ابراهیم گمبری، نماینده ویژه سازمان ملل متحد وارد برمه شده تا درباره بحران جاری این کشور با مقام های برمه ای گفتگو کند.
دیدار آقای گمبری از برمه در میان نگرانی فزاینده بین‌المللی از سرکوب شدید رشته تظاهراتی صورت می گیرد که در مخالفت با دولت نظامی برمه برگزار شده است.
درست قبل از ورود آقای گمبری، صدها فرد معترض بار دیگر به خیابان های رانگون ریختند و علیرغم حضور سربازان و نیروهای پلیس دست به تظاهرات زدند.
به گفته شاهدان عینی، چندین نفر نیز در این تظاهرات دستگیر شده اند.
احتمال می رود آقای گمبری مقام های برمه را متقاعد کند برای پایان دادن به رویارویی میان معترضین و ارتش، به راه های مسالمت آمیز روی بیاورند.
کاخ سفید گفته است باید به آقای گمبری اجازه داده شود با هر کسی که می خواهد از جمله سران ارتش و رهبران دینی دیدار کند.
در تحولی دیگر، برنامه خواربار جهانی سازمان ملل متحد، از مقامات برمه خواسته است محدودیت ها برای تحویل آذوقه به نیم میلیون نفر در فقیرترین مناطق برمه را لغو کند.
چندین کشور جهان خشونت های برمه را محکوم کرده و آمریکا تحریم های خود علیه این کشور را افزایش داده است.
واشنگتن ورود بیش از سی مقام دولت نظامی برمه به آمریکا را ممنوع کرده است.
یکی از سخنگویان وزارت خارجه آمریکا با اظهار این مطلب افزود مقام های دیگری که مسئول نقض حقوق بشر در برمه شناخته شوند نیز به این فهرست اضافه خواهند شد.
اما واکنش چین و روسیه به خشونت ها در برمه ملایم بوده است.
این دو کشور می گویند که تظاهرات برمه و نحوه برخورد دولت آن کشور با مخالفان یک موضوع داخلی است و نمی توان آن را تهدیدی علیه صلح و امنیت بین المللی محسوب کرد و در نتیجه، شورای امنیت حق دخالت در این موضوع را ندارد.
تظاهرات دو هفته اخیر راهبان بودایی در شهرهای بزرگ برمه این کشور را که تحت حاکمیت نظامیان قرار دارد، دستخوش خشونت های شدید کرده و در درگیری معترضین با نیروهای دولتی بیش از 10 نفر کشته شده اند.
جمعیت برمه حدود 55 میلیون نفر تخمین زده می شود که گرچه به گروه های قومی گوناگون تعلق داردند اما اکثر آنان پیرو دین بودایی هستند.
راهبان و راهبه های بودایی در برمه، که گفته می شود شمار آنان به حدود پانصد هزار نفر می رسد، ساکن صومعه هایی در نقاط مختلف این کشور هستند و عملا نقش روحانیون را برای مردم شهرها و روستاها ایفا می کنند.
اگرچه راهبان بودایی از درگیر شدن مسایل دنیوی، از جمله سیاست، منع شده اند اما در برمه به طور سنتی در امور سیاسی نقش داشته اند.
ظاهرا سابقه مداخله راهبان برمه ای در امور سیاسی به دوران حکومت بریتانیا بر این سرزمین باز می گردد که از سال 1886 تا زمان استقلال در سال 1948، برمه را در استعمار خود داشت.
حکومت استعماری در برمه با مقاومت و مخالفت مردم مواجه بود اما این مخالفت ها کمتر شکل اقدامات سازمان یافته به خود می گرفت.
از جمله مواردی که مخالفت با حکومت استعماری به شکلی سازمان یافته ابراز شد در جریان اعتراض راهبان به بی حرمتی بریتانیایی های ساکن برمه به فرهنگ و سنت های این کشور بود.
راهبان به خودداری بریتانیایی ها از بیرون آوردن کفش خود هنگام دیدار از محل های مذهبی بوداییان معترض بودند و این اعتراض در سال 1919 به شورش های گسترده در شهر مندلی، از مراکز اصلی آموزشی بوداییان، منجر شد که به "واقعه کفش" شهرت دارد.
راهبان بودایی در جریان مبارزه برای کسب استقلال نیز با مردم این کشور همراهی کردند. برمه از سال 1962 تحت حکومت نظامیان قرار دارد و همزمان مبارزه مردم برای استقرار نظام دموکراتیک در این کشور ادامه داشته است.
راهبان بودایی گاه در این مبارزات نقشی موثر ایفا کرده اند و به عنوان مثال، گفته می شود که در جریان سرکوب تظاهرات گسترده سال 1988، در میان بیش از سه هزار نفری که به دست نیروهای دولتی کشته شدند تعدادی راهب بودایی نیز دیده می شدند.
تظاهرات کنونی نیز با اعتراض راهبان نسبت به افزایش بهای سوخت آغاز شد و برخورد خشونت آمیز نیروهای دولتی با آنان، راهپیمایی های بعدی را در پی آورد و مردم عادی نیز به تدریج به این اعتراض ها پیوستند.
