متاسفانه جو عمومی و به وجود آمده سرشار از یاس و ترس و ناامیدی است.سخنان نسنجیده هم عامل تشدید آن است. جامعه امروز واقعا تشنه شادی و امید است. ما روزهای موشک باران و جنگ را دیده ایم. البته شاید خیلی شبیه به هم نباشد ولی روحیه ها در آن زمان که کمبود و بمب و موشک بر سرمان سایه انداخته بود خیلی بالاتر بود.
الان هجوم مردم با خودروها و سرگردانی در خیابان یا در پارک و خیابان شب را به صبح رساندن حاکی از ترس و یاس است. هشدارها را به مسوولین بدهید و از ایشان بازخورد بخواهید از هفته پیش تا الان چکار پیشگیرانه ای انجام شده؟صدا و سیما و رسانه ها برای آرام سازی اذهان مردم چه کردند؟چرا به روحیه دادن و شاد کردن مردم عصبی و خسته اهمیت داده نمی شود؟یعنی واقعا یک شهر نه میلیونی محکوم به مرگ و در انتظار اجرای حکم اعدام هستیم؟ روحیه دادن و همبستگی مردم هیچ اولویتی ندارد؟شهروندان هر روز عین زامبی ها آواره کوچه و خیابانند و رسانه ها و مسوولین هم در سیاه و هولناکتر نشان دادن وضعیت از هم سبقت می گیرند.به این حرفها بیایید کارهای موثر و مثبتی را که انجام داده اید بیان کنید. اصلا کاری کرده اید؟؟
چرا زلزله میاد مردم میریزن تو خیابون بنزین میزنن؟ یعنی فکر میکنن بعد زلزله میشه با ماشین جایی رفت؟ در شرایط عادی هم خیابانهای تهران قفل میشه دیگه زلزله بیاد با این مردم فهیم هیچ کس تا یک هفته نمی تونه با ماشین تو خیابون تکون بخوره. کاش این چیزها رو به مردم یاد میدادید.
الان هجوم مردم با خودروها و سرگردانی در خیابان یا در پارک و خیابان شب را به صبح رساندن حاکی از ترس و یاس است. هشدارها را به مسوولین بدهید و از ایشان بازخورد بخواهید از هفته پیش تا الان چکار پیشگیرانه ای انجام شده؟صدا و سیما و رسانه ها برای آرام سازی اذهان مردم چه کردند؟چرا به روحیه دادن و شاد کردن مردم عصبی و خسته اهمیت داده نمی شود؟یعنی واقعا یک شهر نه میلیونی محکوم به مرگ و در انتظار اجرای حکم اعدام هستیم؟ روحیه دادن و همبستگی مردم هیچ اولویتی ندارد؟شهروندان هر روز عین زامبی ها آواره کوچه و خیابانند و رسانه ها و مسوولین هم در سیاه و هولناکتر نشان دادن وضعیت از هم سبقت می گیرند.به این حرفها بیایید کارهای موثر و مثبتی را که انجام داده اید بیان کنید. اصلا کاری کرده اید؟؟