ها را در کمیسیون فرهنگی یا کمیسیون اصل نود تماشا کرد و سپس درباره‌اش قضاوت کرد؟ آیا چنین شیوه‌ای منطقی است و اساساً بر چه مبنا، فیلمی که توسط همه اعضای کمیسیون فرهنگی و یا کمیسیون اصل نود دیده نشده، نامه عدم اکرانش برای سازمان سینمایی ارسال می‌شود؟!
این نقد همواره وجود داشته که اعضای کمیسیون فرهنگی مجلس با وجود آنکه گاهی بیش از حد درباره یک یا چند فیلم یا تئاتر یا کتاب دغدغه‌مند می‌شوند، حتی به اندازه دوستداران تئاتر، سینما و موسیقی نیز به این برنامه‌ها نمی‌روند.
واقعا باید تاسف خورد