فرارو – زمزمه‌های تفکیک سازمان جوانان از وزارت ورزش روز به روز بلندتر می‌شود. این در حالی است که عمر زیادی از ادغام این دو سازمان نمیگذرد و نمایندگانی که با رویکرد مبتنی بر آزمون و خطا چهار سال پیش حکم به ادغام دادند اکنون به دنبال تفکیک هستند.
وزارت ورزش و جوانان در اواخر سال ۸۹ با ادغام سازمان متولی امور جوانان و سازمان تربیت بدنی تشکیل شد تا مجلسی‌ها بتوانند در مشکلات حوزه ورزش وزیر را مورد سوال قرار دهند. به عبارت دیگر نمایندگان تصمیم به ایجاد این وزارتخانه گرفتند زیرا نمی‌توانستند برای مشکلات بخش ورزش از رییس جمهور سوال کنند.
این ادغام در حالی صورت گرفت که مرکز پژوهش‌های مجلس و کمیسیون فرهنگی آن زمان موافق این تجمیع نبودند. به اعتقاد مخالفان این ادغام نباید انجام می‌شد زیرا با توجه به فرابخشی بودن مسائل مربوط به جوانان مسائلی که رسیدگی به آن از عهده هیچ یک از سازمان‌ها و وزارتخانه به تنهایی بر نمی‌آید، منحصر کردن مسائل جوانان در یک وزارتخانه لطمه‌ای جدی به تحقق اهداف و حل مشکلات آنان وارد می‌کرد.
با این حال گوش عدهای در مجلس به این حرف‌ها بدهکار نبود و حالا بعد از حدود ۴ سال شاهدیم که نه تنها به هدف پاسخگو کردن مسئولان ورزشی نرسیده بلکه بخش جوانان آن نیز کاملا مهجور مانده است.
مشکلات ادغام این دو سازمان پس از گذشت حدود ۴ سال مشخص شده و اکثر صاحبنظران و کار‌شناسان و حتی نماینگان مجلس نیز معتقدند این اقدام تصمیم نادرست و عجولانه بوده است.
اوایل امسال بود که محمود گلزاری، معاون ساماندهی امور جوانان وزیر ورزش و جوانان از مکاتبه با وزیر برای تفکیک حوزه جوانان و وزارت ورزش از یکدیگر خبر داد و به گفته مجلسی‌ها بررسی‌هایی در این خصوص در حال انجام است.
حسینی: تشکیل وزارت ورزش تصمیمی بر پایه جو بود
سید مرتضی حسینی، عضو کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی در گفت‌و‌گو با فرارو کنار هم قرار دادن وزارت ورزش و جوانان را یکی از اشتباهات مهم در ایجاد این وزارتخانه دانست و گفت: برخی با اشاره به ارتباطات تنگاتنگ جوانان و ورزش این دو حوزه را در کنار هم تعریف کردند اما همین امر باعث شد که مسایل دیگر جوانان مانند اشتغال، کار، تفریح، تحصیل و... دیده نشود.
وی در پاسخ به این سوال که آیا ایجاد این وزارت خانه توانست هدف پاسخگو کردن دولت در عرصه ورزش را محقق کند، گفت: نسبت به قبل کمی بهتر شده است اما نباید نادیده گرفت که در بخش ورزش فدارسیون‌ها خیلی بیشتر از وزیر نقش دارند. لذا نمی‌توان در مورد مشکلات فوتبال از وزیر ورزش سوال کرد.
حسینی با اشاره به اینکه در کمیسیون فرهنگی و با هماهنگی وزارتخانه طرح‌هایی برای تفکیک این دو حوزه از هم در دست بررسی است، گفت: مشکل اصلی این است که وقتی تحقیق و بررسی به عهده بخشی گذاشته می‌شود تا مبنای تصمیم گیری باشد، دقت لازم را به خرج نمی‌دهند و کوتاهی می‌کنند.
نماینده قزوین در واکنش به اینکه در زمان ایجاد این وزارتخانه مخالفت‌هایی از سوی مرکز پژوهش‌های مجلس و کمیسیون فرهنگی صورت گرفته بود،گفت: متاسفانه بعضا در مجلس جوسازی‌هایی شده و بر پایه آن تصمیم گیری می‌شود و به نوعی برخی تصمیمات بر پایه جو گرفته می شود.
وی در پاسخ به این سوال که آیا این مورد نیز از مورد تصمیم بر اساس جوسازی و بدون توجه به نتایج کار‌شناسانه بوده است، گفت: خیر، نمی‌خواهم این را بگویم اما به هر حال باید در زمان تصمیم گیری در مجلس به تحقیقات صورت گرفته و شرایط موجود توجه بیشتری شود.
حال باید دید که آیا با تبدیل شدن معاونت جوانان به سازمان جوانان و اختصاص بودجه مستقل به آن می‌توان مشکل را حل کند یا خیر؟!
مجلسی‌ها در حالی تفکیک جوانان از ورزش را راهکار خروج بخش جوانان از حاشیه این وزارتخانه می‌دانند که عده ای معتقد‌اند ستاد جوانان از ابتدا نباید به سازمان تبدیل می‌شد.
شاید بهتر باشد از قانون گذارن بخواهیم به سوالاتی مثل اینکه ضرورت شکلگیری این وزارتخانه چه بود؟ چرا قبل از ادغام کار کار‌شناسی نشد؟ و اینکه تا کی قرار است به شیوه آزمون خطا قانون گذاری کنند؟ و... پاسخ دهند.
قاضی زاده: کنار هم قرار گرفتن ورزش و جوانان اشتباه بود
امیرحسین قاضی‌زاده، سخنگوی کمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی در گفت‌و‌گو با فرارو به ایجاد این وزارت خانه اشاره کرد و گفت: در ساختار اجرایی کشور سازمان‌هایی مثل محیط زیست، گردشگری، حج و زیارت و... وجود دارد که مجلس برای اعمال نظارت بر آنها با مشکل مواجه است.
وی افزود: این سازمان‌ها زیر مجموعه یک وزارت خانه نیستند و اگر قرار باشد کسی در خصوص عملکرد آنها پاسخگو باشد ناگزیر هستیم که رییس جمهور را به مجلس فراخوانیم اما جایگاه و شان رییس جمهور مانع از این احضار می شود.
نماینده مشهد و کلات توضیح داد: مجلس وظیفه نظارت بر دولت را دارد و رییس جمهور علی رغم اینکه رییس دولت است اما موظف به پاسخگویی در این خصوص نیست بلکه هیات وزیران مسئول این امر است لذا شاهدیم که هر وقت یکی از این سازمان‌ها بحران ساز می‌شود عدهای طرح جای دادن آن در یک وزارتخانه را مطرح می‌کنند تا امکان سوال از وزیر مهیا شود.
قاضی‌زاده افزود: مشکلات موجود در عرصه ورزش سبب شد که این تصمیم در مورد آن گرفته شود و از آنجایی که به اعتقاد کار‌شناسان در حد و اندازه تشکیل وزارتخانه نبود، سازمان جوانان را نیز در کنار آن قرار دادند و به مشکلات موجود در هر یک از این دو بخش توجه نکردند.
وی ادامه داد: در بخش ورزش و پاسخگویی مسئولان اوضاع نسبت به گذشته خیلی بهتر شده است اما مشکلاتی هنوز باقی است که علت آن را باید ساختار اجرایی کشور جست‌و‌جو کرد. دخالت عملی دولت در این حوزه یکی از مشکلاتی است که باید آن را حل کرد زیرا دولت تنها نسبت به گسترش ورزش همگانی وظیفه دارد که باید از مسیر وزارت آموزش و پروش و شهرداری در جهت انجام این وظیفه حرکت کند.
عضو کمسیون اجتماعی مجلس در خصوص مشکلات حوزه جوانان نیز گفت: به اعتقاد من خود ایجاد سازمان جوانان نیز با اما و اگرهایی مواجه بود که با شکل گیری وزارت ورزش و جوانان به آن دامن زدیم.
وی افزود: ستاد جوانان که در دولت اصلاحات تبدیل به یک سازمان اجرایی شد قرار بود نقش سیاست گذاری و پیگیری داشته باشد و می‌توانست یک در قالب یک شورا مثل شورای عالی سلامت یا انقلاب فرهنگی باشد اما سازمان شدن آن باعث شد که عملا یک سازمان بیکار باشد.
به گفته وی، مسایل جوان همچون تحصیل، اشتغال، مسکن و... همه در حوزه وزارتخانه‌های دیگر تعریف شده است و با تبدیل این سازمان به بخشی از یک وزارتخانه به موازی کاری‌ها و افزایش سیاست‌های دوگانه دامن زده شد.
قاضی‌زاده با تاکید بر اینکه دولت‌ها بر اساس شعارهای خود و در جهت جلب حمایت افکار عمومی اقدامی انجام می‌دهند که نتیجه خوبی ندارد، گفت: مشکل اصلی در کشور ما این است که با آمدن هر دولت تغییراتی در حد و اندازه یک انقلاب اتفاق می‌افتد. در صورتی که باید از تجارت جهانی استفاده کرده و بدانیم که سیاست‌های کلی نظام نباید هر چهار سال تغییر کند.
این نماینده مجلس ادامه داد: مجمع تشخیص مصلحت با تبیین سیاست‌های کلی نظام این نقش را ایفا می‌کند اما تا زمانی که دولت‌ها به اجرای آن پایبند نباشند مشکل حل نمی‌شود و شاهد ادامه روش‌های آزمون و خطا هستیم.
به این ترتیب مشکل اصلی در گسست میان سیاست‌های اجرایی دولت‌ها و اصول و برنامه‌های حاکمیت است لذا مادامی که دولت و مجلس برای حفظ آزادی عمل خود این گسست را رفع نکنند نمی‌توان انتظار بهبود این روند را داشت.
هی میگن پولها چی شد . خوب زمانیکه الا بختکی میخواهیم کار کنیم نتیجه ای جز این نیست . اسم اینکار را هم گذاشته ایم خودکفایی . یک محصولی بی کیفیت تولید می کنیم و پول و سرمایه مردم را به باد می دهیم و تازه بعدش مصرف کننده هم که به فنا می رود و اسمش را گذاشته ایم تحقیقات . ما همه چیز را بر عکس می فهمیم .
نیاز به دشمن نداریم کارهای خودمان روی دشمن را سفید کرده .