یادداشت دریافتی- نیما بابا زاده؛ زماني كه صحبت از كيفيت خودروها و ايمن بودن آن مطرح مي شود همواره چندين سازمان عريض و طويل را متصدي در ذهن مخاطب پديد مي آيد و اين سازمان ها با ارزيابي و سنجش دقيق خود هميشه آلارم هاي تقريباً درستي با توجه به پارامترها و اطلاعات موجود به مصرف كننده ارائه مي كنند.
هر چند كه بر جداول كيفي منتشره در سالهاي گذشته نيز انتقاداتي همچون مقايسه نادرست بنز و پرايد در يك جدول با توجه به تفاوت فاحش اين دو خودرو هم وارد بوده است اما در هر حال مصرف كننده مي توانست براحتي از چند و چون كيفي خودروها بدون حتي استفاده از اين خودرو ها اطلاع كسب كند.
اما بياييم از زاويه ديگر به مقوله ايمني و يا كيفيت رانندگي و خودروها نگاه كنيم. همه مي دانيم كه ايران يكي از صدرنشينان تصادفات در جهان است و اين مساله با توجه به عوامل مختلفي همچون خودروهاي سواري، راه هاي بي كيفيت و خطاهاي انساني گستردگي زيادي را براي كاهش كسب رتبه هاي اصلي تصادفات را در بر دارد.
ضمن تاكيد بر دو عامل خودرو و راه هاي كشور كه در تصادفات نقش قابل توجهي دارند اما انگار تا امروز يا عزم جدي براي توجه به نكته مهم و بسيار تاثيرگذار خطاي انساني وجود نداشته است و يا عرضه هاي فرهنگي و بازدارنده به اندازه اي نبوده است كه بتواند كاهش قابل توجهي در تصادفات ايجاد كند. چراكه هنوز هم در بسياري از خبرها آنچه كه عامل اصلي تصادف عنوان مي شود را خطاي انساني تشكيل مي دهد.
حالا زماني است كه بايد كمي هم به خطاهاي انساني و اشتباهات رانندگي و در نهايت كيفيت رانندگي خود فكر كنيم. شايد پر بيراه نباشد كه ما هم سازماني خود ساخته براي كيفيت رانندگي خود در نظر بگيريم و رانندگي خود را در يك جدول كوچك با معيارهاي مختلف بررسي كنيم.
مي توانيم در اين سنجش كيفي پارامترهايي همچون خودخواهي، توجه به رعايت قوانين، نگاه درست به خودرو و بسياري از عوامل را در نظر بگيريم و به آن نمره دهيم. و ببينيم كه آيا ما هم همانطور كه از خودرو انتظار كيفي داريم و آنها را دسته بندي مي كنيم خودمان در چه سطح كيفي در رانندگي قرار داريم؟
پس بهتر است كمي فكر كنيم كه آيا خودمان راننده اي با كيفيت هستيم و كفايت رانندگي را داريم يا خير؟ براي يك راننده با كفايت فرقي نمي كند كه راكب پرايد باشد يا پورشه او مي داند كه براي رانندگي نه فقط خودرو بلكه هوش و احتياط هم نياز است.
حال بايد به اين فكر كرد كه ما چقدر مي توانيم در كاهش تصادفات تاثير گذار باشيم و چگونه مي توانيم پيامي مهم در حوزه تصادفات را به هم منتقل كنيم. بهتر است تا دير نشده ما هم براي خود ارزيابي پديد آوريم و خود را در آن دسته بندي كنيم. شايد بتوان از همين طريق قدمي هرچند كوچك در كاهش تصادفات برداريم.
