آداب و رسوم و سبک پوشش هر منطقه‌ای در این جهان پهناور متفاوت است. در برخی مناطق افراد بسیار پایبند رسوم گذشته بوده و در برخی کشورها نیز رسوم پیشینیان به دست فراموشی سپرده شده است. البته این تغییرات فقط در مورد آداب و رسوم نبوده و در این میان پوشاک افراد نیز دستخوش تغییرات شده و همراه با انسان پیشرفت کرده است، به همین دلیل لباس پیشرفته و جدید "مد روز" نامیده می‌شود.
به گزارش ایسنا و به نقل از جیپسی نینجا، تقریبا تمامی فرهنگ‌ها دارای لباس منحصربه‌فرد خود هستند و هریک از آنها نماد و معنای خاص خود را دارند. این سنت‌های ابتدایی موجب درک بهتر از فرهنگ منطقه و شکل‌گیری لباس‌های منحصربه‌فرد و خاص می‌شود.
برخی از آداب و رسوم و پوشاک برخی از کشورها کاملا شناخته شده است. به عنوان مثال لباس سنتی مردم هند در بیشتر نقاط جهان شناخته شده است و برخی کشورها نیز دارای آداب و رسوم و پوشاک عجیب و غریب هستند که در ذیل به آنها اشاره می‌شود:
مالی
قبیله 400 هزار نفره دوگان، از قبایل بومی در غرب آفریقا لباسی خاص با منشا مذهبی دارند. مردمی که در میان تخته‌سنگ‌های باندیگورا نزدیک شهر تیمبوکتا زندگی می‌کنند تحت تاثیر هنرمندان قرن بیستم همچون پیکاسو، براخ و مکتب کوبیسم هستند.
در این منطقه مراسم مذهبی زیادی که برای بیگانگان مرموز است برپا می‌شود. در این مراسم از ماسک‌های مختلف استفاده شده و برخی از این ماسک‌ها حدود 6 متر بوده و از چوب‌های حکاکی شده و شاخه‌های درختان ساخته شده‌اند. این ماسک‌ها به طورماهرانه‌ای زینت شده و بسیار سنگین هستند. اعضای قدرتمند قبیله ماسک را با دندان نگه داشته و سپس آن را به اطراف حرکت می‌دهند. این مراسم هر 60 سال یکبار برگزار می‌شود و زمان برپایی مراسم بعدی سال 2027 است.
جزیره ساردینیا ایتالیا
جشنواره Boe di Ottana در شهر اوتانا یکی از جزایرساردینیا در ماه‌های بزغاله و گاو نر در بیابان‌ها برگزار می‌شود. آغاز این مراسم از زمان رومیان بوده است. در این مراسم مردان ماسک‌های با شاخ‌های این حیوانات بر سر می‌گذارند.
در همین حال روستائیان صورت خود را با ماسک‌های تیره می‌پوشاننده می شوند.
اتیوپی
زنان قبیله مورسی در روستای اومو در جنوب اتیوپی با جمعیت 10 هزار نفره مراسم خاصی برای دختران 15 ساله دارند. دختران در این سن لب پایین خود را شکافته و با تکه چوبی در داخل شکاف لب خود را باز نگه می‌دارند.این چوب تا زمان بهبود لب داخل شکاف باقی می‌ماند و سپس بشقاب‌های سفالی بزرگ و بزرگ‌تر جایگزین چوب می‌شوند تا این شکاف 12 سانتی‌متر شود.
با وجود درد زیادی که این اقدام عجیب دارد اما دختران و زنان این قبیله مشتاق این روش هستند. دختران و زنان این قبیله به آرایش خود اهمیت زیادی داده و حتی برای تزیین موهای خود از اشیا ساخته شده با شاخ‌های حیوانات، دانه‌های ذرت و دیگر اشیا استفاده می‌کنند.
مغولستان
زندگی چادرنشینی، تغییرات سریع دما، طوفان شن و کولاک‌های گاه و بیگاه در مغولستان شرایط سختی را برای ساکنان این منطقه ایجاد می‌کند .حتما تصور می‌کنید در این اوضاع دشوار مردم دیگر فرصتی برای فکر کردن به سبک‌های مختلف پوشاک ندارند، اما تصور شما اشتباه است. چون مردم مغولستان عاشق شیک بودن هستند. لباس این افراد شامل جیب‌های مخفی و فضاهایی برای قراردادن وسایل خود است.
اساس تمامی لباس مغولان deel است که گاهی به عنوان پتو و چادر نیز استفاده می‌شود. البته استفاده از آن به موقعیت و آب و هوا بستگی دارد. زنان و مردان مغولی همیشه از کمربند ابریشمی استفاده می‌کنند. این کمربند فقط برای زیبایی نبوده بلکه مکان نگهداری چاقو و تپانچه در زمان اسب‌سواری است. پوتین‌ها نیز مناسب اسب‌سواری ساخته شده و کلاه‌ها نیز با توجه به جنس، سن، قبیله و مراسم متفاوت هستند و بیش از 100 نوع کلاه مختلف وجود دارد.
پاپوآ گینه نو
بیش از 45 هزار سال پیش اولین افراد به این منطقه پا نهادند. آنان در قبایل مختلف در سراسر جزیره زندگی می‌کردند و هزار سال درگیر جنگ و جدال داخلی بودند. یکی از این قبایل با نام Huli Wigmen تحت تاثیر و ارعاب دشمنان صورت‌های خود را زرد کم رنگ، سفید و قرمز کرده و کلاه‌گیس‌هایی داشتند که استادانه با موهای خود ساخته و با مواد بومی منطقه به صورت رنگی در می‌آوردند.
صلح مفهومی بیگانه برای این قبیله است و مردان نقش مهمی در این قبیله دارند و در زمان نوجوانی تا میانسالی مراحل سخت بسیاری را پشت سر می‌گذارند. در اینجا ورود به بزرگسالی به معنای ترک منزل و رفتن به مدرسه به مدت سه سال است و طی این زمان پسران هیچ ارتباطی با بیرون نداشته و به نظر آنان مرد فقط باید در میدان جنگ و شکار باشد.
مواظبت از مو نیز مهم‌ترین فعالیت این قبیله است و کارشناسان مذهبی از موی پسران مراقبت کرده و آن را با آب مقدس شسته تا محکم و بلند شوند. این افراد حدود 18 ماه زمان خواب سر خود را در جای مخصوص قرار داده تا موها به صورت قارچی رشد کنند. رئیس قبیله نیز باید شجاعت خود را در نبرد ثابت کرده تا از طرف افراد قبیله تایید شود و ظاهر ترسناک در این مورد بسیار کمک‌کننده خواهد بود.
ترکیه
چرخش درویشی یکی از شاخه‌های فرقه مولویه بوده و قسمتی از سنت‌های صوفی محسوب می‌شود. این روش در سال 1273 ارائه شده و منسوب به مولوی است. از نظر صوفیان چرخش یکی از راه‌های نزدیک شدن به خداوند است. این حرکات بر اساس قوانین طبیعی بوده و تلاش برای ارتباط با قدرت بالاتر و هماهنگ شدن با چیزهای اطراف آنان است. این حرکات توسط مردان با لباس سفید بلند انجام می‌شود.
هند
هند یکی از کشورهای قدیمی جهان با فرهنگ پهناور و میراث مذهبی است. هر قسمت کوچک این شبه قاره دارای فرهنگ‌های مختلف، عبادتگاه‌های مختلف و آیین‌های متفاوتی است. کاتاکالی نوعی هنر نمایشی از ایالت کرالا در جنوب هند است و قدمت آن به قرن 17 برمی‌گردد. این قبیله حرکات موزون درام معروف، لباس محلی مخصوص و آرایش خاص دارند.
این نمایش مذهبی بوده و صحنه نمایشی کتاب مقدس هند را به تصویر می‌کشند. این مراسم از بعدازظهر آغاز شده و تا آخر شب ادامه دارد. تمامی این نمایش‌ها توسط مردان انجام شده و حتی مردان با لباس و آرایش زنانه در این نمایش ایفای نقش دارند. این رسم بسیار پیچیده بوده و آرایش آنان به راحتی با ماسک اشتباه گرفته می‌شود. هر رنگ معنی مخصوص خود را دارد. به عنوان مثال رنگ قرمز نیت شیطانی محسوب می‌شود. در این حرکات موزون همچون رقص هندی‌ها از حرکات دست بیشتر استفاده می‌شود.
بلغارستان
هر منطقه از این کشور رسم و رسوم مختلفی دارد. این افراد روز اول هر سال به شهر بانسکو در جنوب غرب بلغارستان آمده و سال جدید را جشن می‌گیرند. این افراد با پوست بز کلاه یک و نیم متری تهیه کرده و به پایکوبی مشغولند و این زمان بهترین رویداد برای افراد بلغاری است.
میانمار
این مردم با اصالت مغولی از قبیله Padaung به میانمار نزدیک مرز تایلند مهاجرت کردند. این قبیله حدود 50 هزار نفر بوده و در چند روستا و جنگل نزدیک رودخانه سالوین زندگی می‌کنند. این افراد به ندرت خارج از محدوده خود قدم نهاده‌اند.
آنچه در مورد این قبیله تعجب برانگیز است جواهرات غیر معمول زنان قبیله است. دختران پنج ساله به بالا حلقه برنز در دور گردن دارند که نماد زیبایی و مقاومت آنهاست. این حلقه‌ها به تدریج باریک‌تر شده و تعداد بیشتر این حلقه‌ها نشان شان و مقام بالاتر فرد است. البته منشا این رسم بدرستی مشخص نیست اما نمادی از اجتناب از برده‌داری است.
هرچند این حلقه‌ها سپری در برابر حمله ببرهای شمال چین است، اما این حلقه‌های هم اندازه برای این افراد ناخوشایند بوده و با گذشت زمان تنگ‌تر شده و برای زنان خطر خفگی به همراه دارد. اگر زنی به همسرش خیانت کند حلقه‌های گردن وی را برداشته و تنبیهی برای زنان خیانتکار محسوب می‌شود.
نامیبیا
مردم هرو که اصلیت آنها مشخص نیست در نامیبیا و بوتسوانا زندگی می‌کنند. این گروه معتقدند که در قرن 16 از افریقای مرکزی به این مکان مهاجرت کرده‌اند. این مردم نیمه عشایر هنوز از دوران مستعمراتی اروپا رنج می‌برند.
زمانی که افریقا در قرن 19 بین قدرت‌های اروپایی تقسیم شد آلمان بر نامیبیا تسلط یافت و هرو عامل تبعیض و شکنجه توسط مهاجران و افراد بومی شد. با وجود همه این موارد آنان موفق به حفظ آداب و رسوم خود شدند.
زنان قبیله در این زمان با تبلیغات گسترده پوشاک اروپایی لباس‌های بلند تیره بر تن کردند، اما بعد از مدتی کوتاه سبک افریقایی یعنی لباس‌های رنگارنگ و سرپوشی نوک‌تیز جایگزین شد. یکی از سنت‌های این قبیله " رقص گاو" است که شامل کوبیدن پاها به زمین و بلند شدن گرد و خاک است.
