فرارو- ششم اسفند تولد هوشنگ ابتهاجِ شاعر (ه.الف.سایه) است. بدون شک «سایه»ی بلند او بر موسیقی معاصر قابل انکار نیست. سلیقه موسیقایی او در زمان مسئولیتش در رادیو موجب جذب جوانانی شد که حدود یک دهه بعد در بحبوحه انقلاب مسیر موسیقی ایرانی را عوض کردند.
تاسیس کانون موسیقی چاووش و حمایت از جوانانی با تلقی خاص از دگرگونی و انقلاب زمینه ساز خلق نوعی از موسیقی ایرانی شد که تا پیش از آن سابقه نداشت. هر چند تصانیف میهنی از زمان انقلاب مشروطه با آهنگسازانی چون عارف قزوینی و امیر جاهد سابقه داشت اما نوع سازبندی گروه موسیقی ایرانی بدون شک بی همتا بود.
تجربه چاووش تاثیر بسیار زیادی بر موسیقی سه دهه قبل گذاشته و گروه های بسیاری به این راه رفته اند. هر چند با فروکش کردن تب انقلاب، اعضای کانون هر یک به راهی رفتند و پی تجربه هایی غنایی تر را گرفتند اما اشعار ابتهاج همواره دست مایه تصانیف مختلف بوده است.
تازگی مضامین در اشعار او موجب شده تا خوانندگان بسیاری با غزل های او آواز بخوانند و آهنگسازان مختلفی بر اشعار او آهنگ بسازند. این روانی کلام حاصل تدقیق او در اشعار گذشتگان از جمله حافظ بوده است. حاصل این دقت انتشار تصحیحی از دیوان لسان الغیب است که به گفته اهل فن زیباترین تصحیح از آن میراث گرانبها بشمار می آید.
سایه متولد 1306 است این روزها او در شهر کلن آلمان در بستر بیماری به سر می برد. اما به گفته یلدا، دخترش، خوشبختانه حال او رو به بهبود است.
آنچه در ادامه می بینید بخشی از برنامه ای است که در سال 1997 به مناسبت 70 سالگی شاعر در آلمان برگزار شده است. در این برنامه مرحوم محمدرضا لطفی یار دیرینه سایه و محمد قوی حلم در کنار ایتهاج به همنوازی پرداخته اند.
