حمید نجف؛ در عصر ارتباطات، با رشد چشمگیر تجهیزات ارتباط جمعی همچون روزنامه‌های الکترونیکی، رادیو‌های محلی، شبکه‌های متعدد تلویزیونی داخلی و ماهواره‌ای و همچنین شبکه‌های اجتماعی مجازی انتقال اطلاعات و تبادل افکار و عقاید بسیار سهل و آسان شده است.
حجم بالای اخبار و اطلاعات و سرعت شگفت‌انگیز انتقال آن به قدری است که گاهی اذهان بعضی از رسانه‌ها و حتی مخاطبان عام را نیز از تجزیه و تحلیل و پرداختن به بسیاری از موضوعات و چالش‌های حیاتی پیرامونی باز می‌دارد.
چالش‌های که اخبار آن معمولا قربانی رخدادهایی میشود که جز اتلاف انرژی عایدی دیگری ندارد، در این دنیای متراکم از اطلاعات گاهی اصل قربانی فرع میشود و زمان دستخوش موضوعات بی ارزش روزمره می‌گردد.
در این اوضاع مغشوش حفظ رسالت اصلی رسانه تنها با تدبیر، برنامه ریزی و اولویت‌بندی اخبار میسر است، مدیران رسانه فارغ از هر نوع گرایش سیاسی و اعتقادی و حتی نیاز‌های مالی موظفند بخش از انرژی خود را متمرکز بر موضوعاتی نمایند که خود نیز به نوعی درگیر آن هستند.
موضوعات بسیار مهمی همچون تلفات ۱۶۰۰۰ نفری ناشی از سوانح رانندگی سوژه‌ای نیست که بتوان آن را با مماشات نادیده گرفت و یا اینکه به ابزاری برای تسویه حساب شخصی یا سیاسی بدل نمود، این رفتار اصحاب رسانه و کم توجهی آنان نسبت به موضوعات این‌چنینی شایسته رسانه‌های این کشور نیست.
اینکه مدیران رسانه برای از سر باز کنی مسئله با اعزام یک خبرنگار گه‌گاهی گریزی به این موضوع بزنند و مطلب را در لابه لای صفحات داخلی سایت یا روزنامه خود گم کنند به هیچ عنوان قابل پذیرش نیست اگر به نقش اساسی رسانه‌ها در بسیج توده‌ها ایمان داریم باید به شکلی ویژه وارد عمل شویم، اگر بر این باوریم که رفع این چالش ملی نیازمند عزم ملی است باید بر اساس رسالت تعریف شده خود گام برداریم.
بدون شک نقش برجسته رسانه در کاهش تلفات سوانح رانندگی زمانی محقق میشود که بدون ادعا و اختلافات سیاسی و نظری تمامی رسانه‌های ما بصورت جدی به این موضوع ورود کنند و با اتحاد و همدلی افکار عمومی را متوجه این مشکل نمایند.
اصحاب رسانه نباید اجازه دهند که اخبار و وقایع مهم در میان حجم انبوه داده‌ها گم شود و بعضی چالش‌های حیاتی، نیامده روانه بایگانی‌ها شود.
به هر حال شاه کلید اساسی برای همراه کردن مردم و مسئولان در دستان توانمند رسانه‌های جمعی است و این رسانه‌ها برای اثر بخشی چاره‌ای جز وحدت کلمه ندارد.
اگر یک روز صبح نیمی از صفحه اول تمامی روزنامه‌ها به رنگ مشکی در بیاید چه میشود؟
یا رسانه ملی با ایجاد تایمری در گوشه صفحات نمایشی خود آمار لحظه‌ای از تعداد تلفات را درج نماید چه اتفاقی می‌افتد؟
می‌بینید که برای رسانه‌های ما عمل زیاد سخت نیست، اما چرا صورت نمی‌گیرد برای این است که دغدغه‌های بالاتری برای آنان وجود دارد و یا اینکه فعلا این پروژه برای آنان اولویت اول نیست.
کاش رسانه‌های ما روزی ضمن توجه به عمق فجایع اطراف نه صرفا برای رفع تکلیف بلکه جهت مبارزه ریشه‌ای با مشکلات آستین بالا بزنند و به شکلی جدی و هماهنگ به کمک مردم بشتابند، کاش نقش حیاتی و رسالت اصلی خود را دریابند و این نقد کوچک را جدی بگیرند.
