روزنامه سازندگی نوشت: «رسول خادم بیانیه دوم را داده؛ نه تنها از مواضع در بیانیه اول عقب‌نشینی نکرده که با جدیت بیشتری دنبال مطالباتش را دنبال می‌کند. او آخر هفته گذشته از ریاست فدراسیون کشتی استعفا داد و دلیل استفعا بی‌توجهی مدیران ارشد ورزش به دغدغه‌هایی بود که برای روز‌های آینده کشتی داشت، اما استعفای خادم که هنوز کسی با آن موافقت نکرده، ارتباط خادم با کشتی را قطع نکرده. او هنوز هم مصرانه به دنبال حل مشکلات کشتی است. اما داستان چیست؟ خادم چرا استعفا داد؟ مشکل او چیست که با استعفا هم حل نشده و دو بیانیه را به همراه داشته.
موضوع بر سر رقابت با ورزشکاران رژیم اشغالگر است؛ ماجرایی که تازگی ندارد، اما باعث شده تا کشتی ایران با مشکلات جدی روبه‌رو شود. از سال ۱۹۸۳ که بیژن سیفی‌خانی برای آخرین بار با کشتی‌گیری از اسرائیل روی یک تشک رفت، کم نبوده‌اند کشتی‌گیرانی که مسابقات قهرمانی جهان و حتی مدال‌های این مسابقات را به خاطر حضور نماینده‌ای از اسرائیل دست داده‌اند. در همه این سال‌ها کشتی‌گیران ایران با بهانه‌های مصدومیت، مسمومیت و بیماری از رقابت با اسرائیلی‌ها سر باز زده‌اند؛ ترفندی که به ادعای رسول خادم دیگر جوابگو نیست، این ترفند در مسابقات زیر ۲۳ ساله‌های جهان جای خود را به جمله معروف «علیرضا باید ببازی!» داد و کشتی ایران را تا مرز تعلیق پیش برد.
ماجرای علیرضا کریمی را همه می‌دانند. کشتی‌گیر ۹۶ کیلوگرم ایران در مسابقات جهانی با اختلاف از کشتی‌گیر روسی جلو برد، اما پیروزی غیر منتظره نماینده اسرائیل در مقابل کشتی‌گیر آمریکایی، حمیدرضا جمشیدی، مربی او را مجبور کرد کنار تشک فریاد بزند: «علیرضا باید ببازی!» در دور بعد علیرضا مجبور می‌شد با اسرائیل کشتی بگیرد. فریاد‌های جمشیدی و باخت مشکوک کریمی بهانه‌ای شد برای اتحادیه جهانی کشتی، کمیته بین‌المللی المپیک و اسرائیل تا پیگیر ماجرا شوند، این پیگیری به محرومیت شش ماه کریمی و دو ساله جمشیدی ختم شد و اگر عضویت رسول خادم در هیات رئیسه اتحادیه جهانی نبود، تعلیق کشتی ایران، جای این محرومیت‌ها را می‌گرفت.
خادم بعد از این اتفاق از مدیران ارشد ورزش ایران خواست تکلیف را یکسره کنند؛ یا راهکار جدیدی را برای رقابت ورزشکارانی ایرانی با اسراییلی‌ها پیشنهاد دهند یا همه در هزینه‌های کنار کشیدن ورزشکاران از مسابقات سهیم باشند. هشدار خادم برای مهر ماه سال آینده است، روز‌هایی که کشتی ایران در هشت مسابقه جهانی باید حاضر شود و در همه این مسابقات نمایندگانی از اسرائیل حاضر هستند، با توجه به حساسیت‌هایی که اتحادیه جهانی کشتی و کمیته بین‌المللی المپیک در این موضوع دارند، با اولین انصراف کشتی‌گیران ایرانی از مسابقه دادن با اسرائیلی‌ها می‌تواند کشتی ایران را با محرومیت‌های سنگینی روبه‌رو کنند.
هشدار خادم با واکنش‌های جدی روبه‌رو نشده، مسعود سلطانی‌فر، وزیر ورزش به گفتن این که «موضعی ندارم» بسنده کرد و رضا صالحی امیری، رییس کمیته ملی المپیک هم فقط مدعی شد که از خادم حمایت می‌کند، اما بعید است صالحی او را در این تنش‌ها تنها بگذارد. صالحی در روز‌های آغازین حضور حسن روحانی در دولت، سرپرست وزارت ورزش شد و در اولین اقدامات خادم را برای سرپرستی فدارسیون کشتی انتخاب کرد. همفکری سیاسی و اعتقاتی این دو دلیلی شده تا همه مطمئن باشند صالحی اگر علنی هم حمایت نکند، پشت پرده حامی اصلی او است.
حمایت همه پشت سر خادم
خادم روز‌های آخر هفته پیش از ریاست فدراسیون استعفا داد، بعد از او اعضای شورای فنی، روسای هیات‌های کشتی و افراد دیگری که در کشتی و فدراسیون مسوولیتی داشتند، از سمتشان کناره‌گیری کردند. در این چند روز جامعه کشتی به جز یک نفر، عباس جدیدی، همه از خادم حمایت کرده‌اند، حق را به او داده‌اند. همه اعتقاد دارند اگر خادم حرفی می‌زند و چیزی می‌خواهد فقط به خاطر کشتی است. منصور برزگر گفت: «خادم از بلاتکلیفی‌ها خسته شده بود.» ابراهیم جوادی تاکید کرد: «نباید خادم را تنها گذاشت.»
و علیرضا حیدری هم که زمانی منتقد اول خادم بود، حالا نقش حامی اصلی را دارد: «خادم نگفته که باید با ورزشکاران اسرائیلی مسابقه بدهیم، از متولیان خواسته با مذاکره مستقیم با کمیته بین‌المللی المپیک و استفاده از ظرفیت دیپلماسی سیاسی و ورزشی این موضوع را حل کنند.» ورزشکاران هم حامی رسول هستند، نمونه‌اش حسن رحیمی است که بیانیه داده و بیانیه‌اش را با این جمله شروع کرده: «ای کاش مواضع رسول خادم که زبان مشترک همه قهرمانان ورزشی و ملت ایران است به درستی تعبیر شود تا تصمیم‌گیرندگان در این خصوص مسیر روشن و درستی را در مواجهه با این سیاست اتخاذ کند.» افکار عمومی هم همراه خادم شده‌اند و در فضای مجازی خادم قهرمان ملی مردم شده و هشتک حمایت از خادم به راه افتاده.
جدیدی و یزدانی‌خرم به دنبال ریاست؟
اما خادم مخالفانی هم دارد. در کنار نظامیانی که هر گونه رابطه با اسرائیل را رد می‌کنند، دو چهره ورزشی هم منتقد خادم هستند؛ عباس جدیدی و محمدرضا یزدانی خرم. انگیزه جدیدی مشخص است. او در انتخابات ریاست فدراسیون بدون این که یک رای داشته باشد، از خادم شکست خورد. جدیدی که فرصت را برای بازگشت دوباره خودش مناسب می‌بیند، دست روی مساله‌ای گذاشته که فکر می‌کند برای افکار عمومی حساسیت ایجاد می‌کند. او در بیانیه‌ای که جمعه شب منتشر کرد، مدعی شد اولین کسی که برای مسابقه ندادن با اسرائیل تویوتا گرفت، امیررضا برادر رسول بود. جدیدی یک سوال هم از خادم پرسیده این که چرا شش سال پیش که به فدراسیون آمد، مساله کشتی گرفتن با اسرائیلی‌ها را مطرح نکرد؟
یزدانی‌خرم هم در روز‌هایی که ریاست فدراسیون کشتی را به عهده داشت، تقریبا همین حرفی را که امروز خادم می‌زند، زده بود، او شهریورماه سال ۱۳۸۹ در گفت‌وگو با شبکه خبر ادعا کرده بود بود، به علی سعیدلو، رییس وقت سازمان تربیت بدنی نامه داده تا درباره رویارویی با اسرائیلی‌ها تعیین تکلیف کند: «سعیدلو به ورزش اشراف کامل دارد. فرستادن نامه ضرورتی انکارناپذیر بود. اگر طالب نعمت‌پور با اسراییل مسابقه می‌داد، می‌توانستیم دوم شویم.» یزدانی‌خرم آبان ماه ۱۳۹۶ هم به روزنامه اعتماد گفته بود: «وقتی ورزشکار با قرعه اسراییل برخورد می‌کند و تمام تلاش‌های خود را بر باد رفته می‌بیند، حق دارد ناراحت شود، از همین رو باید چاره‌ای اندیشید.».
اما یزدانی‌خرم ناگهان عوض شد و بعد از استعفای خادم اظهار نظر متفاوتی کرده: «اگر مبارزه کنیم، به آنها رسمیت داده‌ایم. در گذشته ورزشکاران ما راهش را بلد بودند. از پزشک، نسخه می‌گرفتند. یا دستشان را گچ می‌گرفتند. ما نمی‌توانیم به خون شهدا خیانت کنیم. اگر با اسراییلی‌ها مسابقه دهیم، چطور جواب خانواده شهدا را بدهیم؟ این که می‌گویند [رسول خادم]شورای عالی امنیت ملی رسماً موضع ما را اعلام کند، موضوعیت ندارد.». با این موضع جدید پیش‌بینی می‌شود یزدانی خرم خودش را برای حضور دوباره در ورزش آماده می‌کند و چه جایی بهتر از کشتی.
وزارت ورزش خادم را رییس می‌داند
امیررضا خادم، علیرضا حیدری و حمید گرشاسبی سه گزینه‌ای هستند که برای ریاست فدراسیون کشتی مطرح شده‌اند. سکوت وزارت ورزش و مطرح شدن این گزینه‌ها، این شائبه را ایجاد کرده است که وزارت ورزش استعفای خادم را پذیرفته و به دنبال جایگیزین او است. مازیار ناظمی، مدیر روابط عمومی وزارت ورزش در گفت‌وگو با سازندگی، این شایعات را رد می‌کند: «ما به خادم گفته‌ام که استعفایش را قبول نداریم و الان هم منتظریم او به سرکارش برگردد.» ناظمی درباره گزینه‌های جانشینی هم می‌گوید: «اسم یزدانی‌خرم هم مطرح است، اما هیچ کدام از این اسامی از طرف ما اعلام نشده. ما رسول خادم را رییس فدارسیون می‌دانیم.».
اما آیا خادم حاضر به بازگشت است؟ این اولین باری نیست که خادم از سمتش در کشتی استعفا می‌دهد، ابتدای دهه ۸۰ خادم در فدراسیون محمدرضا طالقانی سمت گرفت. او که همه کاره فدراسیون شده بود، پیش از مسابقات قهرمانی آسیا از جواد یساری، خواننده‌ای که دورانی هم کشتی می‌گرفت دعوت کرد تا در خانه کشتی برای افزایش روحیه کشتی‌گیران برنامه اجرا کند. گفته می‌شود مدیرانی که با حضور خادم، نقش کمرنگ‌تری در فدراسیون داشتند، مانع از این دورهمی شدند. این اتفاق باعث شد خادم پس از مسابقات آسیایی با بیانیه‌ای که در آن نوشته بود حاضر نیست با آدم کوتوله‌ها کار کند، استعفا دهد و مذاکرات برای بازگرداندن خادم به نتیجه نرسید. کسانی که با خصوصیات اخلاقی خادم آشنا هستند می‌دانند او از حرفی که می‌زند عقب‌نشینی نمی‌کند. حالا هم گفته می‌شود یا خادم دیگر به کشتی برنمی‌گردد یا مساله را حل می‌کند.
جسارت خادم از کجا می‌آید؟
خادم اولین مدیر ورزش ایران است که بحث تحریم رقابت با ورزشکاران اسراییلی را به چالش کشیده، اما این جسارت و شجاعت خادم از کجا می‌آید؟ جامعه ورزش ایران در جریان اصولگرایی او هستند، کسی که در انتخابات ریاست‌جمهوری ۱۳۷۶ از حامیان علی‌اکبر ناطق‌نوری بود و بعد‌ها هم با لیست آبادگران که از جبهه اصول‌گرایان است، به شورای شهر رفت. اصولگرایی که حالا در قامت یک اصلاح طلب کمر به اصلاح یک قانون نانوشته در ورزش ایران بسته است!
شاید پیش از این روسا‌های فدراسیون دیگر هم این مساله را در جلسه‌های خصوصی مطرح کرده باشند، اما خادم در روز‌هایی که فضای مجازی، افکار عمومی را با کوچک‌ترین مساله‌ای درگیر می‌کند، حل مساله را به پشت پرده نبرده. شاید اگر کسی دیگر به جای او بود از عواقب این کار هراس داشت و نگران می‌شد افکار عمومی و چهر‌ه‌های دولتی و نظامی او را به غربزدگی، وطن‌فروشی و... متهم کند، اما خادم؟ او متفاوت است.
