فرارو- با گذشته یک ماه از زلزله ۷.۸ ریشتری این کشور، مردم هنوز زیر سایه ترس و نگرانی زندگی می کنند.
زلزله ۲۵ ماه آوریل و همچنین لرزش دیگری در ۱۲ می به کشته شده بیش از ۸۷۰۰ نفر و زخمی شدن ۱۶۸۰۰ تن انجامید.
صدها خانواده هنوز در پناهگاههای رو باز زندگی می کنند بدون آنکه حتی از یک چادر برخوردار باشند.
یک فرشنده می گوید: «ما هنوز در یک پناهگاه پلاستیکی مانده ایم. حتی یک چادر نداریم، حتی آنهایی که توسط دولت توزیع شده بدست ما نرسیده است. ما هنوز می ترسیم و نگران هستیم و مطمئن نیستیم که این وضعیت چند ماه دیگر ادامه خواهد داشت.»
این زلزله نه تنها خانه ها و ساختمان های اداری از جمله مدارس زیادی را تخریب کرد بلکه تعداد زیادی از میراث فرهنگی و معبدهای قدیمی را ویران ساخت. با اینحال تلاش های زیادی می شود که کودکان بتوانند به روال عادی آموزش باز گردند.
دولما، دانش آموز می گوید: «همین تازگی ها بود که از وضعیت کلاس درسمان شکایت کردیم. اما حالا واقعا دلم برای کلاسمان تنگ شده. من حاضرم هر کاری بکنم تا کلاس هایمان دوباره شروع شود. دلم برای تکالیف مدرسه و معلم هایمان تنگ شده است. دلم برای همه چیزهایی که در کلاس برای یادگیری استفاده می کردیم تنگ شده است.»
از سوی دیگر نپال فقیر و آسیب پذیر که از زخم های زلزله آسیب های بسیار دیده با فصل بارندگی روبروست. بارندگی و سیل هایی که به رانش زمین در امتداد یک رودخانه در شمال غرب نپال انجامیده و باعث شده که هزاران نفر از مردم، خانه هایشان را تخلیه کنند. عکس های رویترز از نپال یک ماه پس از زلزله را در زیر می بینید.
